Το χρώμα έδωσε ξανά ζωή στις αναμνήσεις. Η εξαιρετική δουλειά σε αυτές τις φωτογραφίες αποτύπωσε την απόλυτη φρίκη.
Μπορεί μία νεκρή στιγμή να ξαναζωντανέψει μέσα από ένα έγχρωμο φιλτράρισμα; Γίνεται μία άχρωμη εικόνα να ζωηρέψει και να γίνει πιο οικεία και πιο προσφιλής στα μάτια του παρατηρητή που στέκεται μπροστά της και προσπαθεί να την περιεργαστεί, να την μελετήσει, να την αποκρυπτογραφήσει; Κι ακόμα πιο δεκτική στη συμπόνια των τραγικών προσώπων που αυτή απεικονίζει.
Αυτός ακριβώς ήταν και ο στόχος της Marina Amaral, εκπροσώπου της ψηφιακής τέχνης, η οποία πήρε μερικές από τις πιο μουτζουρωμένες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετατρέποντας ασπρόμαυρες εικόνες τους σε έγχρωμες. Με αυτόν τρόπο προσπάθησε να δώσει χρώμα στο άχρωμο, να δώσει υπόσταση στη σκιά των τραγικών ηρώων και κυρίως να τους δώσει το βήμα για να «πουν την ιστορία τους» σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι στη θέα του έγχρωμου γίνονται καλύτεροι παρατηρητές.
Έτσι, η Marina ξεκίνησε μία φωτογραφική εξιστόρηση, χρωματίζοντας κατάμαυρες στιγμές και εικόνες από την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκινώντας από την πιο μαύρη στιγμή της ανθρωπότητας, το Ολοκαύτωμα. Συνέλλεξε φωτογραφίες του επιζώντα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς, Wilhelm Brasse, δίνοντας αρχικά έμφαση στις φωτογραφίες ενός 14χρονου κοριτσιού από την Πολωνία και συνεχίζοντας με ανάλογες εικόνες, τις οποίες χρωμάτισε για να κάνει πιο στενή τη σύνδεση του τότε με το τώρα και να κάνει πιο αντιληπτή την τραγικότητα των ηρώων τους.
Δείτε εικόνες που από ασπρόμαυρες έγιναν έγχρωμες:
