Η Αποστολία Ζώη έδωσε συνέντευξη στο “Enjoy”, όπου μίλησε μεταξύ άλλων για το πώς διαχειρίστηκε την απώλεια των γονιών της.
«Την απώλεια τη διαχειρίζεσαι, δεν την ξεπερνάς. Την τοποθετείς κάπου αλλού, σε ένα κουτάκι της καρδιάς και του μυαλού σου, ώστε να μη χαλάει την καθημερινότητά σου, για να μπορείς να πάρεις το δρόμο σου και να συνεχίσεις. Πριν από την απώλεια του πατέρα μου από καρκίνο, είχα περάσει έναν μεγάλο Γολγοθά με τη μητέρα μου, που “έφυγε” από την ίδια αρρώστια. Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που τα τελευταία χρόνια θερίζει. Όταν μου είπαν ότι ο πατέρας μου έχει καρκίνο, μούδιασε το κεφάλι μου, πάγωσε το αίμα μου. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα χάσω ακόμη έναν άνθρωπο που αγαπάω πάρα πολύ.
Με τον πατέρα μου τον τελευταίο καιρό είχαμε φτιάξει την καλύτερη δυνατή σχέση που μπορεί να έχει μπαμπάς με κόρη. Μέχρι που λέγαμε να κάνουμε μαζί υποβρύχιες καταδύσεις και του έλεγα “τι φοβάσαι; Η κόρη σου είναι πρωταθλήτρια στις καταδύσεις”. Η αρρώστια ήρθε και μου πήρε αυτή την τέλεια επικοινωνία που είχα αποκτήσει πλέον με τον πατέρα μου και αυτό το θεωρώ πολύ άδικο. Μετά τις δύο απώλειες ένιωθα ότι νοσούσα και εγώ. Δεν ήμουν καθόλου καλά. Ένιωθα πολύ κουρασμένη. Δεν γινόταν να συνεχίσω έτσι, ως άρρωστη. Αν συνέχιζα έτσι τη ζωή μου, θα είχα οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Ζήτησα βοήθεια από ειδικό.
Ο άνθρωπος αυτός μου ξεκαθάρισε το τοπίο. Όταν ζεις μέσα στην οικογένειά σου μια ασθένεια όπως ο καρκίνος, που ταλαιπωρεί τόσο πολύ τον άνθρωπο, πρέπει να αντλήσεις δύναμη από τον Θεό, από τους φίλους, από έναν ειδικό για να σταθείς κι εσύ στα πόδια σου, να μην κουραστείς και να βοηθήσεις. Πρέπει να δεις σε μια άσχημη κατάσταση που περνάς ότι υπάρχουν χέρια που μπορούν να σε βοηθήσουν. Να μη φτάσεις στον πάτο», είπε μεταξύ άλλων η Αποστολία Ζώη.
