Το 1970, ο Adam Woolfitt συνέλαβε την πιο πάνω εικόνα στο Tindhólmur, ένα μικρό νησί στο φιόρδ Sørvágsfjørður στα Φερόε. Το Tindhólmur από μόνο του είναι ένα σουρεαλιστικό μέρος.
Η φωτογραφία του Woolfitt έκανε το μέρος να φαντάζει περισσότερο απόκοσμο: ο ουρανός «βαρύς» και «φορτωμένος», ενώ οι βάρκες επιπλέουν σε έναν αιματοβαμμένο κόλπο, γεμάτο με σφαγμένες φάλαινες.
Η εικόνα, τραβηγμένη με μια Kodachrome II, εμφανίστηκε στο The National Geographic και αμέσως έγινε αμφιλεγόμενη. Τα κινήματα κατά της φαλαινοθηρίας την αναπαρήγαγαν. Δύο χρόνια αργότερα, 52 χώρες ψήφισαν υπέρ ενός δεκαετούς παγκόσμιου μορατόριουμ που δεν εφαρμόστηκε μιας και δεν το υπέγραψαν οι χώρες που εξαρτώνται από την φαλαινοθηρία.
Στα Φερόε, η φαλαινοθηρία συνεχίζεται, αν και το κυνήγι διαταράσσεται συχνά από τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές. Μέχρι σήμερα, οι νησιώτες τηρούν κάθε χρόνο το έθιμο «grindadrap» (κυνήγι φαλαινών στην Φεροϊκή), οδηγώντας πιλότος φάλαινες στα ρηχά νερά για να τις σφάξουν.
Οι ντόπιοι επιμένουν ότι το «grindadrap» δεν γίνεται για εμπορικούς σκοπούς, μιας και το κρέας δεν πωλείται αλλά μοιράζεται δίκαια μεταξύ των μελών της τοπικής κοινότητας.
Η προέλευση του εθίμου
Στον οικισμό Gøta βρέθηκαν αρχαιολογικά στοιχεία του πρώιμου αποικισμού των Φερόε από τους Νορμανδούς, 1.200 χρόνια πριν περίπου. Τα ευρήματα ήταν οστά πιλότων φαλαινών κάτι που δείχνει ότι οι πιλότοι είχαν κεντρική θέση στην καθημερινή ζωή των κατοίκων των Φερόε. Το κρέας και το λίπος αυτών των φαλαινών ήταν σημαντικό μέρος της βασικής διατροφής των κατοίκων των νησιών.
Οι νόμοι που ισχύουν στα Φερόε έχουν καθοριστεί ήδη από τους μεσαιωνικούς χρόνους. Υπάρχουν πρώιμα νορμανδικά νομικά αρχεία με αναφορές, ενώ το παλαιότερο υπάρχον νομικό έγγραφο με ειδική αναφορά, η επιστολή Seyðabrævið στη Φεροϊκή (Επιστολή Πρόβατα), είναι από το 1298 και περιλαμβάνει δικαιώματα και υποχρεώσεις, τόσο για τις φάλαινες που σκοτώνονται στη θάλασσα όσο και για εκείνες που οδηγούνται στην ξηρά.
