Ένα χωριό-φάντασμα, λιγότερο από μια ώρα έξω από το Ντουμπάι. Το χωριό Al Madam, κάποτε ήταν ένα από τα πιο γραφικά χωριά της χώρας, με τα όμορφα σπίτια του και το κομψό τζαμί, όμως πλέον έχει αφεθεί στη μοίρα του. Το χωριό «καταπίνεται» σταδιακά από την έρημο. 

Τα περιγράμματα των πρώην σπιτιών εξακολουθούν να είναι ορατά, αλλά η άμμος έχει αρχίσει να καλύπτει σχεδόν τα πάντα, γεμίζοντας τις αυλές και «εισβάλοντας» μέσα από τα παράθυρα.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι κάτοικοι που έμεναν σε αυτό, ενδέχεται να το εγκατέλειψαν βιαστικά: οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες, ενώ τα έπιπλα και άλλα αντικείμενα φαίνονται ανέγγιχτα.

Όλα αυτά τροφοδοτούν ιστορίες, οι οποίες θέλουν τους κατοίκους να φεύγουν άρον-άρον λόγω υπερφυσικών δυνάμεων.

Σήμερα, δεν υπάρχει ούτε ψυχή εκεί για να πει την ιστορία του. Αλλά το Al Madam έχει γίνει πολύ δημοφιλής προορισμός για όσους επισκέπτες αναζητούν την περιπέτεια.

Κοινό μυστικό 

Τα μέλη της κοινότητας εκπατρισμένων του Ντουμπάι έχουν το χωριό στην καρδιά τους. Οι Youtubers καταγράφουν τις περιπέτειές τους, ενώ τα ταξιδιωτικά πρακτορεία δίνουν πληθώρα συμβουλών για την οργάνωση ενός ταξιδιού.

Όπως αναφέρει ένας τουριστικός πράκτορας, το χωριό-φάντασμα δεν είναι προς το παρόν ένας ευρύτατα διαδεδομένος προορισμός, αλλά σταδιακά μετατρέπεται σε αγαπημένο μέρος για τους εξερευνητές.

Αυτό που το καθιστά ιδιαίτερα ελκυστικό, είναι ότι το χωριό προσφέρεται για εξερευνήσεις, αφού η πρόσβαση σε αυτό είναι ελεύθερη και διαθέτει κρυμμένους θησαυρούς.

Πράγματι, σε ορισμένα σπίτια μπορεί να βρει κανείς υπέροχα ψηφιδωτά, μέχρι και ζωγραφισμένες τοιχογραφίες τοπίων.

Παρά την αυξανόμενη δημοφιλία του, οι τοπικές Αρχές δεν έχουν σχέδια για να περιορίσουν την πρόσβαση, ή να εκμεταλλευτούν την περιοχή οικονομικά.

Άμμος ή πνεύματα;

Καθώς δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για την αιτία που οδήγησε τους κατοίκους να το εγκαταλείψουν, οι θεωρίες περί υπερφυσικής επιρροής έχουν κυκλοφορήσει ευρέως.

Οι κάτοικοι των διπλανών χωριών μοιράζονται ιστορίες για ένα κακό πνεύμα ή τζίνι που στοίχειωσε το Al Madam, και πιο συγκεκριμένα το Umm Duwais, ένα πνεύμα γένους θηλυκού, με μάτια γάτας και ματσέτες για χέρια.

Το 2018, ο οργανισμός  Sharjah Art Foundation (SAF) διεξήγαγε δημόσια έρευνα για να ανακαλύψει την ιστορία του χωριού, πραγματοποιώντας μεταξύ άλλων συνεντεύξεις, αποσπάσματα των οποίων μοιράστηκε με το CNNi.

Σε αυτές περιλαμβάνεται η μαρτυρία ενός άντρα που ισχυρίζεται ότι ήταν παντρεμένος στο χωριό, κάτι που υποδεικνύει ότι αυτό χτίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι μαρτυρίες αποδίδουν την εγκατάλειψη από τους κατοίκους στις σφοδρές αμμοθύελλες που καθιστούσαν το χωριό ακατοίκητο.

Μια εναλλακτική εξήγηση δίνει ο Yasser Elsheshtawy, καθηγητής αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια.

Ο Elsheshtawy έχει μελετήσει εκτενώς την εισαγωγή του "Sha'bi housing" στα ΗΑΕ από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, το εθνικό πρόγραμμα της κυβέρνησης για την παροχή σύγχρονων δημόσιων κατοικιών για τον νομαδικό πληθυσμό των Βεδουίνων στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας εκσυγχρονισμού μετά την ανακάλυψη των αποθεμάτων πετρελαίου.

«Η κυβέρνηση ήθελε να δημιουργήσει ένα κράτος και προκειμένου αυτό να είναι λειτουργικό, έπρεπε οι άνθρωποι να μένουν σε πόλεις και εγκαταστάσεις, και να μην περιφέρονται οι Βεδουίνοι στην έρημο», ανέφερε.

«Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής ήταν συνδεδεμένος με την φτώχεια και τις δύσκολες συνθήκες και όταν δημιουργήθηκαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα -το 1971- και το πετρέλαιο έγινε πιο παραγωγικό, ήθελαν να ξεφύγουν από αυτό», συνέχισε.

Το Al Madam είναι ένα αρχέτυπο παράδειγμα στέγασης Sha'bi, λέει ο καθηγητής, βασισμένο σε ένα «σύνθετο μοντέλο» με περιφράξεις γύρω από ανοιχτές αυλές και τυποποιημένους χώρους.

Μερικοί από τους νέους οικισμούς έγιναν τόσο γρήγορα, ώστε δεν υπήρχε πάντα υποδομή, λέει ο Elsheshtawy, γεγονός που ίσως οδήγησε στην εγκατάλειψη των από τους Βεδουίνους. Οι συνεντεύξεις του SAF δείχνουν ότι η Al Madam δεν είχε ηλεκτρική ενέργεια.

«Αυτό που συναντήσαμε πολύ μέσα από την έρευνά μας ήταν οικογένειες που διαμαρτύρονταν ότι είχαν μετακομίσει (σε νέο οικισμό) και ζούσαν για μήνες χωρίς νερό ή ηλεκτρισμό», λέει. «Σε αυτήν την περίπτωση, που δεν υπήρχε υποδομή, οι άνθρωποι ενδέχεται να μετακόμισαν αρχικά και στη συνέχεια να αποχώρησαν».

Το μυστήριο του εγκαταλελειμμένου χωριού μπορεί να μην λυθεί ποτέ πλήρως. Αλλά ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός εξερευνητών είναι πρόθυμοι να το ανακαλύψουν μόνοι τους.