Με μια πρώτη ματιά, είναι δύσκολο να ξέρει κανείς τι συμβαίνει στην παραπάνω φωτογραφία.

Ένα γιγαντιαίο μανιτάρι φαίνεται να έχει φυτρώσει σε κάποιο χώρο ενός εργοστασίου, όπου δουλεύουν άνδρες με κράνη.

Αλλά υπάρχει κάτι απόκοσμο στη σκηνή, καθώς αυτό που βλέπετε είναι μία από τις πιο τοξικές ουσίες που δημιουργήθηκε ποτέ: το χόριο (corium).

Τις ημέρες και τις εβδομάδες μετά από την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ, στις 26 Απριλίου του 1986, αν κάποιος ήταν στον ίδιο χώρο με το συγκεκριμένο σωρό ραδιενεργών υλικών, γνωστό ως Elephant’s Foot, θα είχε σκοτωθεί μέσα σε λίγα λεπτά.

Ακόμη και μια δεκαετία αργότερα, τότε δηλαδή που τραβήχτηκε η συγκεκριμένη φωτογραφία, είναι πιθανόν η ακτινοβολία να προκάλεσε την παράξενη ανάπτυξή του φιλμ. Ο άνθρωπος που φαίνεται είναι ο Artur Korneyev, έχει επισκεφθεί αυτή την περιοχή περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον και έτσι έχει εκτεθεί σε τόση ακτινοβολία όσο κανένας άλλος στην ιστορία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Korneyev ίσως και να είναι ακόμα ζωντανός. Η ιστορία για το πώς έφτασε στις ΗΠΑ η εν λόγω φωτογραφία, με την παρουσία αυτού του εξαιρετικά τοξικού υλικού, είναι γεμάτη μυστήριο.

Η φωτογραφία έφτασε στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αφότου η νέα, ανεξάρτητη ουκρανική κυβέρνηση ανέλαβε το εργοστάσιο και δημιούργησε ένα κέντρο για την ασφάλεια των πυρηνικών. Λίγο μετά, το κέντρο κάλεσε και άλλες κυβερνήσεις σε συνεργασία για την πυρηνική ασφάλεια. Το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ ανέθεσε στο Pacific Northwest National Laboratories (PNNL) -ένα κέντρο επιστημών- να βοηθήσει.

Εκείνη την εποχή, ο Tim Ledbetter ότι είχε προσληφθεί στο PNNL και ήταν επιφορτισμένος με τη δημιουργία μιας ψηφιακής βιβλιοθήκης με φωτογραφίες ώστε να παρουσιαστούν στο αμερικανικό κοινό. Φωτογράφησε μέλη του εργοστασίου ενώ βρίσκονταν στην Ουκρανία και προσέλαβε έναν ανεξάρτητο φωτογράφο και τράβηξαν μερικά ακόμη πλάνα. Ανάμεσα σε αυτές, υπήρχαν και από τα ερείπια στο εσωτερικό του αντιδραστήρα 4, ο οποίος εξερράγη 10 χρόνια πριν.

Σημειώθηκαν δύο εκρήξεις στο κτίριο. Το αποτέλεσμα τους ήταν η διάνοιξη μιας τρύπας στην οροφή του και η εκτόξευση γραφίτη, σκυροδέματος και συντριμμιών. Ως αποτέλεσμα αυτών, ο πυρήνας του αντιδραστήρα βρέθηκε σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Μεγάλο μέρος του ουρανίου που χρησιμοποιούνταν ως καύσιμο έφυγε στον αέρα μαζί με υπερουράνια στοιχεία και προϊόντα της σχάσης από τον πυρήνα του αντιδραστήρα, παρασυρόμενα από τον καπνό του οποίου η στήλη έφτασε σε ύψος το 1 χιλιόμετρο.

Επίσης, φλόγες υπήρχαν στο εσωτερικό του κτιρίου μαζί με ατμούς και σκόνη. Ο γραφίτης που έπαιζε το ρόλο του επιβραδυντή του αντιδραστήρα, ανεφλέγη από τη θερμότητα και την έκρηξη. Έτσι σχηματίστηκε το corium, ίσως η πιο τοξική ουσία στη Γη.

Χόριο έχει δημιουργηθεί εκτός εργαστηρίου τουλάχιστον ακόμη πέντε φορές. Μία φορά στον αντιδραστήρα του Three Mile Island στην Πενσυλβάνια το 1979, μια στο Τσερνομπίλ και τρεις διαφορετικές κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του Fukushima Daiichi στην Ιαπωνία το 2011.

Από τις πέντε δημιουργίες, μόνο αυτή στο Τσερνομπίλ έχει διαφύγει από τον αντιδραστήρα. Χωρίς νερό για την ψύξη της μάζας, η ραδιενεργή λάσπη κινούνταν μέσα στη μονάδα ακόμη και μια εβδομάδα μετά την κατάρρευση της. Αυτή η δηλητηριώδης λάβα κυλούσε και έκαιγε μέσα από το δάπεδο του κτιρίου. Όταν οι πυρηνικοί επιθεωρητές απέκτησαν τελικά πρόσβαση στην περιοχή, αρκετούς μήνες μετά την αρχική έκρηξη, βρήκαν 11 τόνους από αυτό το υλικό σε ένα διάδρομο πλάτους τριών μέτρων. Έτσι το ονόμασαν Elephant’s Foot. Με την πάροδο των ετών, το υλικό ψύχεται και ραγίζει. Ακόμα και σήμερα όμως, εκτιμάται ότι δεν είναι ασφαλές.

Ο Ledbetter δεν θυμόταν που είχε τραβήξει αυτή τη φωτογραφία, αλλά ήταν σίγουρος ότι δεν είχε προσλάβει κανένα να πλησιάσει το Elephant’s Foot, οπότε προφανώς κάποιος Ουκρανός την είχε στείλει.

Το 2013, κάποιος βρήκε την φωτογραφία και την εντόπισε στην παλιά ιστοσελίδα του PNNL. Ένας άλλος, έψαξε για περισσότερες λεπτομέρειες και βρήκε μια χαμένη λεζάντα: «Ο Artur Korneev ενώ εξετάζει το Elephant’s Foot».

Το Korneev αποδείχτηκε ότι είναι μια εναλλακτική ορθογραφία για το Korneyev. Ο Korneyev είναι ένας Καζακστανός πυρηνικός επιθεωρητής ο οποίος έχει εργαστεί ως εκπαιδευτής για την προστασία των ανθρώπων από το Elephant’s Foot. Η τελευταία φορά που κάποιος μίλησε μαζί του ήταν το 2014, όταν ο επιστημονικός δημοσιογράφος Henry Fountain των New York Times του πήρε συνέντευξη στο Slavutich της Ουκρανίας, μια πόλη που χτίστηκε ειδικά για να στεγαστεί το προσωπικό του Τσερνομπίλ.

Χόριο ρέει σαν λάβα μέσα από τον αντιδραστήρα

Στη συλλογή των φωτογραφιών με την εν λόγω υπάρχουν παρόμοιες του κατεστραμμένου πυρήνα. Όλες τραβήχτηκαν από τον Korneyev. Οπότε είναι πιθανό αυτή η φωτογραφία να είναι μια «παλιομοδίτικη» selfie (με χρονοκαθυστέρηση). Η ταχύτητα του κλείστρου ήταν ίσως λίγο πιο αργή απ’ ό,τι στις άλλες φωτογραφίες ώστε να ο ίδιος να μπει στο πλάνο. Έτσι εξηγείται γιατί φαίνεται να κινείται και γιατί η λάμψη από τον φακό του μοιάζει με αστραπή. Ο «θόρυβος» (ο κόκκος) όμως της φωτογραφίας είναι πιθανό να οφείλεται στην ακτινοβολία.

Για τον Korneyev, αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν μόνο ένα από τα εκατοντάδες που είχε κάνει στον πυρήνα αφότου έφτασε επί τόπου αμέσως μετά την έκρηξη. Λίγο αργότερα, άρχισε να ηγείται του καθαρισμού (μερικές φορές, έδιωχναν τα κομμάτια των στερεών καυσίμων από μπροστά τους ακόμη και με κλοτσιές). Περισσότεροι από 30 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους από την ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της έκρηξης και την εκκαθάριση. Ο Korneyev όμως πάντα επέστρεφε στη σαρκοφάγο, συχνά και με δημοσιογράφους για να τους δείξει τους κινδύνους.

Το 2001, πήρε μαζί του έναν δημοσιογράφο από το Associated Press. Το 2009, ο Βρετανός συγγραφέας Marcel Theroux έγραψε ένα άρθρο για το ταξίδι του στη σαρκοφάγο και τον «τρελό, χωρίς μάσκα οδηγό του που χλεύαζε το άγχος του ως ‘καθαρά ψυχολογικό'». Ενώ ο Theroux αναφέρεται σ’ αυτόν ως Viktor Korneev, είναι πιθανό ο άνθρωπος αυτός να είναι ο Artur.

Το που βρίσκεται και τι κάνει σήμερα ο Korneev είναι άγνωστο. Όταν οι Times τον βρήκαν είχε βοηθήσει στον σχεδιασμό της κατασκευής της νέας αψίδας η οποία, όταν τελειώσει το 2017, θα καλύψει την παλιά, σάπια σαρκοφάγο.

«Σοβιετική ακτινοβολία, η καλύτερη ακτινοβολία στον κόσμο», είχε αστειευτεί κάποτε.

Η νέα αψίδα όπως τραβήχτηκε από drone: