Στην Ελλάδα τον σκότωσαν και θα τον ξανασκότωναν.

Στο εξωτερικό τον τιμούν.

Μια ενδιαφέρουσα ομιλία με θέμα τη σωκρατική διαλεκτική μέθοδο και τους τρόπους που μπορεί η τελευταία να αποτελέσει μέθοδο διδασκαλίας και μάθησης στα Αυστραλιανά σχολεία, παρουσίασε την Τετάρτη, 5 Απριλίου, στο Ολύμπικ Χωλ της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Νότιας Αυστραλίας, η ελληνικής καταγωγής καθηγήτρια Φιλολογίας και Φιλοσοφικής Χρυσούλα Μελισσινάκη.

Η ομογενής καθηγήτρια, μετά από έρευνα που διεξήγε αλλά και παρακινούμενη από την «νόσο των Ελλήνων» για ανάδειξη της αλήθειας, παρουσίασε σειρά στοιχείων που συνέλεξε η ίδια και αφορούν τα οφέλη που μπορεί να επιφέρει η εφαρμογή της σωκρατικής μεθόδου στην διδασκαλία των μαθητών κάθε ηλικίας, ενώ εξέτασε και τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τη μαιευτική μέθοδο που εμπνεύστηκε και χρησιμοποίησε ο Έλληνας φιλόσοφος στην αρχαία Αθήνα.

Ο μεγάλος δάσκαλος δεν προσπαθούσε να «παγιδεύσει» τους νέους σε «δογματικές» διδαχές. Συνομιλούσε μαζί τους. Δεν παρίστανε τον «μεγαλο-καθηγητή» και παντογνώστη. «Ἓν οἶδα ὃτι οὐδὲν οἶδα», έλεγε και ξαναέλεγε. Με την βοήθεια του διαλόγου και της διαλεκτικής αναζήτησης έβαζε τους νέους σε σκέψεις. Ο προβληματισμός τους ωθούσε στο να καταλήξουν από μόνοι τους στην λύση του κάθε προβλήματος.

Γίνονταν δημιουργικοί, προσεγγίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την αλήθεια. Η μέθοδος αυτή ονομάστηκε μαιευτική, διότι όπως η μαία βοηθάει την μητέρα να γεννήσει το βρέφος, ομοίως και ο δάσκαλος, μέσω ερωταποκρίσεων, βοηθάει τον μαθητή του να εξάγει από μόνος του σωστά συμπεράσματα, προσεγγίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο την αλήθεια.

Σύμφωνα με τον Σωκράτη, μάθηση είναι να επαναφέρουμε στην συνείδησή μας ξεχασμένες γνώσεις που ως όντα έχουμε αποβάλει στην λήθη από την εποχή της γέννησής μας. Γνώσεις σε σχέση με τον πραγματικό κόσμο και όχι τον ψευδεπίφραφο της παραβολής του σπηλαίου.

Σύμφωνα με ιστορικές μελέτες, ο Σωκράτης, στους πλατωνικούς διαλόγους δεν αποφαίνεται ο ίδιος εκ των προτέρων, δεν παραθέτει ο ίδιος εξαρχής κάποια θεωρία ή άποψη. Αντίθετα, όλη η διανοητική προσπάθεια της συζήτησης στρέφεται στο να εξαχθεί η σωκρατική άποψη από τον συνομιλητή.

«Ο άνθρωπος τίποτε νέο δεν μαθαίνει, παρά μόνο αποκτά συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει» επεσήμανε η κ. Μελισσινάκη, η οποία, έχοντας ως επίκεντρο αυτή την αρχή, τόνισε ότι η μάθηση μπορεί και σήμερα να βασιστεί πάνω στην χρήση του διαλόγου μέσα από τον οποίο γεννιούνται ιδέες και απόψεις.

Σύμφωνα με την καθηγήτρια, το πρόγραμμα διδασκαλίας της Νότιας Αυστραλίας ακολουθεί κατευθυντήριες γραμμές που τονίζουν την σημασία ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των συνομιλητών, προκειμένου να αναπτυχθεί περαιτέρω κατανόηση και αποδοχή ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ όλων των απόψεων.

«Ως εκπαιδευτικοί, οφείλουμε να ακούμε τις απαντήσεις και να ρωτάμε μετέπειτα διερευνητικές ερωτήσεις, κρατώντας ταυτόχρονα μια σύντομη γραπτή αναφορά των βασικών σημείων που συζητήθηκαν.

Έτσι, αφήνουμε τους μαθητές να καλύψουν τομείς της γνώσης μόνοι τους μέσα από διερευνητικές ερωτήσεις που οι ίδιοι μπορεί να θέσουν» κατέληξε η καθηγήτρια.

Εν ολίγοις, οι μαθητές να καταλήγουν στην αλήθεια μόνοι τους μέσω δημιουργικής σκέψης.

Ούτε να διανοηθεί κάποιος να το προτείνει αυτό στα ελλαδικά σχολεία, όπου η μόρφωση αφορά στην εκπαίδευση δούλων με ενίσχυση στην παπαγαλία των θεωριών της Νέας Εποχής, οι οποίες ενισχύονται πλέον και με σεμινάρια για τρανσέξουαλ και γκέι.