Τον Ιούνιο του 1934, αποκαλύφθηκε ένα ειδεχθέστατο έγκλημα στο Brighton της Αγγλίας, που σόκαρε την τοπική, αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη με την πρωτοφανή βιαιότητά του. Ένα έγκλημα, που έχει υφάνει έναν ζοφερό ιστό μυστηρίου ολόγυρά του.
Συγκεκριμένα, στις 17 Ιουνίου, ένας υπάλληλος του σιδηροδρομικού σταθμού του Brighton, ακολουθώντας μια απαίσια οσμή που αναδυόταν στον περιβάλλοντα χώρο, εντόπισε ένα παρατημένο ξύλινο σεντούκι. Ανοίγοντάς το, αντίκρυσε το διαμελισμένο κορμί μιας γυναίκας. Τα χέρια της και το κεφάλι της δε βρέθηκαν ποτέ. Τότε, πρόβαλε το μυστήριο. Ποιο ήταν το θύμα και ποιος ο δολοφόνος του; Παρ’ όλες τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, η Αγγλική Αστυνομία δεν κατόρθωσε να διαλευκάνει το μυστήριο.
Τότε, της παρεσχέθη μια απροσδόκητη συνδρομή από μια νεαρή Αμερικανίδα, την περίφημη Gene Dennis, της οποίας οι εξαιρετικές ψυχικές ικανότητες ήταν αναγνωρισμένες από τους μεγαλύτερους σοφούς. Καθηγητές Πανεπιστημίων, επιστήμονες, έμποροι, ιατροί, βιομήχανοι, πολιτικές προσωπικότητες, πρόεδροι κρατών, όπως ο Χούβερ και ο Ρούζβελτ των ΗΠΑ, είχαν προσφύγει κατά καιρούς στην ειδικότητά της και είχαν μείνει κατάπληκτοι από τις μαντικές της ικανότητες. Μάλιστα, την είχε επισκεφτεί έως και ο Albert Einstein, δηλώνοντας έκθαμβος, όταν εκείνη είχε κατορθώσει να του αναφέρει τεχνικές λεπτομέρειες των μελετών του και των έργων του, των οποίων τα μυστικά μόνο εκείνος κατείχε.
Πολλές φορές είχε εγερθεί το ζήτημα πού οφείλονταν οι υπερφυσικές ικανότητες της Gene Dennis, αλλά κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει, ούτε ακόμη κι αυτή η ίδια. Το μόνο που γνώριζε καλά ήταν ότι, όταν της υποβαλλόταν μια ερώτηση, απαντούσε τρόπον τινά ενστικτωδώς, αυτομάτως και πάντοτε ό,τι εκστόμιζε, ήταν απολύτως ορθό! Γνώριζε, επίσης, ότι της ήταν αρκετό να αγγίξει ένα αντικείμενο, οποιοδήποτε, που ανήκε σε κάποιο πρόσωπο, για να αποκαλύψει αμέσως τα μυστικά του.
Διαπρεπείς ψυχολόγοι την είχαν εξετάσει επισταμένως. Η Gene ήταν τότε μόλις 14 ετών, όταν ξεκίνησαν οι επιστήμονες να πειραματίζονται μαζί της για ολόκληρες εβδομάδες, προκειμένου να ανακαλύψουν από πού προέρχονταν οι αινιγματικές μαντικές της ικανότητες. Τελικά, αποφάνθηκαν ότι «η νεαρή κοπέλα ήταν απλώς προικισμένη από την ίδια τη φύση με θεϊκό χάρισμα».
Η φήμη, που είχε αποκτήσει πια η Gene Dennis, ήταν κολοσσιαία στις Ηνωμένες Πολιτείες και συχνότατα, η Αμερικανική Αστυνομία προσέφευγε σ’ αυτήν, όταν αντιμετώπιζε εγκλήματα, που αδυνατούσε να εξιχνιάσει. Έτσι, το διάσημο μέντιουμ προσφέρθηκε να βοηθήσει στις έρευνες, που εκπονούσε με ιδιαίτερο ζήλο η Scotland Yard, ώστε να λυθεί το μυστηριώδες έγκλημα του Brighton. Επομένως, όταν οι Ανώτεροι Αξιωματικοί τη συνόδευσαν στον σιδηροδρομικό σταθμό, όπου είχε εντοπιστεί το μακάβριο σεντούκι με το διαμελισμένο πτώμα, η Gene τους έδωσε αμέσως μερικές πολύ χρήσιμες ενδείξεις, προκαλώντας τον ειλικρινή θαυμασμό τους.
Τους ζήτησε να της επιτρέψουν να αγγίξει ένα κομμάτι του σχοινιού και του αδιάβροχου χαρτιού, μέσα στο οποίο ήταν τυλιγμένα τα κομμάτια του πτώματος, ώστε να μπορεί να τους παράσχει χρησιμότερες ακόμη ενδείξεις για την εξακρίβωση της ταυτότητας του θύματος. Αφού τα έψαυσε επαρκώς, τους πληροφόρησε για τον τόπο καταγωγής της νεκρής γυναίκας, το χρώμα των ματιών της, μιας και το κεφάλι έλειπε, το ακριβές ανάστημά της και πολλά άλλα. Επίσης, έδωσε και τα χαρακτηριστικά του δολοφόνου, αλλά ταυτόχρονα προειδοποίησε ότι ο φονιάς θα έκανε κι άλλο παρόμοιο έγκλημα σύντομα. Όντως, λίγο καιρό αργότερα, σημειώθηκε και δεύτερος άγριος φόνος, τον οποίο και διαλεύκανε τάχιστα η Αστυνομία, επί τη βάσει των δεδομένων, που είχε προσκομίσει η Gene.
Η Gene Dennis, όμως, δεν ήταν η μόνη γυναίκα προικισμένη με το χάρισμα της μαντικής ικανότητας. Το 1842, στην Οδησσό, υπήρξε μια άλλη γυναίκα, της οποίας οι πρωτοφανείς προφητείες αποτέλεσαν το αντικείμενο θαυμασμού των σοφών της εποχής της.
Ιδού η ιστορία της: Ένας γέρος επαίτης, τυφλός, είχε περισυλλέξει ένα εγκαταλελειμμένο κοριτσάκι από τους δρόμους, το οποίο ήταν ετοιμοθάνατο από την πείνα και το δριμύ ψύχος. Το όνομά του ήταν Ποβλέσκα και το υιοθέτησε. Ήταν εννιά ετών και έζησαν μαζί χάρη στις ελεημοσύνες του κόσμου. Ήταν σχεδόν ευτυχείς, αλλά μια μέρα επήλθε μια απροσδόκητη καταστροφή. Διεπράχθη μια κλοπή σ’ ένα από τα σπίτια, που είχαν σταματήσει για να ζητήσουν ελεημοσύνη κάποια στιγμή εκείνη την ίδια ημέρα και οι υπόνοιες της τοπικής Αστυνομίας στράφηκαν κατά του κοριτσιού. Η Ποβλέσκα συνελήφθη και ο δυστυχής γέρος έμεινε ολομόναχος.
Παραδόξως, όμως, ο γηραιός προστάτης της κοπέλας εξαφανίστηκε την επόμενη ημέρα και η Αστυνομία θεώρησε την εξαφάνισή του ως ενδεικτική της ενοχής του για την κλοπή και ανέκρινε σχετικώς την Ποβλέσκα.
Σημειωτέον, η Ποβλέσκα κρατούνταν στη φυλακή, όπου είχε οδηγηθεί μετά την πρώτη ανάκριση, στην οποία είχε υποβληθεί μαζί με τον γέροντα επαίτη, που είχε τελικά αφεθεί ελεύθερος. Συνεπώς, δεν ήταν εφικτό να είχε δει να τον σκοτώνουν. Ο ανακριτής σάστισε και τη θεώρησε σαλεμένη.
Ο συγκλονισμένος Αστυνομικός δεν ήξερε τι να πιστέψει. Πάντως, εκείνο το βράδυ παρακολουθούσε στενά την Ποβλέσκα. Την είδε να περιπέφτει σε μια αλλόκοτη καταληψία, σε κάτι που έμοιαζε με λήθαργο κι έμοιαζε να κοιμάται, δίχως καν να ξαπλώσει το κορμί της στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή, η νεαρή συνήλθε και ζήτησε να δει τον ανακριτή και του είπε:
Πράγματι, η γυναίκα εκείνη συνελήφθη και ομολόγησε τις πράξεις της. Η Ποβλέσκα αφέθηκε αμέσως ελεύθερη κι έκτοτε τη χρησιμοποιούσε ανελλιπώς η Αστυνομία της Οδησσού, για να εξιχνιάζει σκοτεινά εγκλήματα.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 07/04/1936…
