«Σε αυτήν την επένδυση έχασα όλα τα λεφτά μου, τους κόπους μου. Το αντικείμενο δεν το γνώριζα».
Συνέντευξη σε εφημερίδα έδωσε ο Γιώργος Παρτσαλάκης, ο οποίος μίλησε μεταξύ άλλων για την οικονομική καταστροφή που υπέστη το 2009.
Χρήματα βγάλατε από τη δουλειά σας;
Ναι, πληρώθηκα πολύ καλά. Έβγαλα αρκετά χρήματα και ήθελα αυτό να το μοιραστώ δίνοντας δουλειά και σε άλλους. Έτσι μου ήρθε η ιδέα να ανοίξω ένα κρητικό μαγαζί στο Φάληρο. Επειδή από μικρός φούρνιζα ψωμί στον φούρνο μας, έφτιαχνα γαμοπίλαφα, μετέπειτα έκανα τραπέζια με κρητικά εδέσματα στο σπίτι μου, όταν κατεβαίναμε με θιάσους στην Κρήτη ή με τα ΔΗΠΕΘΕ, σκέφτηκα να… ανεβάσω την κρητική κουζίνα στα νότια προάστια. Το εστιατόριο ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Γιατί άλλο είναι το μεράκι και άλλο η επιχείρηση. Σε αυτήν την επένδυση έχασα όλα τα λεφτά μου, τους κόπους μου. Το αντικείμενο δεν το γνώριζα. Το άνοιξα το 2008, «περπάτησε» καλά μέχρι το 2009 και με τη λεηλασία της κρίσης ήρθε και η καταστροφή. Με αυτό το εστιατόριο καταστράφηκα, γιατί είχα δανειστεί κιόλας.
Αυτό σημαίνει ότι απομακρυνθήκατε από το θέατρο;
Ναι. Γιατί περνούσα προσωπικά λούκια και δεν θα ήμουν σωστός στους συναδέλφους μου. Αποφάσισα, λοιπόν, και τις τελευταίες μου οικονομίες να τις επενδύσω στην επιχείρηση, μεταφέροντας το μαγαζί στο Χαλάνδρι, αλλά μέσα σε τρεις μήνες το εστιατόριο έκλεισε. Μετά από αυτό μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα για έναν χρόνο στην Κρήτη. Πέρασα έναν χειμώνα κι ένα καλοκαίρι στο πατρικό μου, βάζοντας το μυαλό μου σε τάξη. Άρχιζα να σκαλίζω τη γη, να βγάζω τα προϊόντα μου, να καλώ τους φίλους μου σε τραπέζια, να μαγειρεύω, να λέω «δεν είσαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που καταστράφηκες με την κρίση. Την υγειά μας να έχουμε». Έτσι πήρα δύναμη. Με βοήθησαν και τα παιδιά μου. Όταν άρχισα να διασκεδάζω πάλι τους φίλους, τους γνωστούς, είπα: «Τώρα, Γιώργο, θα επιστρέψεις στη δουλειά σου, θα ανέβεις δυο ώρες πάνω στη σκηνή και θα κάνεις αυτό που ξέρεις να υπηρετείς καλά».
