Ένα εντυπωσιακό βίντεο από την χειμερινή εκπαίδευση της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών έδωσε στην δημοσιότητα το Γενικό Επιτελείο Στρατού.
Να θυμίσουμε πως αποστολή της Σχολής είναι να αποδίδει στο Στρατό Ξηράς Μονίμους Υπαξιωματικούς ικανούς να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις επιχειρησιακές του απαιτήσεις, παρέχοντας:
- Την απαιτούμενη στρατιωτική εκπαίδευση προκειμένου να οικοδομήσει την προσωπικότητα και τις δεξιότητες του άριστου Στρατιώτη και του ικανού Ηγήτορα στο επίπεδο του Ομαδάρχη και Βοηθού Διμοιρίτη.
- Ποιοτική ακαδημαϊκή εκπαίδευση, επιπέδου Γ΄ Κύκλου, σε γνωστικό φάσμα που να συμβάλει στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Στρατιωτικού.
Η ιστορία της Σχολής
Το 1884 και με Νόμο της Κυβέρνησης του Χαριλάου Τρικούπη (αροζ΄/9 Απριλίου 1884), συστήθηκε για πρώτη φορά το «Προπαρασκευαστικόν Υπαξιωματικών Σχολείον» (ΠΥΣ) για την επί διετία εκπαίδευση νέων ιδιωτών, προκειμένου να κατατάσσονταν στη συνέχεια στα διάφορα Όπλα του Στρατού με το βαθμό του Λοχία. Το Σχολείο εκείνο, που ήταν πρόδρομος της σημερινής Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών, συγκροτήθηκε και λειτούργησε στην Κέρκυρα μέχρι το 1889, οπότε και διαλύθηκε με Νόμο της ίδιας κυβέρνησης (ΑΨΣΤ΄/18 Απριλίου ). Έκτοτε και μέχρι το 1925 δεν λειτούργησε παρόμοιο παραγωγικό σχολείο υπαξιωματικών.
Β’ Περίοδος (1925-1934)
Το 1925, με σχετικό Νομοθετικό Διάταγμα (της 18ης Σεπτεμβρίου) της κυβέρνησης του Αντιστράτηγου Θεόδωρου Πάγκαλου, και με το από 30 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου Προεδρικό Διάταγμα που ακολούθησε, ιδρύθηκαν: ένα «Στρατιωτικόν Οικοτροφείον Υπαξιωματικών» στην Κεφαλλονιά και δύο «Στρατιωτικά Οικοτροφεία Τεχνιτών», ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη (τελικά συγκροτήθηκε και λειτούργησε μόνο αυτό της Θεσσαλονίκης).
Με Προεδρικό Διάταγμα της 17ης Φεβρουαρίου 1926, η έδρα του υπό συγκρότηση «Στρατιωτικού Οικοτροφείου Υπαξιωματικών», μεταφέρθηκε από την Κεφαλλονιά στην Κέρκυρα, όπου και λειτούργησε συνεχώς μέχρι το 1934.
Με Προεδρικό Διάταγμα της 19ης Ιουλίου 1926, το «Στρατιωτικόν Οικοτροφείον Υπαξιωματικών» Κερκύρας μετονομάστηκε σε «Προπαρασκευαστική Σχολή Υπαξιωματικών». Η φοίτηση θα ήταν πενταετής, με δυνατότητα περιορισμού της στα τρία έτη, ανάλογα με τα προσόντα των εισερχομένων μαθητών, οι οποίοι προέρχονταν κατά το πλείστον από ορφανά παιδιά (είτε από πρόσφυγες της Μ. Ασίας, είτε από τα ορφανοτροφεία της λοιπής χώρας).
Στις 2 Οκτωβρίου 1926 κυρώθηκε με Προεδρικό Διάταγμα, ο Οργανισμός της Προπαρασκευαστικής Σχολής Υπαξιωματικών, ο οποίος αναθεωρήθηκε με το Νόμο υπ’ αριθμ. 5125 της 10ης Ιουλίου 1931.
Το 1933 και με Νόμο (υπ’ αριθμ. 5820/27 Σεπτεμβρίου 1933), καταργήθηκε η Προπαρασκευαστική Σχολή Υπαξιωματικών. Από το 1934 και μέχρι το τέλος του 1949 δεν λειτούργησε παρόμοια σχολή.
Γ’ Περίοδος (1949-2002)
Μετά τη λήξη των πολεμικών επιχειρήσεων του εμφυλίου πολέμου της περιόδου 1946-49 και συγκεκριμένα το μήνα Νοέμβριο του 1949, αποφασίστηκε η εκ νέου λειτουργία με μερικές διαφοροποιήσεις της πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο «Προπαρασκευαστικής Σχολής Υπαξιωματικών», που προβλεπόταν από το Νόμο 5125/10 Ιουλίου 1931 και που είχε καταργηθεί δύο χρόνια αργότερα, με το αιτιολογικό των «υπεράριθμων υπαξιωματικών στο στρατό». Η Σχολή, με τον ίδιο ιστορικό τίτλο, επανασυγκροτήθηκε στην Πάτρα, όπου και άρχισε να λειτουργεί από τις 16 Δεκεμβρίου 1949. Επτά μήνες αργότερα και με διαταγή του τότε Αρχιστρατήγου Αλεξάνδρου Παπάγου (7 Ιουλίου 1950), η Σχολή μετονομάστηκε σε «Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών», τίτλο που διατηρεί μέχρι σήμερα. Ο τίτλος αυτός νομιμοποιήθηκε αργότερα με τον υπ’ αριθμ. 1891 Νόμο του 1951.
Το 1953 η έδρα της ΣΜΥ μεταφέρθηκε στη Σύρο και από εκεί τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1957 στη Σάμο.
Το 1975 μεταστάθμευσε στα Τρίκαλα όπου και λειτουργεί μέχρι σήμερα σε παραδοσιακά κτίρια, που ανακαινίσθηκαν και προσαρμόσθηκαν στις ανάγκες οργάνωσης και λειτουργίας της.
Στο μεγάλο διάστημα της λειτουργίας της η ΣΜΥ, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με συνέπεια στην αποστολή της, μεθοδικά και αποδοτικά και με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον της υπηρεσίας, αποτέλεσε το λίκνο μέσα στο οποίο γεννήθηκε και αντρώθηκε ο Μόνιμος Υπαξιωματικός του Στρατού μας.
