«Η Ευρώπη πρέπει να κάνει μια νέα αρχή με μια συμπαγή ομάδα: τις χώρες που ίδρυσαν την Ένωση, μαζί με Ισπανία, Πορτογαλία και Αυστρία», τονίζει ο Γάλλος πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν σε συνέντευξή του στο ιταλικό περιοδικό L’ Espresso.
Ο Γάλλος κεντροδεξιός πολιτικός -ο οποίος πρωταγωνίστησε στην ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή- σημειώνει πως «οι διαπραγματεύσεις με τις πρώην κομμουνιστικές χώρες δεν έγιναν με τον πρέποντα τρόπο, διότι δεν τονίσθηκε ότι η Ευρώπη αποτελεί και ένα πολιτικό σχέδιο. Επιτρέψαμε να επιδιώξουν και να πετύχουν μόνον πολιτικά οφέλη», θεωρώντας ότι πως οι χώρες αυτές έπρεπε να έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση «περίπου δεκαπέντε χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου».
Κατά την άποψη του Βαλερί Ζισκάρ ντ΄Εσταίν, η ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά αν περιοριζόταν στις έξι χώρες που την δημιούργησαν, συν την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Αυστρία.
Ο ίδιος θεωρεί ότι με το ευρώ «επετράπη στην Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία να αυξήσουν υπερβολικά το χρέος τους, επειδή τα επιτόκια ήταν πάρα πολύ χαμηλά». Προβλέπει, δε, ότι «τώρα που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αυξήσουν τα επιτόκια, θα πρέπει να το κάνει το ίδιο και η Ευρώπη, και οι χώρες με το μεγαλύτερο χρέος θα υποστούν τις μεγαλύτερες συνέπειες».
Για το μέλλον της ζώνης του Ευρώ, ο Γάλλος συντηρητικός πολιτικός θεωρεί ότι η χώρα του, μαζί με την Γερμανία, θα πρέπει να αναλάβουν μια νέα, κοινή πρωτοβουλία, μετά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Εξηγεί, δε, στο ιταλικό περιοδικό ότι η ιδέα του ονομάζεται «Ευρώπη» για να την ξεχωρίσει από την «Ευρωπαϊκή Ένωση». Πρόκειται για συμφωνία ανάμεσα στις έξι χώρες του ιδρυτικού πυρήνα της Ένωσης (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο Ολλανδία και Λουξεμβούργο) και στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Αυστρία.
Τα μέλη της «Ευρώπης», σύμφωνα με τον ντ’ Εσταίν, θα πρέπει να ενοποιήσουν το οικονομικό τους σύστημα: προϋπολογισμό, φόρους και, στο τέλος, το δημόσιο χρέος τους. Στον πολιτισμό, όμως, στην παιδεία, στην υγεία, θεωρεί ότι θα πρέπει να διατηρήσουν αυτόνομες πολιτικές.
Σε ό,τι αφορά, ειδικότερα, την Ελλάδα, ο Γάλλος πολιτικός αναφέρει: «H Eλλάδα έχει μια ζωτική πολιτιστική σημασία για την Ευρώπη. Διαβάζω ένα βιβλίο αφιερωμένο στον Έκτορα, που έγραψε μια εξαιρετική γαλλίδα ακαδημαϊκός, η Ζακλιν Ντε Ρομιγί, από το οποίο προκύπτει ξεκάθαρα πόσο εμείς οι ευρωπαίοι εμπνεόμαστε από την μεσογειακή ιστορία της εποχής εκείνης. Πέρυσι επισκέφθηκα την Ραβένα, πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και πανέμορφη πόλη. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για Ευρώπη χωρίς την Ιταλία και την Ελλάδα. Αλλά η τελευταία αυτή χώρα έχει τεράστια προβλήματα χρέους, που περιπλέκονται από τις μικρές διαστάσεις της οικονομίας της».
Αναφορικά με τη διαδικασία οικοδόμησης της νέας «Ευρώπης» που ο ίδιος προτείνει, εξηγεί:
«Η αρχή θα γίνει με την εναρμόνιση των φόρων επί του εισοδήματος, της εργασίας και των περιουσιακών στοιχείων. Θα χρειασθούν δέκα χρόνια αλλά η διαδικασία μπορεί να ξεκινήσει πολύ γρήγορα. Μόνον στην συνέχεια θα μπορέσει να γίνει πράξη η κοινή ανάληψη του χρέους. Το σημερινό ευρώ δεν λειτουργεί διότι από την μία οι έλληνες, και από την άλλη οι ιταλοί, απειλούνται από το χρέος. Με την αμοιβαιοποίηση του χρέους, αυτό το θέμα θα σταματήσει να τίθεται. Σε μια τρίτη φάση θα τεθεί σε ισχύ ένα σύστημα χρηματοοικονομικής αλληλεγγύης για τις ασθενέστερες χώρες της ζώνης του Ευρώ, τις οποίες θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τις «δις Ευρώπης», όπως είναι η Ελλάδα».
