Ένα από τα μεγαλύτερα love stories του ελληνικού κινηματογράφου ήταν αυτό του Τόλη Βοσκόπουλου και της Ζωής Λάσκαρη.
Το ζευγάρι έμεινε μαζί για τρία χρόνια και όσοι ήξεραν τον τραγουδιστή τότε μιλούσαν για ένα άνθρωπο που μαγεύτηκε από την ομοφιά της ηθοποιού.
Η Παναγιώτα Βοσκοπούλου στα απομνημονεύματά της αναφέρεται και στον έρωτα του αδελφού της με τη Ζωή Λάσκαρη, όταν ακόμα ήταν παντρεμένος με τη Στέλλα Στρατηγού.
Το ειδύλλιο του με την Ζωή Λάσκαρη που κι εκείνη με τη σειρά της την περίοδο αυτή κάνει να παραληρεί το πανελλήνιο με την ομορφιά και τη λάμψη της θα προσδώσει στο μύθο του Βοσκόπουλου ακόμα πιο εξωπραγματικές διαστάσεις. Η σύμπραξή τους στο θεατρικό και στην συνέχεια κινηματογραφικό μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Stop » με τραγούδια του Πλέσσα αλλά και στην μουσική μελοδραματική κωμωδία «Εραστές του Ονείρου» στο θέατρο Βέμπο -πάντα σε σκηνοθεσία Δαλιανίδη, μουσική και τραγούδια Πλέσσα- θα μονοπωλήσει τα πρωτοσέλιδα του τύπου της εποχής.
Το τραγούδι Ξανθή, Αγαπημένη Παναγιά με την χαρακτηριστική κίνηση-υπόκλιση του Βοσκόπουλου προς τη Λάσκαρη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου και το ερμηνεύει θα είναι το επιστέγασμα και ίσως και η αρχή του τέλος ενός πολυσυζητημένου έρωτα που ο αντίκτυπός του κράτησε για πολλά χρόνια.
Οι στίχοι του τραγουδιού:
Για σένα που έστρωσα χαλί τη καρδιά
κοιτάω τα σύννεφα, κοιτάω τα πέλαγα, τη γη, το βοριά
Μεγάλη χαμένη μου ξανθή Παναγιά
Ποιος άνεμος ποιο κύμα σ’ έχει πάρει;
Ποια θάλασσα πικρή και ποια στεριά;
Και κλαίει ματωμένο το φεγγάρι
για κάποιο προδομένο παλληκάρι
ξανθή αγαπημένη Παναγιά
ξανθή αγαπημένη Παναγιά
ξανθή αγαπημένη Παναγιά
