O Γιώργος Χρανιώτης, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο περιοδικό Hello, μίλησε μεταξύ άλλων και για την συμμετοχή του στο Survivor.
Μια από τις ερωτήσεις που κλήθηκε να απαντήσει είναι τι θα έκανε αν του πρότειναν να συμμετάσχει σε ένα ενδεχόμενο σίκουελ τύπου all star του Survivor.
«Είμαι από τους ανθρώπους που αν ανέβαιναν, για παράδειγμα, στο Έβερεστ, δεν θα επέλεγαν ξανά την ορειβασία στο ίδιο βουνό. Θα πήγαινα κάπου αλλού. Για μένα, το Survivor είναι το Έβερεστ. Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι κι εγώ έφτασα λίγα μέτρα πριν από την κορυφή του. Έμεινα ακριβώς τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες, ενώ οι εναπομείναντες επέστρεψαν δέκα ημέρες μετά.
Το έζησα στο φουλ, όμως δεν νομίζω ότι θα το ξαναέκανα. Αν μου πρότειναν όμως να συμμετάσχω σε ένα άλλο concept, για τις ανάγκες του οποίου θα έπρεπε να πάω στην Ανταρκτική και να μένω στους πάγους, να ζω σε μια παραλία και να κάνω σερφ, μπορεί και να απαντούσα θετικά. Οφείλω επίσης να πω πως δεν πήρα μέρος στο «Survivor» καθαρά και μόνο για οικονομικούς λόγους» είπε.
«Θυμάμαι ακόμη το τηλεφώνημα του Χρήστου Βασιλόπουλου στο oποίο μου ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να συμμετάσχει – τελικά δεν τα κατάφερε λόγω προσωπικών υποχρεώσεων που του προέκυψαν. Όταν κλείσαμε, σκέφτηκα ‘τι ωραία που θα ήταν να υπάρξω κι εγώ σε αυτό το παιχνίδι!’. Έχω ζήσει άλλωστε με ανάλογο τρόπο, ενώ ξεκίνησα το ελεύθερο κάμπινγκ στα 15 μου. Ακόμη λατρεύω τη ζωή στην παραλία. Πολλές φορές, μάλιστα, μπορεί να τσακωθούμε με τη Γεωργία γιατί επιμένω να κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ και γυμνισμό. Θεωρώ ότι ένα από τα σπίτια μου είναι οι παραλίες. Δεν μου αρέσει μόνο να επισκέπτομαι τη φύση, αλλά και να επιβιώνω σε αυτήν».
«Θα μπορούσα να πεθάνω τότε»
Παρ’ όλα αυτά, πέρασε και μια πολύ δύσκολη νύχτα στο Survivor, κατά τη διάρκεια της οποίας, ψάχνοντας για φαγητό, χάθηκε μέσα στο δάσος.
«Φοβήθηκα πάρα πολύ. Θυμήθηκα τη μητέρα μου, που μου έλεγε πολλές φορές ‘είσαι τρελός’. Πραγματικά, θα μπορούσα να πεθάνω. Ήταν νύχτα, είχα χάσει το μονοπάτι, ανησυχούσα ότι θα με διώξουν από το παιχνίδι. Όταν πεινάμε, όμως, κάνουμε πολύ επικίνδυνα πράγματα. Ωστόσο, αν γύριζα πίσω το χρόνο, δεν θα μπορούσα παρά να είχα πράξει το ίδιο. Χαίρομαι απλώς που έζησα.
