Οι εικόνες που αντικρίζει κανείς στους κεντρικούς δρόμους της Μοσούλης δεν θυμίζουν σε τίποτα ότι η πόλη ελευθερώθηκε από τους τρομοκράτες. Πτώματα πεταμένα στην άσφαλτο, σε συντρίμμια, μπροστά σε πάγκους. Σαπίζουν μόνα, ενώ δεκάδες περαστικοί τα αγνοούν επιδεικτικά. Άλλα έχουν καλυφθεί με σεντόνια, άλλα όχι. Το βράδυ τα άγρια ζώα ξεσκίζουν τις σάρκες τους, προκειμένου να κατευνάσουν την πείνα τους μετά από τόσα χρόνια πολέμου.

Ωστόσο, η επόμενη μέρα αντικατοπτρίζεται στην εικόνα των δεκάδων πτωμάτων που είναι παρατημένα στους δρόμους; Η επόμενη μέρα είναι η μέρα εκδίκησης; Είναι του οφθαλμού αντί οφθαλμού; Αυτή είναι η απάντηση στο μίσος των τζιχαντιστών; Η εντολή είναι σαφής. Να αφήσουν τα πτώματα να σαπίσουν στο δρόμο.