Κάποιος περιοδεύων μικροπωλητής ληστεύθηκε και δολοφονήθηκε άγρια μέσα στο ίδιο του το σπίτι, στο Hydesville της Νέας Υόρκης. Ο δολοφόνος τον έθαψε βιαστικά, αλλά προσεχτικά στο υπόγειο του μικρού σπιτιού του.

Ύστερα από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα στις 11 Σεπτεμβρίου του 1847, ενώ το σπίτι είχε αλλάξει επανειλημμένως ενοίκους, ο νεκρός αποκάλυψε με συνθηματικούς χτύπους την αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας του, αλλά και το ακριβές σημείο, όπου ήταν θαμμένο το πτώμα του.

Στις 31 Μαρτίου 1848 ανέσκαψαν το υπόγειο σπιθαμή προς σπιθαμή. Σύμφωνα με τις υποδείξεις του δολοφονημένου άντρα, ανακάλυψαν τρίχωμα ανθρώπινης κεφαλής, τμήμα σιαγόνας κι ένα σπασμένο πήλινο βάζο με το ξεραμένο αίμα του σκοτωμένου μικροπωλητή. Όταν αργότερα κατέρρευσε ένας τοίχος της παλιάς οικίας, εντοπίστηκαν στα θεμέλιά του όλα τα υπόλοιπα οστά.

Οι αποκαλύψεις του νεκρού έγιναν στις δύο μικρότερες κόρες της οικογένειας Fox, που εκείνη την περίοδο κατοικούσαν στο εν λόγω σπίτι. Η 15χρονη Margaret και η 12χρονη Kate είχαν γίνει σκληροί μάρτυρες μιας απόκοσμης και τρομακτικής καθημερινότητας. Αντικείμενα να αιωρούνται και να εκσφενδονίζονται, νυχτερινές θωπείες από παγερά και αόρατα χέρια, θόρυβοι, τριγμοί, πάταγοι και ρυθμικοί χτύποι αποτελούσαν το φρικαλέο μέσο που είχε επιλέξει ο νεκρός, για να δηλώνει την υπερφυσική και συνάμα, απειλητική παρουσία του.

Ο παγκόσμιος Τύπος ασχολήθηκε με το γεγονός για πολλά χρόνια. Η περίπτωση αυτή, μάλιστα, αποτέλεσε την παγκόσμια απαρχή των μεθοδικών ερευνών για τη διαφώτιση του μυστηρίου της μεταθανάτιας ζωής, από διεθνούς φήμης επιστήμονες.

Ένας από τους πρώτους αποστόλους του Πνευματισμού υπήρξε ο Sir William Crookes, ο επιφανής αυτός Άγγλος χημικός του Royal College of Chemistry του Λονδίνου. Ο Sir William Crookes ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με την περίπτωση των αδερφών Fox, αλλά και με άλλα διάσημα μέντιουμ της εποχής, όπως η Florence Cook.

Ακολούθησε ο Alfred Russel Wallace, που ήταν Βρετανός εξερευνητής, γεωγράφος, ανθρωπολόγος, βιολόγος και ο οποίος, μαζί με τον Charles Darwin, συνέγραψαν την ανυπέρβλητη θεωρία της Φυσικής Επιλογής. Η τεράστια καριέρα και η λαοφιλία που απολάμβανε ο Wallace, αποδομήθηκαν σε μια στιγμή εν γνώσει του, όταν ο μέγας αυτός επιστήμονας γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό την πίστη του στον Πνευματισμό και την υποστήριξή του σε διάσημα μέντιουμ της εποχής του.

Το ίδιο έκανε και ο Oliver Lodge, φυσικός, εφευρέτης και Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Liverpool, που δε δίστασε να διακυβεύσει την επιστημονική του σταδιοδρομία, για να εντρυφήσει στον Πνευματισμό, να γίνει μέλος του ξακουστού «The Ghost Club» και πρόεδρος της βρετανικής Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών.

Επίσης, ο Σκωτσέζος ιατρός και συγγραφέας Arthur Conan Doyle περιόδευσε στην υφήλιο, διαδίδοντας τον Πνευματισμό, στην Αυστρία, στη Νέα Ζηλανδία, στη Νότια Αφρική, στην Αμερική και στον Καναδά μέχρι το 1931, οπότε αποχώρησε από τον κόσμο μας, σε ηλικία 72 ετών, χωρίς να πάψει ακόμα να επικοινωνεί με τους γήινους.

Έκτοτε, ένα μαζικό ρεύμα άρχισε να δημιουργείται υπέρ των Μεταψυχικών Ιδεών. Διαπρεπείς επιστήμονες όλων των κλάδων και των ειδικοτήτων στράφηκαν στην έρευνα του ομιχλώδους μεταφυσικού τοπίου, ψάχνοντας απαντήσεις για τα θεμελιώδη ερωτήματα.

Από το μεταψυχικό κίνημα, που εκδηλώθηκε μετά τα υπερφυσικά γεγονότα του Hydesville της Νέας Υόρκης με τις αδερφές Fox, άρχισαν να επηρεάζονται η παγκόσμια δημοσιογραφία, η φιλολογία, η λογοτεχνία, οι επιστήμες και προ παντός, ο κινηματογράφος.

Στην Ελλάδα, ο Μεταψυχισμός βρήκε οπαδούς ανάμεσα στους διανοούμενους. Πρώτος από όλους ηγήθηκε της νέας αυτής κίνησης ο Φαναριώτης λόγιος, ρομαντικός ποιητής, πεζογράφος, διπλωμάτης και καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αλέξανδρος Ραγκαβής.

Το ίδιο συνέβη και με τον άλλον μεγάλο μας ποιητή, τον Γεώργιο Σουρή. Στις περίφημες συγκεντρώσεις που γίνονταν στο σπίτι του Σουρή, αναπτύχθηκε η ιδέα της ανθρώπινης μεταβίωσης, που αποδεικνυόταν με πρωτόγονα μέσα, όπως το γνωστό «τραπεζάκι», που ήταν τότε της μόδας.

Η κίνηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την εξέλιξη του ποιητή Ιωάννη Πολέμη σε «διάμεσο-μέντιουμ» γραφής και ενσωμάτωσης. Θιασώτες του πνευματιστικού κινήματος έγιναν πολύ γρήγορα κι άλλοι, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο Γεώργιος Στρατήγης, ο Δημήτριος Κακλαμάνος, ο Μπάμπης Άννινος, ο Νικόλαος Επισκόπουλος, ο Γεώργιος Ροϊλός, ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος και τόσοι άλλοι επιφανείς Έλληνες ακαδημαϊκοί και άνθρωποι του πνεύματος.

Μεγάλος μυστικισμός καταλάμβανε τους πειραματιστές, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν και ο Στρατηγός Βίκτωρ Δούσμανης, που πειραματιζόταν με τον Ιωάννη Παυλίνη, διευθυντή τότε του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Ο Παυλίνης θεωρούνταν ένα από τα ισχυρότερα μέντιουμ που είχε δει η χώρα μας, με ιδιότητες προσκόμισης διαφόρων αντικειμένων από μακρινές αποστάσεις.

Αξιοσημείωτη υπήρξε η δράση του Μεταψυχικού Σωματείου «Χαραυγή του Κόσμου» (1921), υπό την προεδρία του Χρήστου Δημαράτου, αλλά και η ίδρυση της «Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών» το 1923, με πρόεδρο τον Άγγελο Τανάγρα. Το 1937 ιδρύθηκε η «Ελληνική Εταιρία Μεταψυχικών Σπουδών», με πρωτοβουλία του Ναυάρχου Κωνσταντίνου Μελά. Σκοπός της Εταιρίας ήταν η επιστημονική μελέτη των πνευματιστικών φαινομένων και η διαφώτιση του κοινού με σειρά διαλέξεων και δημοσιευμάτων.

Ο Κωνσταντίνος Μελάς το 1946 ίδρυσε ένα άλλο σωματείο, με την ονομασία «Πνευματιστικός Σύνδεσμος Αθηνών». Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για τη διάδοση του πνευματισμού στην Ελλάδα, με διαλέξεις και δημιουργία πολλών πειραματικών ομάδων, προς παρηγοριά των πενθούντων. Από το 1947, εξέδιδε και το περιοδικό «Ο Κόσμος της Ψυχής».

Αργότερα, πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση των δύο ανωτέρω σωματείων, με την ονομασία «Μεταψυχική Εταιρία Αθηνών», πρόεδρος της οποίας εξελέγη ο καθηγητής Παναγιώτης Γιωτόπουλος.

Ένα ζήτημα που απαιτούσε άμεση επίλυση ήταν ο συντονισμός της δράσης και η ένωση όλων των πνευματιστικών ομάδων, για την πλήρη επιτυχία του σκοπού τους, που δεν ήταν άλλος από την ενδοσκόπηση της άυλης φύσης και του κόσμου των πνευμάτων, ώστε το ανεξήγητο να μετουσιωθεί σε κατανοητό.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 05/04/1953…