Μηνύματα χαραγμένα σε τοίχους κελιών. Σημειώματα γραμμένα σε κουτιά τσιγάρων.
Γράμματα κρυμμένα μέσα σε παλτά και σκούφους, με την ελπίδα να φτάσουν στους παραλήπτες. Χαρτιά νοτισμένα μελάνι κι αίμα... σώθηκαν, διαφυλάχθηκαν κι έφτασαν στο "σήμερα" να μαρτυρήσουν πως οι Έλληνες αψήφησαν τον θάνατο. Δεν προσκύνησαν τον φασισμό, πρόταξαν το ήθος τους, στάθηκαν όρθιοι στο απόσπασμα.
Σιωπηροί, με ιδανικά και διακαή πόθο την ελευθερία της Ελλάδας, προτού δεχτούν τη σφαίρα, αποχαιρέτησαν με λίγες λέξεις τους οικείους τους. Πρόκειται για γράμματα που εκδηλώνουν, πέρα από τον υπέρτατο πατριωτισμό, την πίστη στις Αξίες, την οικογένεια, τη θρησκεία αλλά και τη βούληση να πεθάνουν για να ζήσουν ελεύθεροι οι υπόλοιποι.
Γράμματα ανθρώπων που ένιωσαν στο πετσί τους (κυριολεκτικά) τη φασιστική μπότα για να ενδυναμώσουν με το χαμό τους τον απελευθερωτικό αγώνα κατά του ναζιστικού ζυγού. Μανάδων στα παιδιά τους και παιδιών στις μανάδες τους. Γράμματα, μηνύματα, σημειώματα με τις λέξεις να επιβεβαιώνουν -μία προς μία- την αξιοπρέπεια των εκτελεσθέντων. Προτάσεις που προδίδουν αγάπη, σεβασμό προς τους οικείους, την πατρίδα, τα ιδεώδη.
Γράμματα νέων, στην πλειοψηφία τους. Νεαρών που κοίταξαν ευθεία τα πολυβόλα.
