Από το 1968 μέχρι και την ώρα που γράφονται ετούτες οι γραμμές, έχουν περάσει 52 χρόνια. Ο κινηματογράφος, ως ζωντανό κίνημα που είναι, έχει εξελιχθεί σε πολλούς τομείς. Στο επίπεδο της εικόνας του, της αφήγησής του, ακόμα και σε επίπεδο μέσου: το Netflix και οι υπόλοιπες πλατφόρμες έχουν ουσιαστικά επαναπροσδιορίσει τους όρους που δημιουργείται κινηματογραφικό κοινό και «ανοίγει διάλογο» με τα έργα που θαυμάζει.
Υπό αυτή την έννοια, μια ταινία του 1968, μια ταινία που έχει παραχθεί 52 ολόκληρα χρόνια πριν θα έπρεπε να φαντάζει πέρα για πέρα ξεπερασμένη στο σήμερα – τι πιο λογικό; Το 1968 ωστόσο βγήκε μια ταινία που όχι απλά μοιάζει «αγέραστη» όσα χρόνια και αν περάσουν αλλά κάτι πολύ περισσότερο: μοιάζει να είναι μια ταινία που έχει προκύψει από το μέλλον, από μια εποχή που ο κινηματογράφος (θα) είναι ένα ακόμα πιο εξελιγμένο μέσο δημιουργίας και έκφρασης, μια ταινία που όχι απλά σε σχέση με το 1968 αλλά και σε σχέση με το 2020 μοιάζει πρωτοποριακή.
Διαβάστε περισσότερα στο
