Ίσως πρόκειται για το τελευταίο φύλλο μιας ιστορικής εφημερίδας. Ένα πρωτοσέλιδο που σηματοδοτεί το (ακόμα ένα) τέλος εποχής για μια εφημερίδα που συντρόφευσε γενιές και γενιές. Με ένα κολάζ από φωτογραφίες των ανθρώπων που είναι ή ήταν η εφημερίδα κυκλοφόρησαν σήμερα Τα Νέα.

«Είμαστε εδώ» είναι ο τίτλος και όλη η πρώτη σελίδα, αντί άλλης "είδησης", έχει γεμίσει με τις φωτογραφίες, τη μια δίπλα στην άλλη, ανθρώπων που δούλεψαν στα Νέα, που μόχθησαν για να βγει η εφημερίδα, που είναι η εφημερίδα.

«Αν αυτός ο Οργανισμός ενημέρωσης και πολιτισμού στη μακρά ιστορία του επέζησε πολέμων, διχασμών, Εμφυλίου, και δικτατοριών το οφείλει εκτός από τους ιδρυτές του και στους ανθρώπους που τον υπηρέτησαν διαχρονικά σε χαλεπούς και ευτυχείς καιρούς» είναι η φράση που συνοδεύει τον τίτλο.

Στη δεύτερη σελίδα, το editorial. Ο τίτλος του «Μάσκες». Ένα κείμενο που κλείνει με μια φράση που προκαλεί σφίξιμο στο στομάχι και στην καρδιά: «Όλοι εμείς, είμαστε εδώ. Ίσως στα χέρια σας για τελευταία φορά».

«Η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων βάζει ακόμη και πάνω από τον βιοπορισμό τις αξίες της ενημέρωσης και της ιστορικής του παρακαταθήκης», αναφέρει το κείμενο, με τους εργαζομένους της εφημερίδας και του ΔΟΛ γενικότερα να δηλώνουν, αφήνοντας και αιχμές, πως «η αξιοπρέπεια και το επαγγελματικό μας καθήκον όμως επιβάλλουν να σταθούμε όρθιοι ως την ύστατη ώρα. Δεν ξέρουμε πόσο μπορούμε να αντέξουμε χωρίς οξυγόνο αλλά είμαστε αποφασισμένοι, αν πέσουμε, να πέσουμε όρθιοι χωρίς εξευτελισμούς, χωρίς κομισάριους ή έστω καλοπροαίρετους καθοδηγητές».

 «Δεν ζητάμε ελεημοσύνη ούτε ειδική μεταχείριση»  τονίζουν και καλούν κυβέρνηση και κόμματα να καταθέσουν στη Βουλή άμεσα ειδική νομοθετική ρύθμιση για τη λεγόμενη ενδιάμεση χρηματοδότηση. Κατηγορούν τον δικαστή που πήρε την απόφαση για τον ΔΟΛ πως  «επέλεξε εν πολλοίς τον ρόλο του Πιλάτου»  και τις τράπεζες πως «διαλέγουν την απαξίωση από τη συνέχιση της λειτουργίας» του ΔΟΛ. 

Όλο το κείμενο

Αν αυτός ο Οργανισμός ενημέρωσης και πολιτισμού στη μακρά ιστορία του επέζησε πολέμων, διχασμών, Εμφυλίου, και δικτατοριών το οφείλει εκτός από τους ιδρυτές του και στους ανθρώπους που τον υπηρέτησαν διαχρονικά σε χαλεπούς και ευτυχείς καιρούς. Και τώρα που ο κόμπος σφίγγει απειλητικά, σχεδόν μοιραία, όσοι έχουμε το θλιβερό προνόμιο να βρισκόμαστε αυτές τις ώρες στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη ζούμε την ίδια αγωνία, πως θα επιβιώσει το κοινό μας σπίτι κι εμείς μαζί του. Χωρίς ίχνος υπερβολής η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων σε όλα τα Μέσα του Συγκροτήματος βάζει ακόμη και πάνω από τον βιοπορισμό τις αξίες της ενημέρωσης και της ιστορικής του παρακαταθήκης.

Δυστυχώς φαίνεται πως οι εξελίξεις μάς υπερβαίνουν και το τέλος μοιάζει να πλησιάζει. Η αξιοπρέπεια και το επαγγελματικό μας καθήκον όμως επιβάλλουν να σταθούμε όρθιοι ως την ύστατη ώρα. Δεν ξέρουμε πόσο μπορούμε να αντέξουμε χωρίς οξυγόνο αλλά είμαστε αποφασισμένοι, αν πέσουμε, να πέσουμε όρθιοι χωρίς εξευτελισμούς, χωρίς κομισάριους ή έστω καλοπροαίρετους καθοδηγητές.

Μια απόφαση ενός δικαστή μας στερεί και την τελευταία ελπίδα να αποκτήσουμε τα στοιχειώδη οικονομικά μέσα για να συνεχιστούν οι εκδόσεις και να μείνουν ανοιχτά όλα τα Μέσα του ΔΟΛ. Ο δικαστής επέλεξε εν πολλοίς τον ρόλο του Πιλάτου καθώς απέφυγε να αναλάβει εκείνος το βάρος που αρνήθηκαν όλοι και εν προκειμένω πρωτίστως οι τράπεζες, που διαλέγουν την απαξίωση από τη συνέχιση της λειτουργίας των Μέσων έστω ως τις 3 Μαρτίου που θα εκδικαστεί η κύρια προσφυγή τους. Είναι προφανές πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το πρόσχημα καθώς δεν αντέχει σε κριτική μια επιλογή που οδηγεί καταφανώς σε λουκέτο έναν οργανισμό ενημέρωσης που ενοχλεί την εξουσία.

Η κυβέρνηση και τα κόμματα, αν εννοούν τα όσα διακηρύσσουν για τον πλουραλισμό στην ενημέρωση, ξέρουν τι πρέπει να πράξουν. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη ούτε ειδική μεταχείριση. Απλώς θεωρούμε ότι μπορεί και πρέπει να εισαχθεί τώρα στη Βουλή η νομοθετική ρύθμιση που ζητείται εφόσον τίθεται ως προϋπόθεση για τη λεγόμενη ενδιάμεση χρηματοδότηση. Άλλωστε πρόκειται να ψηφισθεί έτσι κι αλλιώς, συνολικά, στο νομοσχέδιο για τα κόκκινα δάνεια. Σε κάθε περίπτωση ας πέσουν οι μάσκες.

Όλοι εμείς, είμαστε εδώ. Ίσως στα χέρια σας για τελευταία φορά.