Έχουμε τρεις κατακλυσμούς σύμφωνα με την ελληνική ιστορία, του Δευκαλίωνα του Δαρδάνου και του Ωγύγου. Οι κατακλυσμοί που αναφέρονται στην ελληνική μυθιστορία (που μετά τις ανακαλύψεις της Τροίας και των Μυκηνών πρέπει να θεωρείται ιστορία) έχουν αποδειχθεί και ιστορικά και με γεωλογικές τομές. Ξέρουμε μετά από κάθε κατακλυσμό ακολουθούσε ολοκληρωτική καταστροφή, τεράστιες εκτάσεις ήταν πλημμυρισμένες και ο πολιτισμός ολοκληρωτικά αφανισμένος.

Οι εναπομείναντες άνθρωποι έχοντας τις γνώσεις εκείνου του πολιτισμού αναζητούν και βρίσκουν πολύτιμα αντικείμενα που έχουν διασωθεί, όπως βιβλία, μηχανήματα ή οπλικά συστήματα τα οποία τους είναι χρήσιμα για την επιβίωσή τους.

Οι πληθυσμιακές μάζες αποκομμένες από την πηγή της γνώσης μέσα σε λίγες δεκαετίες εκπίπτουν στον βαρβαρισμό, θεωρούν σταδιακά την ύπαρξη του προηγούμενου πολιτισμού ως μύθευμα και φαντασία των γεροντότερων οπότε υποχρεωτικά η γνώση και ο χειρισμός των μηχανημάτων αυτών περνά σε κλειστές ομάδες μυημένων. 

Σε βάθος χρόνου χιλιετιών αυτές οι ομάδες για να προστατεύσουν τα μυστικά τους και για να μην πέσουν σε λάθος χέρια αυτά τα μηχανήματα επιλέγουν υποχρεωτικά να προστατευθούν πίσω από θρησκευτικά ιερατεία. 

Οι περιγραφές αυτές, το πώς εξελίσσονται οι πολιτισμοί είναι από αναφορές του ίδιου του Πλάτωνα επιβεβαιώνονται όμως από την ύπαρξη ελιτίστικων μυητικών ομάδων στην αρχαία Ελλάδα –Καβείρια, Ελευσίνια, Δελφοί, Δωδώνη- και επιπλέον υπάρχουν αντίστοιχα στην Ινδία, Κίνα, Ιαπωνία, Κεντρική Αμερική. Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κάποιος να διαβάσει το βιβλίο «Το χρονικό του Ακακορ» όπου περιγράφεται πως οι μυημένοι προστατεύουν τα αρχαία προκατακλυσμιαία οπλικά συστήματα στη Λατινική Αμερική. 

Υπάρχουν χιλιάδες αναφορές για εξαφάνιση τέτοιων αρχαιολογικών ευρημάτων

Αυτά λοιπόν τα ευρήματα τοποθετούνταν μέσα στους ναούς σε κάποιο άβατο και κανείς δεν μπορούσε να τα δει ή να τα αγγίξει εκτός από τους μυημένους οι οποίοι μάθαιναν και τον χειρισμό τους γι’ αυτό βλέπουμε οι επικεφαλής των μυημένων είχαν κληρονομικό δικαίωμα.

Αρχαίος αστροναύτης

Τα χρησιμοποιούσαν σε περίπτωση ανάγκης όπως σε περιπτώσεις που κινδύνευε το έθνος. Εχουμε σχετικές πληροφορίες από τον Πλούταρχο, τον Παυσανία, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί να είχαν συνεννοηθεί να πουν ψέματα καθώς απέχουν χρονικά ο ένας από τον άλλον διακόσια τριακόσια χρόνια. Ας αναφέρουμε κάποιες περιπτώσεις τις οποίες μπορείτε να βρείτε.

Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Οι ιερείς της Ελευσίνας επέμεναν να γίνει σε εκείνο το σημείο η ναυμαχία και έστειλαν απεσταλμένο τον Μνησίφηλο να γίνει η ναυμαχία απέναντι από το Θριάσιο πεδίο. Υπάρχει περιγραφή στον Πλούταρχο στους Παράλληλους βίους στον «Θεμιστοκλή» όπου αναφέρεται ότι όταν άρχισε η ναυμαχία εμφανίστηκε από την Ελευσίνα μια λάμψη, ένα μεγάλο φως, στη συνέχεια μέγας ήχος ο οποίος ακούστηκε μέχρι τη θάλασσα. Παρουσιάστηκε ένα νέφος το οποίο σηκωνόταν βαθμιαία από τη γη και έπεφτε στις τριήρεις. Λάμψη, ήχος, καπνός κάτι πέφτει στις τριήρεις. Αν ήταν πύραυλος πώς θα τον περιέγραφαν οι πρωτόγονοι από τεχνολογικής άποψης Αθηναίοι;

Ολοι έχουμε δει στρατιωτικές ρουκέτες που σηκώνονται βαθμιαία από τη γη. Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μηχάνημα και θυμίζει τα σημερινά πυραυλικά συστήματα. Μην περιμένετε επιβεβαίωση και ευρήματα. Το Ινστιτούτο Σμινθόνιαν έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα από πρώην εργαζόμενους για εξαφάνιση ευρημάτων. Καράβια ολόκληρα έχουν βυθιστεί στον Ατλαντικό με τέτοια ευρήματα.

Ο Ηρόδοτος στο 8ο κεφάλαιο της Ιστορίας του περιγράφει ότι ένας Αθηναίος εξόριστος ο Δίκαιος μαζί με τον Σπαρτιάτη εξόριστο Δημάρατο ήταν στο Θριάσιο πεδίο εκείνη την ώρα και όταν ο Δημάρατος βλέποντας το νέφος ρώτησε τι είναι αυτό ο Δίκαιος που ήταν μυημένος του είπε ότι αν αυτό πάει στα πλοία θα τα καταστρέψει. Ο Δημάρατος του είπε να σωπάσει γιατί αν το μάθει ο Ξέρξης θα τους σκοτώσει.

« Ηροδότου Ιστορία «Ουρανία» 65

Ο Αθηναίος Δίκαιος του Θεοκύδη, φυγάς και με υπόληψη στους Μήδους την εποχή εκείνη όταν καταστρέφονταν η έρημη Αττική από το πεζικό του Ξέρξη , έτυχε να είναι μαζί με τον Λακεδαιμόνιο Δημάρατο στο Θριάσιο πεδίο και είδε κουρνιαχτό να υψώνεται από την Ελευσίνα σαν να περπατούν τουλάχιστο τριάντα χιλιάδες άνθρωποι. Ενώ δε απορούσαν έκπληκτοι αυτός και ο Δημάρατος , ποιοί άραγε να σηκώνανε αυτή τη σκόνη. Ξαφνικά είπε, ακούσαμε μια φωνή και αναγνώρισα πως η φωνή αυτή ήταν ο μυστικός Ίακχος (δηλ, ύμνος που τον έψαλαν στον θεό Βάκχο).

Ο Δημάρατος αδαής στα Ελευσίνια μυστήρια θέλησε να μάθει τι ήταν αυτό που έλεγαν. Εγώ απάντησα «Δημάρατε, είναι αδύνατο να μη συμβεί κάποια μεγάλη ζημιά στο στρατό του Βασιλιά, για δε μένει αμφιβολία πως αφού η Αττική είναι έρημη αυτό που ακούμε είναι κάτι θεϊκό κι έρχεται από την Ελευσίνα, για να βοηθήσει τους Αθηναίους και τους συμμάχους. Αν ο κουρνιαχτός αυτός πάει κατά την Πελοπόννησο ο κίνδυνος θα βαρύνει στο βασιλιά του στο στρατό της ξηράς, αν πάει κατά το στόλο στη Σαλαμίνα ο βασιλιάς θα κινδυνεύσει να χάσει το ναυτικό του .

Οι Αθηναίοι κάθε χρόνο κάνουν γιορτή προς τιμήν της μητέρας και της κόρης <Δήμητρας και Περσεφόνης> κι εκεί μυείται όποιος θέλει απ' αυτους και από τους άλλους Έλληνες. Η φωνή που ακούς είναι μυστική φωνή, που την συνηθίζουν σ' αυτή τη γιορτή και λέγεται Ίακχος.» Μετά απ' αυτά ο Δημάρατος επανέλαβε, σιώπα και μην το πεις σε κανέναν άλλο γιατί αν αυτά φτάσουν στ' αυτιά του βασιλιά θα χάσεις το κεφάλι σου κι ουτ' εγώ θα μπορέσω να σε σώσω ούτε κανένας άλλος .Κάτσε φρόνιμα λοιπόν , κι όσο για τον στρατό ας φροντίσουν οι θεοί γι' αυτόν.»

Ο Παυσανίας στα Αττικά αναφέρει ότι ταυτόχρονα παρουσιάστηκε και μια ιπτάμενη μηχανή η οποία βούλιαζε τα πλοία. «Ναυμαχούντων δε Αθηναίων προς Μήδους δράκοντα εν ταις ναυσί λέγεται φανειναι». Όταν οι άνθρωποι της εποχής έβλεπαν κάτι τέτοιο στον ουρανό το ονόμαζαν δράκο σύμφωνα με τις δικές τους γνώσεις.

Όταν αργότερα ρώτησαν το μαντείο τι ήταν αυτά που είδαν πήραν την απάντηση ότι ήταν ο Κιχρέας ο πρώτος βασιλιάς της Σαλαμίνας.

Μάχη του Μαραθώνα

Εμφανίστηκε κάποιος με παράξενη στολή ο οποίος κρατούσε μια λαβή αρότρου (εχέτλη) και σκότωνε Πέρσες. Μετά τη μάχη εξαφανίστηκε και όταν οι κάτοικοι ρώτησαν γι αυτόν το μαντείο των Δελφών πήραν την απάντηση να τιμούν τον Εχετλαίο (ή Εχετλο).

Όταν οι Πέρσες βάδισαν κατά του μαντείου των Δελφών οι ιερείς καθησύχασαν τους κατοίκους ότι ο θεός μπορεί να προστατεύσει τα πράγματά του. Σύμφωνα λοιπόν με περιγραφή του Ηροδότου μπροστά στο ναό στήθηκαν «ιερά όπλα» που βγήκαν από το ναό και τα οποία δεν μπορούσε να τα δει άνθρωπος τα οποία«αυτόματα φανείναι έξω προκείμενα ναού» και έριχναν κεραυνούς στους βαρβάρους. Ταυτόχρονα ακουγόταν βροντή.

Ο Ηρόδοτος τα ονομάζει «τέρεα μείζονα» δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση υπερφυσικά, φοβερά, μεγάλα τέρατα.

Πολλά χρόνια αργότερα στα 279 π.Χ. οι Γαλάτες με τον Βρέννο αρχηγό βαδίζουν κατά του μαντείου των Δελφών. Οι τότε ιερείς καθησυχάζουν τους κατοίκους ότι ο θεός «φυλάξαι εαυτού» δηλαδή θα προστατεύσει το ναό του.

Πριν ακόμα επιτεθούν οι Γαλάτες έπεφταν κεραυνοί και τους σκότωναν. Τη νύχτα κάποιο αέριο έκανε τους Γαλάτες να μην καταλαβαίνουν ποιοι είναι οι διπλανοί τους ούτε τη γλώσσα τους και αλληλοσκοτώνονταν. Τότε αυτοκτόνησε και ο Βρέννος.

Ο Δίας εκτοξεύει ... "κεραυνό"

Ο Παυσανίας στα Βοιωτικά αναφέρει ότι μετά τη μάχη της Χαιρώνειας πήγαν και άτακτοι Ελληνες της στρατιάς του Φιλίππου να συλήσουν το ιερό των Δελφών και αυτοί καταστράφηκαν με τον ίδιο τρόπο, με κεραυνούς και αστραπές που ήρθαν από τον ουρανό.

Να θυμίσουμε ακόμα και τις αναφορές για τον Τάλω, ένα περίεργο ανθρωποειδές ρομπότ που περιφρουρούσε την Κρήτη και έκανε συνεχώς τον γύρο της. Και πότε εξουδετερώθηκε; Όταν ο Ιάσων κατάφερε να τον χτυπήσει σε καίριο σημείο και να χάσει θα λέγαμε σήμερα τα «λιπαντικά» του.

Αυτά τα υγρά οι αρχαίοι τα αναφέρουν σαν ιχώρ. Το ρομπότ αυτό ξεχώριζε τον εισβολέα από τον κάτοικο, μιλάμε δηλαδή για ρομπότ με τεχνητή ευφυία και εξοπλισμένο με τα κατάλληλα οπλικά συστήματα για να απωθεί τους εισβολείς.

Τι να πει κανείς για τα πλοία των Φαιάκων στον Ομηρο; Πλοία που σε πήγαιναν στον προορισμό σου αρκεί να τους έλεγες την ήπειρο, τη χώρα και την πόλη, με αυτή τη σειρά. Κινούνταν μέσα σε ένα νέφος, χωρίς πλήρωμα και πηδάλιο! Γιατί τα τονίζει αυτά ο Όμηρος;

Ομήρου Οδύσσεια ραψωδία θ στ. 555 – 563 «Κι ακόμη, φανέρωσε τη χώρα σου, λαό και πόλη, για να σε ταξιδέψουν προς τα εκεί τα πλοία με τους δικούς τους λογισμούς. Γιατί σε εμάς τους Φαίακες οι καπετάνιοι περισσεύουν, δεν μας χρειάζονται καν τα πηδάλια, όπως συμβαίνει με των άλλων τα καράβια. Μόνα τους τα πλεούμενα μας ξέρουν τί λογαριάζουν και τι σκέφτονται οι άνθρωποι που ταξιδεύουν, γνωρίζουν πόλεις και χωράφια καρπερά, κι έτσι ταχύτατα περνούν το άγριο κύμα της θαλάσσης μες στην ομίχλη, σκεπασμένα με νεφέλη. Κι ούτε ποτέ κινδύνεψαν να πάθουν κάποια βλάβη ή να βουλιάξουν.»