Ο Πειραιάς μέχρι την Ελληνική Επανάσταση δεν θύμιζε σε τίποτα το λιμάνι που έγινε τα χρόνια που ακολούθησαν . Να φανταστείτε πως το 1834 μετρούσε 150 κατοίκους, ενώ 40 χρόνια μετά, 22.000. Όταν ξεκίνησε η χρήση των ατμόπλοιων και το λιμάνι της Ερμούπολης άρχισε να παρακμάζει, ο Πειραιάς, έγινε το σπουδαιότερο λιμάνι της χώρας, την δεκαετία του 1910.
Το όνομα «Πόρτο Λεόνε» για το λιμάνι του Πειραιά, εμφανίστηκε το 1318, όταν ο Γενοβέζος Πέτρο Βισκόντι, το ανέφερε έτσι σε έναν χάρτη. Γιατί όμως το είπε έτσι; Το λιμάνι κοσμούσε ένα άγαλμα που αναπαριστούσε τον «Λέοντα της Χαιρώνειας», ένα μαρμάρινο γλυπτό ύψους τριών μέτρων, που ήταν επίσης γνωστό και ως ο «Λέων του Πειραιώς».
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε ακριβώς τοποθετήθηκε εκεί το άγαλμα, αλλά το πιο πιθανό είναι πως φτιάχτηκε το 2ο μ.Χ. αιώνα. Άλλοι πάλι λένε πως τοποθετήθηκε εκεί μεταξύ 11ου και 15ου αιώνα, από τν μεγάλο δούκα της Αθήνας Γκυ Ντε Λα Ρος. Από τον 14ο αιώνα, αρχίζουν πάντως οι αναφορές για την ύπαρξή του στον μυχό του λιμανιού.
Έτσι το λιμάνι του Πειραιά για αιώνες, λεγόταν και «Πόρτο Λεόνε». Η παρουσία του αγάλματος στο λιμάνι τερματίστηκε το 1687. Τότε ο ναύαρχό και δόγης της Βενετίας Φραντσέσκο Μοροζίνι, το άρπαξε ως λάφυρο μαζί με άλλα τρία λιοντάρια μικρότερου μεγέθους. Τα μετέφερε στην Βενετία. Από τότε μέχρι και σήμερα, το πάλαι ποτέ έμβλημα του λιμανιού του Πειραιά που συνδέθηκε τόσο πολύ με το δεύτερο όνομά του, κοσμεί την είσοδο του ναυστάθμου της Βενετίας. Πρόκειται για άλλη μια περίπτωση αρπαγής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, σε μια λίστα που είναι μεγαλύτερη από όσο φανταζόμαστε όλοι…
