Το Βερολίνο ήταν κάποτε χωρισμένο σε ανατολικό και δυτικό, με ένα τεράστιο τείχος να χωρίζει τους λαούς.
Το Τείχος του Βερολίνου (μήκους 155 χιλιομέτρων) ονομαζόταν «λωρίδα θανάτου» και φυλασσόταν από στρατιώτες με σκυλιά έτοιμους να πυροβολήσουν όποιον από το ανατολικό τμήμα προσπαθούσε να διαφύγει στο δυτικό. Και ενώ το Τείχος του Βερολίνου πέτυχε να φυλακίσει τους ανθρώπους εντός των ορίων της Ανατολικής Γερμανίας, δεν συνέβη το ίδιο με τα κουνέλια που τρύπωναν κάτω από αυτό και βρίσκονταν στη Δύση. Οι Βερολινέζοι και στις δύο πλευρές του τείχους πάντα έβλεπαν τα κουνέλια με αγάπη, επειδή τους θύμιζαν την ελευθερία κινήσεων που κάποτε είχαν.
Αλλά όταν το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, το 1990, ο πληθυσμός των κουνελιών εξαφανίστηκε από την ανατολική πλευρά, καθώς όλα σχεδόν μετανάστευσαν στα δυτικά, όπου ζουν σήμερα περίπου 10 αποικίες από αυτά, και μόνο μία παραμένει στα ανατολικά.
Για να τιμήσει τα κουνελάκια του Τείχους του Βερολίνου, το 1999, ο Βερολινέζος καλλιτέχνης Karla Sachse δημιούργησε 120 σιλουέτες κουνελιών από μπρούντζο στην άσφαλτο του δρόμου και στις πλάκες του πεζοδρομίου στην περιοχή Chausseestrasse του Βερολίνου. Το έργο ονομάζεται Kaninchenfeld αλλά δυστυχώς και αυτός ο “πληθυσμός” εξαφανίζεται σιγά-σιγά κάτω από την άσφαλτο και την απρόσεκτη ανοικοδόμηση της περιοχής, αφού κανείς μάλλον δεν ενδιαφέρθηκε για τη… σωτηρία τους.
