Στο βίντεο διάρκειας μερικών λεπτών, διακρίνονται Παλαιστίνιοι όλων των θρησκειών -Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι- να ζουν αρμονικά και να προσεύχονται ο ένας δίπλα στον άλλον.
Πρόκειται για τις πρώτες κινούμενες εικόνες από την περιοχή, οι οποίες αν και απαθανάτισαν την καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη, ωστόσο είδαν το φως της δημοσιότητας 15 χρόνια αργότερα, οπότε και ο κινηματογράφος έκανε τα πρώτα του βήματα. Ο εικονολήπτης, εργαζόμενος των αδελφών Λουμιέρ, έστησε την κάμερά του στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ιερουσαλήμ, που τότε -κρίνοντας από τις εικόνες- θύμιζε κάτι από Κάιρο, Δαμασκό, Βυρητό. Εν ολίγοις, δεν διέφερε και σε πολλά από μία συνηθισμένη μεγάλη αραβική πόλη της εποχής.
Για την ιστορία, στα τέλη του 19ου αιώνα, η Παλαιστίνη -μία γεωγραφική περιοχή 26.000 χλμ. που αποτελούσε μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας- αριθμούσε περί τους 500.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι 30.000 διέμεναν στην Ιερουσαλήμ.
Στην ταινία διακρίνονται απλοί και συνηθισμένοι άνθρωποι: Γυναίκες με μαντίλα, που ανήκουν στους Σουνίτες Μουσουλμάνους. Ορθόδοξοι Εβραίοι. Ενας Αμερικανός κληρικός (σ.σ. όλα τα χριστιανικά δόγματα έχουν τον ναό τους στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ). Χριστιανοί Ορθόδοξοι...
Καθώς οι χώροι λατρείας απέχουν μόλις μερικά εκατοντάδες μέτρα ο ένας από τον άλλο -το Μεγάλο Τζαμί είναι πολύ κοντά στον Τάφο του Χριστού, λίγο πιο δίπλα στέκει το ιερό για τους Εβραίους Τείχος των Δακρύων- οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ μοιάζουν να προσεύχονται στον δικό τους θεό ο καθένας, σχεδόν δίπλα -δίπλα.
Την περίοδο που μαγνητοσκοπήθηκαν οι εικόνες αυτές, ο μισός πληθυσμός της Ιερουσαλήμ ήταν Εβραίοι, αλλά σε όλη τη γεωγραφική περιοχή της Παλαιστίνης δεν αριθμούσαν παρά μόλις το 5% του συνολικού πληθυσμού. Οι Χριστιανοί άγγιζαν το 10% και οι Μουσουλμάνοι το 85%. Όλοι τους αποτελούσαν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ήταν υπόλογοι στον Σουλτάνο.
Η ταινία ανακαλύφθηκε στο Παρίσι τον Φεβρουάριο του 2007 και συντηρήθηκε από την Electronic Intifada Jalal Abukhater, ενώ πρωτοπροβλήθηκε από τους Lobster Films.
