Καταραμένο μηχάνημα, ήρθε η ώρα να πληρώσεις…
H εικόνα, συνήθης: εμείς πιτσιρικάδες να τρέχουμε στα «ηλεκτρονικά» με ταχύτητα που δύσκολα θα μπορούσε να αναπτύξει ακόμα και ο Γιουσέιν Μπολτ (βλέπετε καίγαμε ενθουσιασμό για «καύσιμο»…) και να μπαίνουμε με τις μπάντες στο μαγαζί.
Εκεί, στην άκρη, το προσωπικό μας, αξεπέραστο «Έβερεστ» να μας κοιτά αφ’ υψηλού, μιας και ήμασταν ζουμπάδες: το μηχάνημα με την δαγκάνα, πληθωρικό στη γωνιά του, έμοιαζε να μας καλεί σαν Σειρήνα στην οποία δεν μπορούσαμε ν’ αντισταθούμε με τίποτα.
