Την άποψη πως μια παλιά αγγλογαλλική συμφωνία αποικιοκρατικού χαρακτήρα στη Μέση Ανατολή στέκεται εμπόδιο στην ειρηνευτική διαδικασία στη Συρία, εκφράζει σε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Times. Πρόκειται για την διαβόητη Συμφωνία Σάικς – Πικό που εκπονήθηκε κάτω από άκρα μυστικότητα το 1916, οπότε η Βρετανία και η Γαλλία μοίρασαν σε σφαίρες επιρροής πολλές από τις αραβικές επαρχίες της τότε καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή, που πήρε το όνομα της από τον, τότε 36χρονο, Βρετανό συνταγματάρχη Μαρκ Σάικς και τον Γάλλο συνταγματάρχη Φρανσουά Ζορζ-Πικό, η σημερινή Νότια Τουρκία θα ήταν υπό τον έλεγχο της Γαλλίας, η σημερινή Συρία υπό γαλλική επιρροή, το σημερινό Ιράκ και η Ιορδανία υπό βρετανική επιρροή και ένα κομμάτι του σημερινού Ιράν υπό βρετανικό έλεγχο.
Κανείς, ωστόσο, δεν έλαβε υπόψη του τους Κούρδους της ευρύτερης περιοχής, με αποτέλεσμα 30 εκατομμύρια Κούρδοι σήμερα να κατοικούν στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, κατακερματισμένοι ανάμεσα σε τέσσερα μεσανατολικά κράτη.
«Η συριακή σύρραξη θα λάβει τέλος μόνο όταν επανασχεδιαστεί αυτός ο χάρτης. Η συριακή και η ιρακινή σύρραξη βάζει σε τεστ αντοχής την ταυτότητα των κρατών που δημιούργησε», σημειώνει ο αρθρογράφος Αντονι Λόιντ, επικαλούμενος και την άποψη ενός, ανώνυμου, αξιωματούχου της συριακής αντιπολίτευσης, ο οποίος με αρκετή δόση χιούμορ υποστήριξε πως «όποιος σχεδίασε τον χάρτη εκείνο του 1916, τελούσε σίγουρα υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών καθώς έβαλε πολλούς ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων κάτω από τη «σκεπή» ενός ενιαίου κράτους».
«Η αποικιοκρατική προχειρότητα υπό την οποία προέκυψε και αυτή η συμφωνία καταδεικνύει πόσο εγκληματικά και κατάφωρα αγνοήθηκαν οι φυλετικές κι εθνοτικές μειονότητες της ευρύτερης περιοχής», προσθέτει ο Γκάρεθ Στάνσφιλντ, καθηγητής Μεσανατολικής Πολιτικής στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Εξετερ.
Και καταλήγει: «Η Αραβική Άνοιξη και η απομάκρυνση των δικτατόρων από τις χώρες αυτές, ξέθαψε τα προβλήματα αυτά. Πλέον, έναν αιώνα περίπου μετά τη συμφωνία Σάικς-Πικό, το γεωπολιτικό στάτους κβο αμφισβητείται, μαζί με την εδαφική ακεραιότητα τόσο της Συρίας, όσο και του Ιράκ».
