Ένα από τα λιγότερο γνωστά νησιά της Νέας Υόρκης, το νησί Χαρτ, που είναι γνωστό και ως «το νησί των νεκρών» εξαιτίας των ομαδικών τάφων που βρίσκονται εκεί και στους οποίους έχουν ταφεί σχεδόν ένα εκατομμύριο Νεοϋορκέζοι, θα είναι σύντομα προσβάσιμο από το κοινό έπειτα από πολλά χρόνια. Σε αυτό το νησί της Νέας Υόρκης έθαψαν τους πρώτους νεκρούς από το AIDS.

Από το 1869 το νησί,  έκτασης 500 στρεμμάτων, που βρίσκεται ανατολικά του Μπρονξ χρησιμεύει ως τάφος για τους φτωχούς και τους ξεχασμένους, ανάμεσά τους και χιλιάδες παιδιά, όπως και για πολλούς ασθενείς με AIDS οι οποίοι πέθαναν στην αρχή της επιδημίας τη δεκαετία του 1980, αφού τους είχαν απορρίψει οι συγγενείς τους και άλλα νεκροταφεία είχαν αρνηθεί να τους δεχθούν.

Μέχρι και σήμερα 1.200 άνθρωποι θάβονται ετησίως στο νησί της Χαρτ

Περίπου 1.200 άνθρωποι εξακολουθούν να θάβονται κάθε χρόνο στο νησί Χαρτ της Νέας Υόρκης, κυρίως κρατούμενοι από τη φυλακή Ράικερς που βρίσκεται εκεί κοντά.

Μέχρι τώρα το νησί διαχειριζόταν η υπηρεσία φυλακών της Νέας Υόρκης, η οποία επέτρεπε πολύ σπάνια επισκέψεις και μόνο μετά το 2007: γι΄αυτό τον λόγο πολλοί συγγενείς ανθρώπων που έχουν ταφεί στο νησί δεν έχουν καταφέρει να τους επισκεφθούν.

Έπειτα από προσφυγή αναγνωρίστηκε το δικαίωμά τους να επισκέπτονται τακτικά τους νεκρούς τους το 2015.
Όμως η υπηρεσία φυλακών εξακολουθούσε να επιτρέπει μόνο δύο επισκέψεις τον μήνα.
Και το κοινό δεν επιτρεπόταν να μεταβεί στο νησί, μόνο μερικοί δημοσιογράφοι συμμετείχαν σε οργανωμένες επισκέψεις υπό αυστηρή παρακολούθηση δύο φορές τον χρόνο.

Μάχη για ελεύθερη πρόσβαση στο νησί δίνουν οι συγγενείς των νεκρών

Η 65χρονη συνταξιούχος νοσηλεύτρια Ιλέιν Τζόζεφ είναι μεταξύ αυτών που μάχονται για να μπορούν να πηγαίνουν ελεύθερα στο νησί Χαρτ όπου τον Ιανουάριο του 1978 ενταφιάστηκε η κόρη της λίγες ημέρες αφού γεννήθηκε πρόωρα. Το μωρό της πέθανε ενώ μαινόταν χιονοθύελλα και η Τζόζεφ δεν έμαθε παρά μία εβδομάδα αργότερα ότι το νοσοκομείο είχε στείλει τη σορό του στη νήσο Χαρτ.

Όμως χθες Τετάρτη ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μπιλ ντε Μπλάζιο μετέφερε τη διαχείριση του νησιού στην υπηρεσία πάρκων της πόλης και έτσι αναμένεται να ανοίξει η πρόσβαση σε αυτό για το κοινό με όρους που θα διευκρινιστούν ως το 2021.

Στο νησί υπάρχουν μικρά, λευκά σημάδια που υποδεικνύουν την τοποθεσία των ομαδικών τάφων, σε κάθε έναν από τους οποίους βρίσκονται 150 ενήλικες ή 1.000 παιδιά.
Τα φέρετρα είναι συνήθως ανώνυμα και ξεχωρίζουν μόνο από έναν αριθμό που είναι γραμμένος πάνω τους. Δεν υπάρχουν επιτύμβιες πλάκες.
Ανάμεσα στους νεκρούς που έχουν ταφεί στο νησί Χαρτ είναι άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες: Νιγηριανοί, Κινέζοι και Νεπαλέζοι.

Το νησί θα γίνει προσβάσιμο με όρους που θα διευκρινιστούν ως το 2021

Κάθε χρόνο οι αρχές ξεθάβουν 40 με 50 φέρετρα, πολλά χρόνια αφού οι συγγενείς εντοπίσουν τα ίχνη κάποιου προσώπου και μεταφέρουν τη σορό του αλλού.
Στο παρελθόν το νησί έχει υπάρξει στρατόπεδο κράτησης για τους στρατιώτες της Συνομοσπονδίας στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου των ΗΠΑ, ψυχιατρικό άσυλο, σανατόριο φυματικών, φυλακή ανηλίκων ακόμη και βάση πυραύλων στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.