Ο απαράμιλλος ηρωισμός του, εξαιτίας του οποίου σώθηκαν δεκάδες ζωές, παραμένει μνημείο αλτρουισμού και σεμνότητας.
Ο Καραπετιάν ήταν κάτοχος 11 παγκόσμιων ρεκόρ, είναι 17 φορές πρωταθλητής κόσμου, 13 φορές πρωταθλητής Ευρώπης και 7 φορές πρωταθλητής Σοβιετικής Ένωσης, στην κολύμβηση.
Το πρωινό της 16ης Σεπτεμβρίου του 1976, ο Καραπετιάν έκανε τη συνηθισμένη του προπόνηση κοντά στο φράγμα του Ερεβάν, στην Αρμενία, όταν ένα μεγάλο λεωφορείο με 92 επιβαίνοντες μετά από ολίσθηση έφυγε από το δρόμο και κατέληξε στα παγωμένα νερά του φράγματος.
Από τη σύγκρουση οι επιβάτες έχασαν τις αισθήσεις τους και το λεωφορείο βυθίστηκε σε βάθος 10 μέτρων. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο πρωταθλητής βούτηξε στο νερό.
Χρησιμοποίησε τα πόδια του για να σπάει το πίσω παρμπρίζ του λεωφορείου και διέσωσε έναν προς έναν 20 ανθρώπους. Στην πραγματικότητα ανέσυρε περισσότερους από 20 αλλά δεν τα κατάφεραν όλοι.
Πέρασε περίπου 20 λεπτά στο παγωμένο νερό και πραγματοποίησε περισσότερες από 30 καταδύσεις στα συντρίμμια του λεωφορείου. Ο αδερφός του Κάμο επίσης κολυμβητής αναλάμβανε τα θύματα μόλις ο Σαβάρς τα έβγαζε στην επιφάνεια.
Περαστικοί ανέφεραν ότι η πλάτη του και τα πόδια του ήταν γεμάτα θραυσματα γυαλιών και πως αιμορραγούσε.
Ο ίδιος όταν το ρώτησαν για το πιο τρομακτικό μέρος αυτού του περιστατικού απάντησε:
«Ήξερα ότι δεν μπορούσαν να τους σώσω όλους. Φοβόμουν μήπως κάνω κάποιο λάθος. Ήταν τόσο σκοτεινά εκεί κάτω που δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα.
Σε μία από τις καταδύσεις μου κατά λάθος άρπαξα ένα κάθισμα. Θα μπορούσα αντ’αυτού να είχα σώσει μία ακόμη ζωή. Αυτό με στοιχειώνει ακόμα στα όνειρά μου.
Μετά την 30η κατάδυση ο Καραπετιάν έχασε τις αισθήσεις του. Ο ηρωισμός του είχε βαρύ κόστος. Υπέστη βαριά πνευμονία και μόλυνση στο αίμα από τα μολυσμένα νερά. Έμεινε σε κώμα 46 μέρες, μέχρι που συνήλθε αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στις 19 Φεβρουαρίου του 1985, ο Καραπετιάν έτυχε να είναι κοντά σε ένα φλεγόμενο κτήριο με εγκλωβισμένους. Μπήκε μέσα και ξεκίνησε να βγάζει έναν – έναν τους ανθρώπους. Υπέστη βαριά εγκαύματα και χρειάστηκε πολύμηνη νοσηλεία.
Σήμερα ζει μια απλή ζωή, όντας ιδιοκτήτης ενός εμπορικού καταστήματος παπουτσιών στη Μόσχα το οποίο έχει ονομάσει «Δεύτερη Αναπνοή»
