Ήταν στο στρατιωτικού κέντρου εκπαίδευσης Barry Buddon στο Angus που ο αντισυνταγματάρχης Edwin Hautenville Richardson απέδειξε για πρώτη φορά ότι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου μπορούσε να τον ακολουθήσει στον πόλεμο.
Ο Richardson ζούσε στο Carnoustie ενόψει του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έδειξε πώς τα σκυλιά - ιδιαίτερα τα Airedale Terrier - μπορούσαν να εκπαιδευτούν για να εκτελούν μια σειρά από στρατιωτικές εργασίες, από τη μεταφορά μηνυμάτων μέχρι τον εντοπισμό τραυματισμένων ανδρών.
Άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, χρησιμοποιούσαν ήδη σκύλους σε διάφορους ρόλους, αλλά ήταν η δουλειά του Richardson στη Σκωτία που έπεισε τη Βρετανική Ανώτατη Διοίκηση ότι τα ζώα είχαν έναν ρόλο να παίξουν στο μέτωπο.
Ήδη από το 1895 ο Richardson παρατήρησε έναν Γερμανό να αγόραζε ένα τσοπανόσκυλο από έναν βοσκό και έμαθε ότι ο γερμανικός στρατός αγόραζε μεγάλο αριθμό σκύλων για εκπαίδευση.
Αφού παντρεύτηκε τη Blanche Bannon, το ζευγάρι αγόρασε γη για καλλιέργεια στην ανατολική ακτή της Σκωτίας, και άρχισαν να εκπαιδεύουν σκύλους, τεριέ και κόλι.
Οι αξιωματικοί στο κοντινό στρατόπεδο Barry Buddon ενδιαφέρθηκαν για τη δουλειά τους και άφησαν τον Richardson να φέρει τα σκυλιά του για να πειραματιστούν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης των στρατιωτών καθώς τα σύννεφα πολέμου μαζεύονταν πάνω από την Ευρώπη.
Ο Richardson - και η Blanche - κλήθηκαν τελικά να δημιουργήσουν τη σχολή εκπαίδευσης British War Dogs στο Shoeburyness του Essex, όπου εκπαίδευσαν εκατοντάδες κυνηγόσκυλα για υπηρεσία και στους δύο παγκόσμιους πολέμους.
Η Wendy Turner, γραμματέας του Airedale Terrier Club της Σκωτίας, εξηγεί πως ο Richardson θεώρησε ότι τα αποφασιστικά τεριέ είχαν τον κατάλληλο χαρακτήρα για στρατιωτική θητεία.
"Στην αρχή ειδικεύτηκε στα κόλι και τα τεριέ, αλλά στη συνέχεια στο Airedale βρήκε αυτό που θεωρούσε ότι ήταν το ιδανικό σκυλί", είπε.
"Είναι πολύ αποφασισμένα σκυλιά. Είναι πολύ μοναχικοί και δεν τους εμποδίζει κανείς. Ο Richardson ήταν προφανώς ένας έμπειρος προπονητής - είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να προπονηθούν, πρέπει να ξεκινήσεις από τότε που είναι πολύ μικρά".
Μόλις έγινε ξεκάθαρη η χρησιμότητά τους, τα ζώα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από τον Ερυθρό Σταυρό στο πεδίο της μάχης, καθώς μετέφεραν μηνύματα για τον στρατό και λειτουργούσαν ως σκύλοι φύλακες.
"Ο Ερυθρός Σταυρός τους χρησιμοποίησε ως φορείς πρώτων βοηθειών, είχαν ένα μικρό πακέτο στο λαιμό τους με φάρμακα και τα πάντα, και χρησιμοποιήθηκαν για να βγουν έξω και να βρουν τραυματίες στρατιώτες στο πεδίο της μάχης", είπε η . Turner.
