Thunderbirds. Γνωστά σε αρκετό κόσμο ως μια θρυλική σειρά κινουμένων σχεδίων. Πιθανόν να τα έχετε ακούσει ως υπερσύγχρονα αεροσκάφη, αυτοκίνητα αντίκες, αλλά και ως εφαρμογές σε υπολογιστές. Όμως, δεν πρόκειται να μιλήσουμε για τίποτα από όλα αυτά.

Η ιστορία των πραγματικών Thunderbirds πηγαίνει πολύ πίσω στον χρόνο και φτάνει ως εμάς μέσα από υπέροχους θρύλους και ιστορίες που διηγούνται ακόμα και σήμερα ιθαγενείς Αμερικανοί – οι γνωστοί μας Ινδιάνοι που τους εξόντωναν οι καουμπόηδες στην Άγρια Δύση.

Καθώς, υπάρχουν πολλές φυλές ινδιάνων που κατάφεραν να επιζήσουν και να μεταφέρουν προφορικά τις παραδόσεις τους, από στόμα σε στόμα, από παππού σε εγγονό, εντοπίζονται αρκετές διαφορές αλλά και πολλές ομοιότητες μεταξύ τους οι οποίες ενδεχομένως συνηγορούν στην εντύπωση ότι πρόκειται για μια κοινή πραγματικότητα η οποία, όμως, παραλλάχθηκε ανάλογα με την κάθε κουλτούρα και τους ήρωες της κάθε φυλής.

Υπάρχει, λοιπόν, μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία για τα Thunderbirds που στάλθηκαν από τους Θεούς για να προστατεύσουν αλλά και να σώσουν τους ανθρώπους. Αυτά περιγράφονται ως ένα ή περισσότερα υπερφυσικά όντα, μάλιστα, ως τεράστια πουλιά. Ονομάστηκαν Thunderbirds (κεραυνοπούλι ή πουλί του κεραυνού) επειδή το χτύπημα των ισχυρών φτερών τους έμοιαζε με βροντή, ενώ αστραπές έβγαιναν από τα μάτια τους. Αυτά τα πουλιά λέγεται ότι έφερναν βροχές και καταιγίδες, οπότε εύκολα θα έλεγαν οι σκεπτικιστές ότι ήταν μια προσωποποίηση ή θεοποίηση φυσικών φαινομένων. Αλλά τα πράγματα δεν φαίνεται να ήταν ακριβώς έτσι.

Μπορούσαν μέσα από τις καταιγίδες να προκαλέσουν καταστροφικούς ισχυρούς ανέμους, πλημμύρες και πυρκαγιές. Ωστόσο, ήταν ένα σύμβολο δύναμης που προστάτευε τους ανθρώπους από τα κακά πνεύματα. Λέγεται ότι είχαν φωτεινά και πολύχρωμα φτερά, με αιχμηρά δόντια και νύχια. Λέγεται ακόμα ότι ζούσαν στα σύννεφα ψηλά πάνω από τα ψηλότερα βουνά.

Συνοπτικά, στην μυθολογία διαφόρων φυλών ινδιάνων, το Thunderbird ελέγχει τον ανώτερο κόσμο, προστατεύει τους ανθρώπους ρίχνοντας φως σε αυτόν, ενώ ήταν πρόγονοι της ανθρώπινης φυλής και βοήθησαν στη δημιουργία του σύμπαντος. Λένε πως ζουν σε ένα μεγάλο βουνό που επιπλέει στο δυτικό ουρανό, από όπου ελέγχουν τη βροχή και παλεύουν να εμποδίσουν τα “φίδια με μεγάλα κέρατα” που θέλουν να κατακλύσουν τη γη και να καταβροχθίσουν την ανθρωπότητα. Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι είναι αγγελιοφόροι του ίδιου του Μεγάλου Ήλιου, ή του Μεγάλου Πνεύματος.

Μπορούσαν να αλλάζουν την μορφή τους και να μεταμορφώνονται σε ανθρώπους, όπως αναφέρει το , ειδικότερα σε αγόρια, οπότε μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους, να πολεμήσουν τα κακά ερπετά και, φυσικά, πάντα μπορούσαν να πετάξουν.

Οι ιθαγενείς ινδιάνοι Quillayute του Βορειοδυτικού Ειρηνικού έχουν να θυμούνται μια φοβερή ιστορία να θυμούνται, η οποία διαδόθηκε και αυτή, όπως οι περισσότερες, προφορικά ή μέσα από παραδοσιακά τραγούδια και περιγράφεται στο βιβλίο της Ella E. Clark με τίτλο . Πρόκειται για μια συλλογή με περισσότερες από εκατό ιστορίες φυλών, που προέρχονται από την παράδοση των Ινδιάνων της Ουάσιγκτον και του Όρεγκον. Μέσα σε αυτό μπορούμε να μάθουμε για τις πεποιθήσεις τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, για τη δημιουργία του κόσμου και των ουρανών, καθώς και πολλά άλλα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή την ιστορία, υπήρξε μια εποχή που οι ινδιάνοι είχαν σημαντική έλλειψη τροφίμων και μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους πέθαινε, ύστερα από μια φοβερή καταστροφή από βροχή και χαλάζι για πολλές ημέρες που κατέστρεψε όλα τα φυτά. Οι ινδιάνοι κάλεσαν το Μεγάλο Πνεύμα για βοήθεια και τότε, τους έστειλε το Thunderbird.

Το Thunderbird έφτασε με εντυπωσιακό τρόπο. Ήρθε από την μεριά του Ήλιου κάνοντας μεγάλο θόρυβο χτυπώντας τα τεράστια φτερά του και βγάζοντας λάμψεις αστραπής που έκαναν τη νύχτα μέρα και εξαφάνισαν το σκοτάδι. Όλοι, γύρισαν και το κοίταξαν καθώς ερχόταν ταξιδεύοντας πάνω από τον ωκεανό και κατευθυνόταν προς το μέρος τους. Τα φτερά του, είχαν διπλάσιο μήκος από ένα πολεμικό κανό, όπως περιγράφει το . Οι ιθαγενείς ινδιάνοι Quillayute δεν είχαν ποτέ δει ξανά κάτι τέτοιο και τόσο μεγάλο.

Είχε ένα τεράστιο, καμπύλο ράμφος, ενώ στα μεγάλα γαμψά νύχια του κρατούσε κάτι, επίσης, τεράστιο. Όσο πλησίαζε στον τόπο τους, οι ινδιάνοι όλο και σιγουρεύονταν ότι αυτό που κρατούσε ήταν ένα τεράστιο ψάρι. Στην πραγματικότητα ήταν μια ζωντανή, γιγαντιαία φάλαινα, την οποία το Thunderbird κατέβασε πολύ προσεκτικά στο έδαφος μπροστά τους. Ύστερα έφυγε από εκεί που ήρθε.

Θα σκεφτείτε, ίσως, ότι επειδή υπάρχουν διάφοροι θρύλοι που μπορεί να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι ισχύουν όλα όσα αναφέρονται σε αυτούς. Πράγματι, μπορεί να είναι κι έτσι. Ωστόσο, αφήνουμε όλα τα παράθυρα των πιθανοτήτων ανοιχτά, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που συναντάμε έναν “από μηχανή θεό”, να βοηθά και να σώζει ανθρώπους σε διάφορες μυθολογίες και παραδόσεις του κόσμου. Παρεμπιπτόντως αναρωτιόμαστε:

Κι αν το Thunderbird ήταν ένα διαστημόπλοιο; Αν όλα αυτά που περιγράφονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήταν αληθινά; Κάπου εδώ, ερχόμαστε να θυμηθούμε την , η οποία προτείνει ότι εξωγήινα διαστημόπλοια χρησιμοποιούν τις καταιγίδες για να καταφτάνουν στην Γη, είτε αξιοποιώντας την ενέργειά των κεραυνών, είτε για να φορτίσουν τα ιπτάμενα οχήματά τους. Άραγε… Μπορεί να είναι κι έτσι. Γιατί όχι;