Η πραγματική ιστορία ξεπερνά κάθε φαντασία. Ο «σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» υπήρξε στην πραγματικότητα και ήταν χειρότερος από τον κινηματογραφικό Leatherface…

Παιδικά βιώματα, μεγάλη παράνοια και ένα ηλεκτρικό πριόνι ήταν αρκετά για να συνθέσουν το πορτραίτο ενός από τους πιο τρομακτικά επικίνδυνους εγκληματίες στην ιστορία της Αμερικής. Το όνομά του; Εντ Γκέιν.

Το όνομα αυτό έχει συνδεθεί άρρηκτα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, την εμμονική συμπεριφορά αλλά και τα πιο μακάβρια ευρήματα που αποκαλύφθηκαν ποτέ στον προσωπικό χώρο υπόπτου δολοφονιών. Ο άνθρωπος αυτός ενέπνευσε το δημιουργό του χαρακτήρα του κινηματογραφικού Leatherface, που έγινε ευρέως γνωστός ως ο «σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι».

Μεγαλώνοντας έναν «ντροπαλό» δολοφόνο

Ο Έντουαρντ Θίοντορ Γκέιν γεννιέται στις 27 Αυγούστου του 1906 στο Λακρός του Γουισκόνσιν των ΗΠΑ και μεγαλώνει σε μια προβληματική οικογένεια, εξαρτημένος από μια παρανοϊκή, θρησκόληπτη μητέρα, την Αυγούστα, που δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει το μίσος της για τον αλκοολικό και μονίμως άνεργο πατέρα του.

Οι καβγάδες συχνοί, η ένταση μεγάλη και η οικογενειακή θαλπωρή μοιάζει ουτοπία για τον ντροπαλό Εντ και τον κατά 5 χρόνια μεγαλύτερο αδερφό του, Χένρι. Η Ο Χένρι, από τη μεριά του ουδέποτε ανέπτυξε ιδιαίτερους δεσμούς με τη μητέρα του, ούτε φάνηκε να την εκτιμά ιδιαιτέρως. Αντιθέτως προσπαθούσε να καθοδηγήσει τον Εντ ώστε να απαγκιστρωθεί από πάνω της και να αποκτήσει φίλους παρά τις συμβουλές της Αυγούστα να μην έχει επαφές με κανέναν εκτός της οικογενείας. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που κατέληξε νεκρός στα 43 του χρόνια…

Η δολοφονία (;) του αδερφού του

Ο πατέρας τους παθαίνει από τις καταχρήσεις το 1940  σε ηλικία 66 ετών. Τα δύο αγόρια εργάζονται όπου βρουν για να συντηρήσουν την οικογένειά τους, αφού η Αυγούστα αδυνατεί να συνεισφέρει στο σπίτι. Παρόλα αυτά, ο Εντ εξακολουθεί να είναι εξαρτημένος από τη μητέρα του και δεν ανέχεται να βλέπει πως ο Χένρι την αγνοεί.

Μια φωτιά στο σπίτι της οικογενείας Γκέιν στις 16 Μαΐου του 1944 θα σταθεί η αφορμή να βγει μια και καλή ο Χένρι από τη μέση. Ο ίδιος, είχε βγει στον κήπο για να κάψει μερικά σκουπίδια, η φωτιά όμως γίνεται ανεξέλεγκτη και φτάνει μέχρι το σπίτι. Παρά τις προσπάθειες της πυροσβεστικής, η οικογένεια κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία απώλεια: αυτή του Χένρι.

Ο μεγάλος αδερφός βρέθηκε νεκρός στο εσωτερικό του σπιτιού, με την αστυνομία να μη μπορεί παρά να παρατηρήσει τα ανοιχτά του τραύματα στο κεφάλι. Η εγκληματική ενέργεια ήταν προφανέστατη, όμως ιατροδικαστική εξέταση ουδέποτε έλαβε χώρα. Κάπως έτσι, ο 38χρονος Εντ διέπραξε τον πρώτο του φόνο, χωρίς όμως να υπάρχουν απτές αποδείξεις που να τον ενοχοποιούν. Όλοι τον θεωρούσαν «παράξενο», μα κανένας δεν προσπάθησε να τον κλείσει στη φυλακή.

Για έναν περίπου χρόνο ζει μόνος με τη μητέρα του. Ο Χένρι δεν αποτελούσε πια πρόβλημα. Αυτό που δεν είχε υπολογίσει, όμως, είναι την κατάστασή του μόλις εκείνη έφευγε από τη ζωή.

Στις 29 Δεκεμβρίου 1945, ύστερα από σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων και ώρες ατελείωτης φροντίδας από τον Εντ, η γυναίκα που διαμόρφωσε την προσωπικότητά του πεθαίνει κι εκείνος για πρώτη φορά φτάνει στα όρια της κατάθλιψης. Για εκείνον, ήταν «η μοναδική του φίλη και παντοτινή του αγάπη».

Το «τέρας» ξυπνά

Το «τέρας» Γκέιν είχες μόλις ξυπνήσει. Τα θύματά του θα εκτελούνταν εν ψυχρώ και θα γνώριζαν τη μετά θάνατον ατίμωση. Άρχισε να τρέφει ανησυχητικό ενδιαφέρον για τη γυναικεία ανατομία και να μελετά μετά μανίας τα ιατρικά πειράματα των Ναζί κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η σεξουαλική ικανοποίηση που ένιωθε στη σκέψη ενός κατακρεουργημένου γυναικείου σώματος θα τον οδηγούσε σε αποτρόπαιες πράξεις.

Κανείς δεν είχε καταλάβει τι πραγματικά συνέβαινε με τον Εντ. Για όλους ήταν ο εργατικός, λιγομίλητος και ντροπαλός γείτονας που δεν αποτελούσε κίνδυνο για κανέναν. Παρέμεινε στο αγρόκτημα της οικογενείας, απομονωμένος από όλους, βγαίνοντας από το σπίτι μόνο για να δουλέψει όταν του τελείωναν τα χρήματα.

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το δωμάτιο της μητέρας του, το οποίο είχε αφήσει άθικτο και σφραγίσει σα να επρόκειτο εκείνη να γυρίσει. Το υπόλοιπο σπίτι το είχε αφήσει στη μοίρα του. Δεν καθάριζε ποτέ, δεν πρόσεχε τον εαυτό του, παρά μόνο εργαζόταν για να βγάζει τα προς το ζην.

Κανείς δε γνώριζε την κρυφή ζωή του, μέχρι το Νοέμβριο του 1957, όταν η Μπέρνις Γουόρντεν, μια ηλικιωμένη επιχειρηματίας της περιοχής και μητέρα του σερίφη, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Λόγω της ιδιαιτερότητας του χαρακτήρα του αλλά και του γεγονότος πως ο Γκέιν είχε επισκεφτεί τη Γουόρντεν το βράδυ πριν την εξαφάνισή της, οι υποψίες αμέσως έπεσαν επάνω του και οι έρευνες στο σπίτι του ξεκίνησαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Πτώματα από νεκροταφεία, μάσκες από ανθρώπινο δέρμα και αιδοία σε… κουτιά

Αυτό που ακολούθησε δε θα μπορούσε κανείς να το έχει προβλέψει. Τα ευρήματα στο σπίτι του Γκέιν ήταν κάτι παραπάνω από σοκαριστικά, με τους αστυνομικούς να μη μπορούν να αντέξουν τα όσα αντίκρισαν. Πέρα από το αποκεφαλισμένο,  διαμελισμένο και χωρίς εντόσθια και καρδιά πτώμα της εξαφανισμένης Μπέρνις Γουόρντεν, που βρέθηκε κρεμασμένο από ένα υπόστεγο (και το οποίο αρχικά πέρασαν για γδαρμένο ελάφι) οι άνδρες τις ασφάλειας ήρθαν  αντιμέτωποι με ό,τι πιο μακάβριο θα μπορούσε να βρεθεί σε ένα σπίτι.

Κούπες από πριονισμένα ανθρώπινα κρανία, μάσκες και καλύμματα καρέκλας από ανθρώπινο δέρμα, κολιέ από γλώσσες, ζώνες από θηλές γυναικών, εννέα αιδοία τοποθετημένα προσεκτικά σε ένα κουτί παπουτσιών, φωτιστικά με επένδυση γυναικείου δέρματος, ανθρώπινα οστά ως βάση μαχαιροπίρουνων, κρανία στους στύλους του κρεβατιού που κοιμόταν, τέσσερις μύτες και ένα ζευγάρι χείλη κρεμασμένα στο παράθυρό του, ήταν μόλις μερικά από αυτά που έκαναν την αστυνομία να «παγώσει».

Λίγο αργότερα, η καρδιά της Γούρντεν βρέθηκε στην κουζίνα μέσα σε ένα τηγάνι, ενώ το κεφάλι της μέσα σε έναν υφασμάτινο σάκο. Στο σπίτι του Εντ εντοπίστηκε και το κεφάλι της Μαίρη Χόγκαν, ιδιοκτήτριας ταβέρνας της περιοχής, η οποία είχε επίσης εξαφανιστεί μυστηριωδώς λίγο καιρό πριν. Και οι δύο γυναίκες, είχαν πυροβοληθεί με καραμπίνα, σκοτωθεί και στη συνέχεια διαμελιστεί.

Βραδινές επισκέψεις σε νεκροταφεία και πτώματα – σουβενίρ

Η φρίκη δε σταματά εδώ. Οι ντέτεκτιβς κατάλαβαν αμέσως πως τα μέλη με τα οποία ο Γκέιν είχε «διακοσμήσει» το σπίτι του διέφεραν ως προς τη σήψη τους. Άρχισαν να υποψιάζονται πως κάτι περίεργο συμβαίνει όταν βρήκαν μια ολόσωμη στολή στη μορφή γυναικείου σώματος φτιαγμένη εξολοκλήρου από δέρμα πτωμάτων, την οποία –όπως ο ίδιος ο Γκέιν ομολόγησε- φορούσε μέσα στο σπίτι υποδυόμενος τη μητέρα του.

Ο ίδιος παραδέχτηκε στην αστυνομία πως τα «φρέσκα πτώματα» δεν επαρκούσαν για να ολοκληρώσει τη συλλογή του γι’ αυτό και αποφάσισε να… δανειστεί μερικά από τα τρία τοπικά νεκροταφεία μεταξύ 1947 – 1952. Τα βράδια ξέθαβε πτώματα από τάφους γυναικών και έπαιρνε μαζί του όσα του θύμιζαν τη μητέρα του.

Οι ψυχίατροι υποστήριξαν πως ενδόμυχα αυτό που ήθελε ήταν να  μεταμορφωθεί σε γυναίκα και να πάρει τη θέση της μητέρας του. Όταν ρωτήθηκε αν ερχόταν σε σεξουαλική επαφή με τα πτώματα που έκλεβε, ο ίδιος απάντησε με όσο κυνισμό διέθετε: «Όχι, ποτέ. Μυρίζουν πολύ άσχημα. Στολίζω απλά το σπίτι με τα κομμάτια τους».

Η δίκη, ο θάνατος και το σπίτι του θανάτου – αξιοθέατο

Τα ευρήματα φωτογραφήθηκαν και στη συνέχεια καταστράφηκαν από την αστυνομία, ενώ ο Εντ Γκέιν δικάστηκε στις 21 Νοεμβρίου του 1957, έχοντας –όπως ήταν αναμενόμενο- ως ελαφρυντικό την παραφροσύνη. Η δίκη του, ωστόσο, άρχισε στις 14 Νοεμβρίου 1968, αφού πρώτα νοσηλεύτηκε στο Κεντρικό Νοσοκομείο του κράτους για παράφρονες εγκληματίες.

Αφού κρίθηκε «υγιής» για να δικαστεί, καταδικάστηκε για φόνους Α’ βαθμού και κλείστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του στο ψυχιατρείο της Μεντότα. Ένα χρόνο αργότερα, το σπίτι του –το οποίο αποτελούσε πόλο έλξης για δεκάδες τουρίστες- κάηκε ολοσχερώς, πιθανότατα για να σταματήσουν οι επισκέψεις των περίεργων στην κατά τα άλλα ήσυχη περιοχή του Γουισκόνσιν.

Ο Εντ Γκέιν πεθαίνει στις 26 Ιουλίου του 1984,λόγω καρδιακών προβλημάτων και αναπνευστικής ανεπάρκειας. Ήταν 77 ετών. Μέχρι σήμερα, κόσμος ξεσπά την οργή του στον τάφο του. Το παράδοξο είναι πως παρά τη φρίκη που προκάλεσε, ο «χασάπης του Γουισκόνσιν» έγινε θρύλος και αποτέλεσε το πρόσωπο – κλειδί στη δημιουργία μερικών από τους πιο αδίστακτους, σαδιστές και αιμοβόρους χαρακτήρες των χολιγουντιανών ταινιών τρόμου.

Διασημότερη όλων; Ο «Σχιζοφρενής δολοφόνος με το Πριόνι» (The Texas Chainsaw Massacre), Tόμας Χιούιτ, γνωστός και ως… Leatherface.