Δεν χρειάζεται να κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου, ούτε να κοιτάξεις την ημερομηνία γέννησής σου στην ταυτότητα για να κατανοήσεις ότι μεγάλωσες. Αρκεί κάποιος να σου αναφέρει τις λέξεις: δημοτικό σχολείο, γλώσσα γλώσσα μαθηματικά, δάσκαλος, έλεγχος και φυσικά… ανθολόγιο.
Το ανθολόγιο ήταν αυτό το μικρό βιβλιαράκι με τα ποιήματα, που όταν σου ανακοίνωνε ο δάσκαλος πως πρέπει να έχεις μαζί σου την επόμενη ημέρα, πέταγες από χαρά γιατί σήμαινε πως δεν έχεις τίποτα για να διαβάσεις στην γλώσσα. Ήταν επίσης εκείνο το βιβλιαράκι που ενώ προσπαθούσε να σου μεταλαμπαδεύσει την αγάπη στη ποίηση και τη λογοτεχνία, εσύ το αντιλαμβανόσουν σαν την ώρα του παιχνιδιού, κάτι λιγότερο από διάλειμμα.
Διαβάστε περισσότερα στο
