Όταν στις 7 Σεπτεμβρίου του 1987, ο Μάνος Χατζιδάκις διέκοψε την ροή της συναυλίας με τη Νάνα Μούσχουρη στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο και είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής για την κόντρα του με τον εκδότη Κουρή.
«Η σημερινή συναυλία έχει και έναν άλλο, ιερό σκοπό: Να καταγγείλω δημόσια την ανενδοίαστη ύπαρξη και κυκλοφορία της πιο βρωμερής, φασιστικής φυλλάδας που γνώρισε ο τόπος, της “Αυριανής”. Της φυλλάδας που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας χαμηλής νοημοσύνης. Της φυλλάδας που ισχυρίζεται ότι προστατεύει τη δημοκρατία, όσο είναι δυνατόν να την προστατεύει ένα τρωκτικό της. Της φυλλάδας που αποκομίζει κέρδη κολακεύοντας την αγραμματοσύνη και την ασημαντότητα σαν άλλη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω. Της φυλλάδας που το ψέμα και οι ψευδολογίες της είναι οικείες καθημερινά, εκμεταλλευόμενη την περιφρονητική σιωπή του θιγομένων. Η “Αυριανή” πρέπει να κλείσει. Και αυτό είναι το νόημα της συμμετοχής μου στη σημερινή συναυλία στο Καλλιμάρμαρο».
«Ενας χαμερπής ομοφυλόφιλος»
Η απάντηση της εφημερίδας την επόμενη μέρα ενδεικτική της «ποιότητας» της Αυριανής:
«Χθες εμφανίσθηκε ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, να σε αποκαλέσει, φίλε αναγνώστη, φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε ότι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα Μάνια, Μανωλία, Μανού Χατζηδού, ποιος επέτρεψε σ’ αυτό το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του. Ας προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το ηθικό ΑIDS αυτού του βρωμερού υποκειμένου»…
Στήριξαν τον Κουρή, όχι τον Χατζηδάκι
Στο ίδιο φύλλο υπήρχε και ένα δισέλιδο με δηλώσεις στήριξης προς την εφημερίδα, από πολιτικά και δημόσια πρόσωπα, τα οποία δεν στάθηκαν τόσο στις καταγγελίες του κορυφαίου συνθέτη αλλά στην προτροπή του για το κλείσιμο της φυλλάδας – «μια επίθεση εις βάρος της ελευθεροτυπίας» κατά την άποψή τους. Ανάμεσα τους, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μανώλης Γλέζος, ο Λαλιώτης, ο Πάγκαλος, ο Κουλούρης, ο Πετσάλνικος, ο Μπέης και ο τότε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Φώτης Κουβέλης. Τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη της «Αυριανής» εκείνη την εποχή, τόσο πολύ φοβόνταν οι περισσότεροι να σταθούν απέναντί της.
Και ο «πόλεμος» της Αυριανής εναντίον του μεγάλου Ελληνα συνθέτη συνεχίστηκε επί χρόνια:
