Με ένα πακέτο οδυνηρών μέτρων, που θα επιβαρύνουν κι άλλο τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, θα υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας για πολλά χρόνια ακόμα και θα σηματοδοτήσουν χειροτέρευση των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων, είναι πλέον αντιμέτωπη η κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση.
Η επιστολή των δανειστών για το πώς θα κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και κυρίως ποιο θα είναι το δημοσιονομικό πλαίσιο της χώρας τα επόμενα χρόνια, αλλά και με ποιο τρόπο θα πείσει η κυβέρνηση ότι θα πετύχει τους στόχους αναμένεται να είναι ιδιαίτερα σκληρή.
Επί της ουσίας η πρόταση – τελεσίγραφο των δανειστών θα θέσει στην κυβέρνηση ένα αδυσώπητο δίλλημα: Θα δεχθεί να υπογράψει μέτρα, για τα οποία έχει εντόνως διαφωνήσει και τηρεί μάλιστα υψηλούς τόνους το τελευταίο διάστημα, ή θα προτιμήσει να πάει σε εκλογές;
Πληροφορίες αναφέρουν ότι το τελεσίγραφο των δανειστών θα έχει έξι κύριους άξονες και πιθανότατα δεν επιδέχεται ευνοϊκές τροποποιήσεις, καθώς κάποιοι εκ των Θεσμών θεωρούν ήδη ότι έχουν γίνει αρκετές παραχωρήσεις σε μία κυβέρνηση, που δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη, όπως λένε.
Οι έξι άξονες του τελεσιγράφου θα είναι οι εξής:
1. Δέσμευση της κυβέρνησης για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% για πέντε χρόνια μετά τη λήξη του ισχύοντος μνημονίου το 2018 και επίσης πρωτογενή πλεονάσματα 3% για επιπλέον πέντε χρόνια – ουσιαστικά μία δεκαετία, πέραν του σημερινού προγράμματος με αυστηρή λιτότητα!
2. Νομοθέτηση από τώρα χαμηλότερου αφορολόγητου, με ισχύ από την 1/1/2018 και με σταδιακή εφαρμογή. Υπολογίζεται ότι η απαίτηση των δανειστών θα είναι για περίπου 6.000 ευρώ όριο, όταν σήμερα είναι 8.650 ευρώ, ήτοι μέση επιβάρυνση περίπου 500 ευρώ ετησίως για κάθε φορολογούμενο.
3. Περιγραφή περικοπών από τις συντάξεις με σημείο έναρξης των όποιων μέτρων από το 2019, χωρίς όμως καμία συγκεκριμένη νομοθέτηση τώρα. Πρόκειται μάλλον για παραχώρηση της τελευταίας στιγμής από τους δανειστές προς την κυβέρνηση, καθώς θεώρησαν ότι όντως αυτό είναι η τελευταία κόκκινη γραμμή της Αθήνας.
4. Στα εργασιακά, πλήρης προσαρμογή στις απαιτήσεις των δανειστών για την αύξηση του ορίου ομαδικών απολύσεων και χωρίς την πολιτική έγκριση, καμία παραχώρηση στις συλλογικές συμβάσεις, όπως θέλει η κυβέρνηση.
5. Πλήρης εφαρμογή και στην πιο ακραία εκδοχή τους, των δεσμεύσεων της κυβέρνηση στα ενεργειακά.
6. Περιγραφή και όχι περαιτέρω εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ουσιαστικά δηλαδή επανάληψη των αποφάσεων του περασμένου Μαΐου. Η κυβέρνηση προσπαθεί για κάτι περισσότερο, όμως το Βερολίνο κυρίως δεν επιθυμεί τέτοιους είδους παραχωρήσεις προς την Αθήνα αυτή την εποχή. Η επανάληψη απλώς των μέτρων είναι αβέβαιο εάν επαρκεί στην ΕΚΤ για να συμπεριλάβει την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Το πακέτο, παρότι έχει διαμορφωθεί με ευνοϊκές παρεμβάσεις για την Ελλάδα από κάποιες πλευρές των Θεσμών (κυρίως της Κομισιόν) εμφανίζεται ως το «καλύτερο» που μπορεί να ελπίζει η κυβέρνηση, με δεδομένη την τεράστια κρίση εμπιστοσύνης που έχει με τους δανειστές, αλλά και με βάση τις αποφάσεις του Eurogroup το προηγούμενο διάστημα.
Πρόκειται όμως για ένα «βαρύ» πακέτο, για το οποίο μάλλον δύσκολα θα αποφασίσει η κυβέρνηση τις αμέσως επόμενες ημέρες εάν θα το δεχθεί ή όχι. Το πιθανότερο, λένε πηγές κοντά στις διαπραγματεύσεις, είναι να τρενάρει λίγο ακόμη τις επιλογές της, ελπίζοντας ότι, είτε οι δανειστές θα βελτιώσουν κάπως την πρότασή τους, είτε θα διαμορφωθούν πιο κατάλληλες συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας, που θα επιτρέψουν τον πολιτικό χειρισμό μίας αποδοχής των μέτρων αυτών.
Εάν τίποτα δεν συμβεί από τα δύο, τότε θεωρείται ανοιχτό το ενδεχόμενο να στηθούν πρόωρες κάλπες για εκλογές, αφού τα μέτρα που ζητούνται παραβιάζουν ξεκάθαρα τις γραμμές άμυνας που έχουν θέσει δημόσια ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, οι υπουργοί και τα κομματικά του στελέχη.
