Μπορεί η 25η Μαρτίου 1821 να σηματοδοτεί την παλιγγενεσία του ελληνικού έθνους δεν είναι όμως η ημερομηνία που απελευθερώθηκαν όλες οι περιοχές που απαρτίζουν σήμερα την Ελλάδα.
Αντίστοιχα το 1453, χρονολογία που σηματοδοτεί το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δεν σημαίνει ότι το σύνολο του ελλαδικού χώρου βρέθηκε υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το «400 χρόνια σκλαβιά» είναι ένας γενικός μέσος όρος καθώς υπήρχαν περιοχές που δεν υποδουλώθηκαν ποτέ , άλλες που βρέθηκαν μόνο 100 χρόνια κάτω από τον Οθωμανικό έλεγχο και άλλες που απελευθερώθηκαν μετά από 500 και χρόνια στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Στον χάρτη που επιμελήθηκε ο ArcGreek – τον οποίο τον ευχαριστούμε για την παραχώρηση χρήσης – παρουσιάζονται κατά προσέγγιση οι περιοχές και οι χρονολογίες οθωμανικής κατάκτησης ανά περιοχή με τις αντίστοιχες περιοχές και χρονολογίες απελευθέρωσης. Απο τις χρονολογίες προκύπτει και ο συνολικός χρόνος οθωμανικού ελέγχου, κατά προσέγγιση, ανά περιοχή της ελλαδικής επικράτειας.
Όπως μας ανέφερε ο δημιουργός του χάρτη πηγές του ήταν τόσο καταγραφές της ελληνικής ιστορίας π.χ. Βακαλόπουλος όπως και εγκυκλοπαιδικές πηγές.
Τα χρόνια που έμεινε η κάθε περιοχής υπό οθωμανικό ζυγό. Οι χρονολογίες αφορούν, κατά προσέγγιση, το έτος οθωμανικής κατάκτησης και το απελευθέρωσης.
Όπως φαίνεται από τον χάρτη σχεδόν όλη η Βόρεια Ελλάδας (σ.σ. με εξαίρεση τον σημερινό νομό Χαλκιδικής και μέρος αυτού της Θεσσαλονίκης) βρέθηκαν υπό οθωμανική κυριαρχία για περισσότερα από 500 χρόνια με τους νομούς Έβρου και Ροδόπης να είναι οι μόνοι που ξεπέρασαν τα 550 χρόνια. Λόγω γεωγραφικής θέσης ήταν η πρώτη περιοχή που οι Οθωμανοί κατέλαβαν στον ελλαδικό χώρο το 1362 και η τελευταία από την οποία αποχώρησαν το 1919.
Αντίθετα δεν υποδουλώθηκαν ποτέ τα Επτάνησα που βρίσκονταν την συγκεκριμένη περίοδο υπό τον έλεγχο Ιταλών και Γάλλων, η Μάνη και τα Σφακιά τα οποία όμως πλήρωναν φόρο υποτέλειας στην Πύλη.
