Οι δυτικοί σύμμαχοι είχαν πλήρη γνώση του εύρους του Ολοκαυτώματος περισσότερο από δύο χρόνια νωρίτερα από ότι παραδέχονταν, σύμφωνα με διαβαθμισμένα αρχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και έκαναν ελάχιστα για να βοηθήσουν ή να διασώσουν τα θύματα αυτού του τρομερού εγκλήματος.
Τα εν λόγω αρχεία έρχονται στο φως επτά δεκαετίες μετά τα φρικιαστικά εγκλήματα των Ναζί. Αυτό που αποκαλύπτουν είναι πως τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Βρετανοί, γνώριζαν πως τουλάχιστον 2 εκατομμύρια Εβραίων είχαν δολοφονηθεί και τουλάχιστον 5 εκατομμύρια ακόμα αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της εκτέλεσης, παρά το γεγονός πως η παροχή ασύλου σε όσους κινδύνευαν άμεσα με θάνατο δεν ήταν στην... συμμαχική ατζέντα.
Αυτό που ανατρέπεται είναι ότι τα μέχρι στιγμής δεδομένα έδειχναν πως οι Σύμμαχοι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι την ολοκλήρωση της αντιφασιστικής νίκης.
Οι αποκαλύψεις αυτές ενισχύουν το στίγμα που αφήνει στη συμμαχική νίκη η προσπάθεια των συμμάχων να αποφύγουν να δώσουν ασφαλές καταφύγιο σε πολλούς Εβραίους. Τον Μάρτη του 1943, ο Βίσκαουντ Κράνμπορν, υπουργός στην κυβέρνηση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, δήλωνε πως οι Εβραίοι δεν πρέπει να θεωρούνται “ιδιαίτερα υπόθεση” καθώς η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν ήδη “γεμάτη πρόσφυγες” και δεν μπορούσε να προσφέρει καταφύγιο σε άλλους.
Παράλληλα, τα αρχεία αποδεικνύουν ότι οι κατηγορίες που στοιχειοθετήθηκαν για αξιωματούχους των Ναζί, ήταν σαφώς περισσότερες από αυτές που τελικά απαγγέλθηκαν και εκδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη. Η προσπάθεια του Αμερικανού προέδρου Φράνκλιν Ρουζβελτ, να διωχθούν οι συγκεκριμένοι αξιωματούχοι από το Αμερικανικό Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, έπεσε πάνω στην άρνηση προσωπικοτήτων από το υπουργείο των Εξωτερικών.
Το υπουργείο των Εξωτερικών θεωρούσε πως η προώθηση μιας τέτοιας υπόθεσης θα έβλαπτε τις οικονομικές σχέσεις της χώρας με την Γερμανία. Παράλληλα τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Βρετανοί πολιτικοί πίστευαν πως αρκετοί από τους Ναζί έπρεπε να παραμείνουν ελεύθεροι ώστε να βοηθήσουν στην μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Γερμανίας. Και πράγματι, στις πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Δυτικής Γερμανίας, συμπεριλαμβάνονταν αρκετά στελέχη που υπηρέτησαν τους Ναζί.
Πριν την επίσημη δημοσιοποίηση των εγγράφων, οποιοσδήποτε ήθελε να τα διαβάσει, έπρεπε πρώτα να πάρει άδεια από την κυβέρνησης της χώρας του, αλλά και την γενική γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών, ενώ του απαγορευόταν να κρατήσει σημειώσεις.
