Τα νέα πέρναγαν από στόμα σε στόμα: «Η ρωσική εξερευνητική ομάδα πρόκειται να ανοίξει τον τάφο του Ταμερλάνου και θα φέρει την κατάρα επάνω μας».
Τέτοιου είδους συζητήσεις γίνονταν στους δρόμους του Samarkand στο Ουζμπεκιστάν της ΕΣΣΔ τον Ιούνιο του 1941, όταν η ομάδα υπό των αρχαιολόγους Tashmuhammed Kari-Niyazov και Mikhail Gerasimov ξεκίνησαν τις ανασκαφές τους για να ανακαλύψουν τον τάφο του Ταμερλάνου του μεγάλου Μογγόλου κατακτητή και ιδρυτή της αυτοκρατορίας στην Περσία και την Κεντρική Ασία.
Κάτοικοι και μουσουλμάνοι κληρικοί είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τις ανασκαφές χωρίς αποτέλεσμα. Σκοπός της ανασκαφής ήταν να αποδειχτεί ότι τα ευρήματα ανήκαν όντως στο Ταμερλάνο. Αυτές ξεκίνησαν στις 16 Ιουνίου.
Πρώτα ανοίχτηκαν κάποιοι άλλοι τάφοι που ανήκαν σε συγγενείς του Ταμερλάνου και στις 20 Ιουνίου του 1941 ο τάφος του ίδιου.
Δύο ημέρες αργότερα στις 22 Ιουνίου η Γερμανία εξαπέλυε τη περίφημη επίθεσή της «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» εναντίον της ΕΣΣΔ.
Σύμφωνα με το μύθο μέσα στον τάφο του Ταμερλάνου βρέθηκε μια επιγραφή που έλεγε ότι: «Όποιος ανοίξει τον τάφο μου θα εξαπολύσω εναντίον ένα φοβερό εισβολέα πιο τρομακτικό και από εμένα το ίδιο».
Τα υπολείμματα της σορού του Ταμερλάνου μεταφέρθηκαν στη Μόσχα για εξετάσεις αλλά η συζήτηση ήταν ότι η εκσκαφή του τάφου του και η φημολογούμενη «κατάρα» είχαν σχέση με την γερμανική εισβολή έπαιρναν μεγάλες διαστάσεις.
Έτσι με διαταγή του Στάλιν την 1η Νοεμβρίου του 1942 η σορός του Ταμερλάνου επανατοποθετήθηκε στο τάφο του στο Ουζμπεκιστάν με πλήρες μουσουλμανικό τελετουργικό.
Λίγες ημέρες αργότερα η ΕΣΣΔ θα εξαπέλυε την επίθεση Ουρανός (19 Νοεμβρίου) που οδήγησε στην αιχμαλωσία της 6ης γερμανικής Στρατιάς στο Στάλινγκραντ και στην ανάληψη της πρωτοβουλίας των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης μέχρι το τέλος του Β΄ΠΠ.
