Εσύ. Στο κατάστρωμα ενός πλοίου. Ντυμένος στα μπλε, μ’ εκείνο το υπέροχο καπέλο να στέκεται ελαφρώς στραβά στο κεφάλι σου. Ο ήλιος να σε χτυπά στο πρόσωπο και να σε ομορφαίνει.
Αίφνης, αρπάζεις ένα μικρόφωνο και σαν αρσενική εκδοχή της Αλίκης Βουγιουκλάκη (Αλίκος Βουγιουκλάκης, ας πούμε), αρχίζεις να τραγουδάς με ασυνήθιστα ψιλή φωνή που παραπέμπει σε ευνούχο «Τράβα μπρος/ Κι όσα έρθουν κι όσα πάνε/ Τράβα μπρος/ Και του κεφαλιού σου κάνε/ Τράβα μπρος και μη σε μέλλει/ Θάρρος η ζωή μας θέλει…».
- Διαβάστε περισσότερα στο
