Στις 18 Απριλίου του 1988 το αμερικανικό Ναυτικό πραγματοποίησε  την επιχείρηση Praying Mantis εναντίον του ιρανικού Ναυτικού ως αντίποινα για την ναρκοθέτηση του περσικού Κόλπου.

Αφορμή για την πραγματοποίησή της αποτέλεσε η πρόσκρουση σε νάρκη που είχε ποντίσει το ιρανικό Ναυτικό της αμερικανικής φρεγάτας USS Samuel B. Roberts στις 14 Απριλίου.

Παρά το γεγονός ότι από την έκρηξη δημιουργήθηκε μια μεγάλη οπή στο σκάφος το πλήρωμά του κατάφερε να ελέγξει την εισροή υδάτων και να το οδηγήσει στο Ντουμπάι στις 16 Απριλίου, Η επίθεση δεν αφορούσε σκάφη επιφανείας αλλά και πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου των Ιρανών και πραγματοποιήθηκε από ναυτικές ομάδες δράσης (SAG).

Η πρώτη ομάδα κατέστρεψε μια εξέδρα των Ιρανών ενώ το ίδιο έκανε και η δεύτερη ομάδα (SΑG Charlie)  η οποία απαρτιζόταν από το πυραυλοφόρο καταδρομικό USS Wainwright (DLG/CG-28) κλάσης  Belknap και τις φρεγάτες USS Simpson κλάσης P.H. Perry και USS Bagley κλάσης Knox.

Μετά την καταστροφή και της δεύτερης εξέδρας το Ιράν αντέδρασε στέλνοντας την  ΤΠΚ Joshan κλάσης Combattante II για να σταματήσει την αμερικανική ομάδα. Το ιρανικό σκάφος ένα βλήμα (δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν επρόκειτο για Exocet άλλες πληροφορίες μιλούν για Ηarpoon), χωρίς όμως να πετύχει κάποιο σκάφος. Το USS Simpson εκτόξευσε στη συνέχεια 4 βλήματα SM-2 Standard (έχουν ικανότητες και κατά σκαφών επιφανείας) με το USS Wainwright να εκτοξεύει ένα βλήμα Standard. Και τα πέντε βλήματα κτύπησαν το ιρανικό σκάφος καταστρέφοντας την υπερκατασκευή του χωρίς όμως να μπορέσουν να το βυθίσουν εξαιτίας της μικρής τους πολεμικής κεφαλής.

Ως αποτέλεσμα το USS Bagley εκτόξευσε με τη σειρά του ένα βλήμα Harpoon το οποίο όμως δεν πέτυχε το στόχο του και πιθανολογείται ότι ο ενεργός ερευνητής του πυραύλου δεν μπόρεσε να το εγκλωβίσει εξαιτίας του χαμηλού προφίλ της Combattante II. Στη συνέχεια τα τρία αμερικανικά σκάφη πλησίασαν την ΤΠΚ χρησιμοποιώντας τα πυροβόλα τους για να τη βυθίσουν.

Δύο ιρανικά F-4E τα οποία περιπολούσαν σε απόσταση 48 χλμ. από το SΑG Charlie έγιναν στόχος δύο SM-2ER οι οποίοι εκτοξεύτηκαν από το USS Wainwright. Ένα βλήμα κτύπησε το ένα F-4E προκαλώντας του ζημιές ο πιλότος του όμως κατόρθωσε να το προσγειώσει στο Bandar Abbas.

Η μάχη όμως συνεχίστηκε καθώς το ιρανικό Ναυτικό έστειλε τη φρεγάτα Sahand των 1450 τόνων από το Bandar Abbas. Το σκάφος εντοπίστηκε από δύο A-6E τα οποία πετούσαν σε περιπολία στην περίμετρο.

Η ιρανική φρεγάτα εκτόξευσε δύο αντιαεροπορικά βλήματα εναντίον των αεροσκαφών τα οποία απάντησαν με δύο βλήματα AGM-84 Harpoon (άλλες πηγές μιλούν για τρία)  και τέσσερεις κατευθυνόμενες  βόμβες με προώθηση AGM-123 Skipper II με πολεμική κεφαλή των 450 χλγρ. ενώ ένα άλλο αμερικανικό σκάφος εκτός των δύο SAG το USS Joseph Strauss (DDG-16) κλάσης C.F. Adams εκτόξευσε με τη σειρά του ένα βλήμα Harpoon.

Σχεδόν όλα τα βλήματα βρήκαν το στόχο τους προκαλώντας μεγάλες ζημιές στο σκάφος και φωτιά η οποία έφτασε στην αποθήκη πυρομαχικών προκαλώντας την έκρηξη και τη βύθισή του. Μια άλλη φρεγάτα που έστειλαν οι Ιρανοί εναντίον των αμερικανικών σκαφών η Sabalan κτυπήθηκε με κατευθυνόμενες συλλογές βομβών  Mk 82 από αεροσκάφη A-6E με αποτέλεσμα να υποστεί ζημιές και να αποχωρήσει. Σε αντίποινα οι Ιρανοί εκτόξευσαν βλήματα εδάφους-επιφανείας Silkworm εναντίον αμερικανικών σκαφών της SAG Delta στα στενά του Ορμούζ χωρίς κανένα βλήμα να πετύχει στόχο εξαιτίας ηλεκτρονικών και άλλων αντιμέτρων που εφάρμοσαν τα αμερικανικά πολεμικά ενώ πιθανολογείται η κατάρριψη ενός Silkworm από πυροβόλο των 76 χλστ.

Η ιρανική φρεγάτα Sahand φλέγεται έπειτα από τυα απανωτά πλήγματα από βλήματα επιφανείας και βόμβες LGB