Η κρίση δεν μείωσε μόνο τα ελληνικά εισοδήματα αλλά απειλεί και την ελληνική οικογένεια.
Αυτό επισημαίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επισημαίνοντας ότι η οικονομική κρίση, περιόρισε σημαντικά τον δείκτη γονιμότητας. Τα συμπεράσματα που προκαλούν ανησυχία για την εξέλιξη του ελληνικού πληθυσμού, περιλαμβάνονται στην στην έκθεσή του ΔΝΤ για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές.
Σημειώνεται ότι το ΔΝΤ έχει συνδέσει την γήρανση του πληθυσμού τις επόμενες 10ετίες (που προκαλείται λόγω των χαμηλών γεννήσεων) με τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που αναμένει στην Ελλάδα (1,5%) αλλά και με την πίεση που συνεχίζει να ασκεί η γήρανση του πληθυσμού για παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό και τις οποίες επιχειρεί να αντικρούσει η κυβέρνηση.
Σύμφωνα με την έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, στα ευρωπαϊκά κράτη που υπέστησαν διπλή ύφεση, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, ο δείκτης γονιμότητας (δηλαδή, ο μέσος αριθμός παιδιών που φέρνει στη ζωή κάθε γυναίκα) μειώθηκε από το 1,5 το 2008 στο 1,3 περίπου το 2016.
Την ίδια στιγμή ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης έφθανε το 1,6 το 2016. Μάλιστα, όπως προκύπτει από την έκθεση, ενώ ο δείκτης είχε σταθερά ανοδική πορεία από το 2000 έως το 2008, φθάνοντας το 1,5, στη συνέχεια έκανε κάθετη πτώση, καταλήγοντας στο 1,29 το 2013. Εκτοτε παρουσιάζει ισχνή μόνο ανάκαμψη.
Ακόμα πιο απογοητευτική είναι η εικόνα που προκύπτει από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τον αριθμό των γεννήσεων στη χώρα μας: Απο τις 118.302 γεννήσεις το 2008, κατρακυλήσαμε στις 88.553 πέρυσι, δηλαδή 25% χαμηλότερα. Μόλις προχθές τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έδειξαν ότι οι γεννήσεις υποχώρησαν κατά 4,7% σε σχέση με το 2016, ενώ αντιθέτως οι θάνατοι αυξήθηκαν κατά 4,8%, φθάνοντας τους 124.501.
Το ΔΝΤ διαπιστώνει ότι «τη δεκαετία πριν από την κρίση, ο συνολικός δείκτης γονιμότητας αυξήθηκε σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες, για να υποχωρήσει αργότερα», κυρίως εξαιτίας της εκτίναξης της ανεργίας που προκάλεσε η κρίση. Οι αναλυτές του Ταμείου εκτιμούν ότι ο περιορισμός του δείκτη οφείλεται και σε κοινωνιολογικούς παράγοντες, όπως η μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και η επιθυμία για οικογένειες μικρότερου μεγέθους.
