Είναι, λίγο-πολύ, γνωστά τα δρώμενα όπως περιγράφονται στα δύο βιβλία του Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας»: Οι Αιγύπτιοι ιερείς της Σάιδα πληροφορούν τον Σόλωνα, πως 9000 χρόνια πριν την εποχή τους (γύρω στο 9.600 π.Χ. ή 12.000 χρόνια από σήμερα) υπήρχαν οι Άτλαντες, πέρα από τις Στήλες του Ηρακλέους (σημερινό Γιβραλτάρ) που υπερτερούσαν σε αρετή, σοφία και γνώσεις ώσπου τους διέφθειρε η αλαζονεία και επιτέθηκαν στην Ευρώπη και γενικότερα στις παράκτιες πόλεις της Μεσογείου.
Μόνο οι Αθηναίοι είχαν το σθένος να αντισταθούν και να τους πετάξουν στην θάλασσα. Μετά ήρθε η «θεία» τιμωρία και το νησί τους, που ήταν μεγάλο όσο η Λιβύη και η Μικρά Ασία μαζί, ύστερα από ένα σεισμό που έφερε μεγάλο κατακλυσμό, καταποντίστηκε στα βαθιά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, μέσα σε μία μέρα και μία νύχτα.
Ο λαός των Ατλάντων, η επίθεση τους και ο κατακλυσμός αναφέρονται από πάρα πολλούς παραθαλάσσιους και μη λαούς, από ολόκληρη την υφήλιο. Επίσης έχουν αναφερθεί και αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος, ο Πρόκλος, ο Στράβων και πολλοί άλλοι, ωστόσο είναι ελλιπείς ή μεταγενέστεροι στις πληροφορίες που μας δίνει ο Πλάτωνας.
Ας δούμε τώρα με μεγάλη ακρίβεια τα υπερόπλα.
Αθηναίοι: «ο οπλισμός (των Αιγυπτίων) είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι απ’ όλους τους Ασιάτες οπλιστήκαμε εμείς, διότι μας τα δίδαξε η θεά, όπως είχε διδάξει και εσάς πρώτους (τους Αθηναίους συμπολίτες του Σόλωνα προ 9,000 ετών) σ εκείνους τους τόπους» (Πλάτων, Τίμαιος 24 Β).
Άτλαντες: άλογα, δίφροι, ηνίοχοι, ιππείς, πεζικό, οπλίτες, τοξότες, σφενδονίτες, πετροβολιστές, ακοντιστές, και προφανώς δόρατα, βέλη, ασπίδες και σπαθιά (Πλάτων, Κριτίας 119 Β).
Όπως βλέπουμε, λοιπόν, καμία σχέση δεν υπάρχει με ιπτάμενα αεροσκάφη και λέιζερ ή ακτίνες θανάτου κλπ.
Για ποιο λόγο Αιγύπτιοι και, κυρίως οι Έλληνες, ενώ ήξεραν, έβλεπαν ή φαντάζονταν τους θεούς τους να πετούν με ιπτάμενα άρματα και ιπτάμενες ασπίδες κλπ, να μην έκαναν ανάλογες περιγραφές για τον πόλεμο μεταξύ Αθηναίων και Ατλάντων;
Από πού προέκυψε σε εμάς τους σύγχρονους, όλη αυτή φαντασία με τα «υπερόπλα»; Υπάρχουν αποδείξεις; Υπάρχουν στοιχεία; Υπάρχουν ενδείξεις; Τι υπάρχει;
Κι όμως, υπάρχουν οι επαφικοί όπως ο λεγόμενος «κοιμώμενος προφήτης» Edgar Cayce, και η Helena P. Blavatsky. Κατά πόσο αυτοί και άλλοι αρκετοί σαν κι αυτούς δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις περιπτώσεις των «αγγελιοφόρων της εξαπάτησης»;
Και τέλος, ποιος έχει δίκιο;
Ο Πλάτωνας ή οι επαφικοί;
