Την οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας και των ΗΠΑ έρχεται να ανατρέψει έκθεση της μεγάλης εταιρείας παροχής υπηρεσιών λογιστικής, PwC.Η έκθεση υπό τον τίτλο: “Η μελλοντική εικόνα: πως θα είναι ο παγκόσμιος οικονομικός συσχετισμός το 2050;” κατατάσσει 32 χώρες, με βάση το προβλεπόμενο ΑΕΠ κατά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP).

Σύμφωνα με αυτή, μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες, στην παγκόσμια οικονομία θα κυριαρχεί η Κίνα, ενώ η αμερικανική οικονομία αναμένεται να χάσει έδαφος και να πέσει πίσω ακόμα και από την Ινδία.

Η Ρωσία αναμένεται να γίνει η κυρίαρχη ευρωπαϊκή οικονομία μπροστά από Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία με το ΑΕΠ της να φτάνει τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την ίδια εταιρία.

H PwC καταλήγει στο συμπέρασμα πως το 2050, το ΑΕΠ της Κίνας θα έχει φτάσει τα 58,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκείνο της Ινδίας τα 44 τρισ., ενώ των ΗΠΑ στα 34,1 τρισ. ευρώ.

“Περιμένουμε αυτή η ανάπτυξη να έρθει κυρίως από τις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες χώρες, με τις οικονομίες των χωρών των E7 Βραζιλία, Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Μεξικό, Ρωσία και Τουρκία να αναπτύσσονται με ετήσιο ρυθμό 3,5% στα επόμενα 34 χρόνια, συγκρινόμενο με το 1,7% των ανεπτυγμένων χωρών της G7 όπως του Καναδά, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ” τονίζει η έκθεση.

Δεδομένης της εύρωστης ετήσιας ανάπτυξης του 4% και 5%, το Βιετνάμ, οι Φιλιππίνες και η Νιγηρία αναμένεται να πραγματοποιήσουν άλματα στα ΑΕΠ τους. Το ποσοστό συμμετοχής των ΗΠΑ και της Ευρώπης στο παγκόσμιο ΑΕΠ, αναμένεται να συρρικνωθεί, ενώ η κινέζικη και η ινδική οικονομία αναμένεται να μεγαλώσουν σημαντικά.

Η συμβουλευτική εταιρία προβλέπει ακόμα τα νούμερα των ΑΕΠ με βάση μια εναλλακτική μέθοδο. Σε αυτή την έρευνα, οι ΗΠΑ αναμένεται να έχουν χάσει την παγκόσμια κυριαρχία του μέχρι το 2030, ενώ το χάσμα μέχρι το 2050 θα έχει ανοίξει με την Κίνα να φτάνει ΑΕΠ ύψους 50 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, με τις ΗΠΑ την ίδια περίοδο να έχουν 34,1 τρισεκατομμύρια.

Η Ισοτιμία Αγοραστικής Δύναμης (PPP) είναι μια οικονομική θεωρία που συγκρίνει τις ισοτιμίες με μια προσέγγιση με βάση ένα “καλάθι αγαθών”. Η μέθοδος αυτή υπολογίζει την παραγωγικότητα και το επίπεδο ζωής σε διάφορες χώρες στη διάρκεια κάποιου χρονικού διαστήματος. Από την στιγμή που οι συναλλαγματικές ισοτιμίες της αγορές έχουν σημαντικές διακυμάνσεις, αρκετοί οικονομολόγοι θεωρούν αυτή την μέθοδο ως έναν ακριβέστερο τρόπο εκτίμησης της οικονομίας μιας χώρας.