Τέθηκαν αντιμέτωποι με μεγαθήρια αλλά κατάφεραν να ξεχωρίσουν. Έλληνες μαθητές ξεχώρισαν στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής που έγινε φέτος στην Ταϊλάνδη.
Οι Έλληνες μαθητές πέτυχαν αναμφίβολα έναν άθλο με την παρουσία τους στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής. Και αυτό γιατί στον διαγωνισμό ρομποτικής συμμετείχαν 63 χώρες και γιατί η Ελλάδα υπολείπεται εκπαιδευτικά των μεγαθήριων της ρομποτικής μεταξύ των οποίων είναι η Ρωσία, η Κίνα και η Ιαπωνία.
Οι μικρότεροι, ξεκίνησαν από το Πανόραμα Γαλατσίου. Οι μεγαλύτεροι από το σχολείο Pierce της Αγίας Παρασκευής. Κάθε ομάδα για λογαριασμό της, πέτυχε κάτι σπουδαίο με την κατάκτηση της τέταρτης θέσης στην Ολυμπιάδα.
«Δεν περιμέναμε φυσικά ότι θα φτάναμε τόσο ψηλά» είπε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Γιώργος Μαρκόπουλος, υπεύθυνος της ομάδας «Autonomous» του Συλλόγου Πανοράματος Γαλατσίου που κατέκτησε την 4η θέση στην κατηγορία Open Γυμνασίου με θέμα Food Matters. Αυτό που καλούνταν να κάνει ουσιαστικά η ομάδα του ήταν να βρει έναν καινοτόμο τρόπο για την καταπολέμηση της πείνας στον πλανήτη.
Η ομάδα Autonomous, αποτελούμενη από τους Βασίλη Ρ., Στάθη Π. Γιάννη Χ., Σωτήρη Χ., Νίκο Π., Κυριακή Μπ., δεν εντυπωσιάστηκαν μόνο απ’ όσα έζησαν. Εντυπωσίασαν αντιπάλους και κριτές με το «Αυτόματο, Αυτόνομο, Ρομποτικό σύστημα Ενυδρειοπονίας με Απομακρυσμένη Πρόσβαση».
Πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο εκμεταλλεύεται τα οφέλη της υδροπονίας και της ιχθυοκαλλιέργειας και είναι από τα πιο οικονομικά και βιώσιμα συστήματα παραγωγής φυτών και ψαριών. Τα παιδιά δημιούργησαν από ρομποτικές γερανογέφυρες και ρομποτικά κλαρκ έως αυτόματους αισθητήρες με τους οποίους έλεγχαν όλη τη διαδικασία.
Τα οφέλη πολλά: οι Autonomus πέτυχαν να καλλιεργήσουν φυτά και ψάρια με το ίδιο σύστημα εξοικονομώντας μάλιστα πόρους: χρησιμοποίησαν μόλις το 2% σε νερό σε σχέση με το συμβατικό σύστημα καλλιέργειας με χώρα και μόλις το 30% της ενέργειας. Ποια ήταν όμως η πιο δυνατή στιγμή που βίωσαν; «Η στιγμή που τα παιδιά σήκωσαν τη σημαία» απαντά ο Γιώργος Μαρκόπουλος.
4η στον κόσμο η ομάδα του Pierce
Τα ίδια έντονα συναισθήματα βίωσαν και τα μέλη της ομάδας Rest in PCs που κατέκτησαν επίσης την 4η θέση στη δική τους κατηγορία. Οι Μιχαήλ-Άγγελος Γκουβέλης, Γεώργιος Σαζακλής και Κυριάκος Στρατάκος υπό τις οδηγίες του καθηγητή τους Φώτη Κατσοχρήστου εντυπωσίασαν επίσης με τον τρόπο που χρησιμοποίησαν ρομποτικά την υδροπονία. Και φυσικά εντυπωσιάστηκαν με τα όσα έζησαν. «Είναι δύσκολο να επιλέξουμε μία από τις εμπειρίες της Ολυμπιάδας γιατί ήταν πραγματικά ασύλληπτη η εμπειρία και για τους τρεις μας» είπαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Υπάρχουν όμως δυο στιγμές που ξεχωρίζουν.
«Αρχικά μας χαροποίησε η αντίδραση των επισκεπτών και κριτών με την παρουσίαση του πρότζεκτ μας. Είχαν πάντα πολλές ερωτήσεις! Το ενδιαφέρον που δείξανε ήταν για εμάς η πραγματική επιβράβευση της σκληρής δουλειάς μας. Το δεύτερο ήταν όταν μαζευόμασταν οι γειτονικές ομάδες σε έναν κύκλο και τρώγαμε μαζί. Εκεί νιώσαμε κάτι που δεν το περιμέναμε. Αντί να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων, το κλίμα ήταν φιλικό. Επικεντρωθήκαμε σε αυτό που μας ένωνε και όχι αυτό που μας χώριζε: η αγάπη μας για την ρομποτική και το πάθος μας για γνώσεις. Μάλιστα, αντί να συγκρίνουμε και να ασκούμε κριτική στα έργα των άλλων, η μόνη μας σκέψη ήταν με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να τα συνδυάσουμε».
Ο Μιχαήλ-Αγγελος, ο Γεώργιος και ο Κυριάκος, όλοι τους μαθητές της Γ’ Λυκείου, δεν έχουν καμία αμφιβολία για τη θέση της ρομποτικής στην καθημερινότητά μας: «Η ρομποτική έχει γίνει ήδη αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας όμως δεν είναι αντιληπτό σε όλους για τον λόγο ότι πολλοί πιστεύουν πως τα ρομπότ είναι ανθρωπόμορφα. Ωστόσο η ρομποτική θα έχει μεγάλη επίδραση στην ζωή μας από τα επόμενα χρόνια όπου μηχανές θα επιτελούν σημαντικές και συνθέτες λειτουργίες που θα διευκολύνουν την ζωή του ανθρώπου σε όλους τους τομείς, όπως στις μεταφορές με τα αυτόνομα αυτοκίνητα, ως βοηθοί σπιτιού αλλά ακόμα και στην παραγωγή του φαγητού μας».
Και η δική τους ιδέα;
«Οι ιδέες που παρουσιάστηκαν στον διαγωνισμό θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στα πλαίσια της καθημερινής ζωής άμεσα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ενημερωθεί ο κόσμος για αυτές τις πρωτοτυπίες και για την εφαρμογή της ρομποτικής στην καθημερινότητα ώστε να μειωθεί η τεχνοφοβία και να μπορέσουν να προχωρήσουν αυτές οι τεχνολογίες» απαντούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Με τους μαθητές του συμφωνεί απολύτως ο καθηγητής τους Φώτης Κατσοχρήστος.
«Οι ιδέες που παρουσιάστηκαν στον διαγωνισμό θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής. Αυτό με κάνει να πιστεύω πως σε λίγα χρόνια από τώρα τα ρομπότ θα επιτελούν σημαντικές και συνθέτες λειτουργίες» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από την πλευρά του.
Όσο για τη στιγμή που κρατά από την Ολυμπιάδα, ήταν εκείνη της προετοιμασίας για την παρουσίαση της κατασκευής: «Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια στιγμή αυτή θα ‘ταν η στιγμή που στήσαμε την κατασκευή μας. Ένα τεράστιο άγχος έφυγε από πάνω μου, ανακουφίστηκα. Τη στιγμή που είδα το Project μας ολοκληρωμένο ήξερα αμέσως πως θα τα πάμε καλά».
Το ερώτημα έπειτα από αυτήν την απάντηση προκύπτει αβίαστα: πώς διακρίνεται η Ελλάδα παρά το γεγονός ότι υστερεί τόσο σε επίπεδο εκπαίδευσης όσο και σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής; «Γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά και από καθηγητές, αλλά και το έμψυχο υλικό μας είναι πάρα πολύ καλό. Δούλεψαν πραγματικά σκληρά τα παιδιά και η πρώτη τους επιβράβευση ήταν ο ενθουσιασμός των κριτών», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κατσοχρήστος.
