Σοβαρές ελλείψεις στη χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων στο Πέραμα καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί, περιγράφοντας μια πραγματικότητα που αγγίζει τα όρια της εγκατάλειψης. Όπως αναφέρουν η ΕΛΜΕ Πειραιά και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Κερατσινίου – Περάματος “Νίκος Πλουμπίδης”, τα σχολεία της περιοχής λειτουργούν κυριολεκτικά «με βερεσέ».

Μετά την κατάργηση των Σχολικών Επιτροπών, πολλές μονάδες αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις πιο βασικές ανάγκες. Εκπαιδευτικοί αποκαλύπτουν πως αναγκάζονται να αγοράζουν αναλώσιμα όπως χαρτί, μελάνια, καθαριστικά και χαρτί υγείας με πίστωση από τοπικά καταστήματα, περιμένοντας πότε και αν–θα φτάσει η επόμενη επιχορήγηση.

Η χρηματοδότηση που λαμβάνουν τα σχολεία έχει περιοριστεί δραματικά, φτάνοντας σε αρκετές περιπτώσεις μόλις στο 25% των ποσών προηγούμενων ετών. Το αποτέλεσμα είναι οφειλές, ελλείψεις και σχολικά κτήρια που υπολειτουργούν.

Σχολεία με χρέη και κινδύνους

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Πρότυπο ΕΠΑΛ Περάματος, το οποίο έχει ήδη δημιουργήσει οφειλές 4.500 ευρώ για λειτουργικά έξοδα.
Σε άλλα σχολεία, ανελκυστήρες είναι εκτός λειτουργίας, τα συστήματα πυρασφάλειας ελλιπή, ενώ οι λάμπες και τα τόνερ εξαντλούνται.
Ακόμα και οι γονείς καλούνται να συνεισφέρουν από την τσέπη τους, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά σε βασικά είδη.

Οι εκπαιδευτικοί κάνουν λόγο για σοβαρή υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, καταγγέλλοντας καθυστερήσεις και αδιαφάνεια από τον Δήμο στη διαχείριση των πόρων. Παράλληλα, επισημαίνουν ότι η τεχνική υποστήριξη είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, αφήνοντας παλαιά και φθαρμένα κτήρια χωρίς συντήρηση, με αυξημένο κίνδυνο για μαθητές και προσωπικό.

Τι ζητούν οι εκπαιδευτικοί

Οι ενώσεις ζητούν:

• Επαναφορά των Σχολικών Επιτροπών

• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης

• Μόνιμο τεχνικό προσωπικό στους δήμους

• Δωρεάν ρεύμα και νερό για τις σχολικές μονάδες

• Ασφαλείς και λειτουργικές υποδομές

Όπως υπογραμμίζουν:

«Τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργούν με χρέη και εράνους. Η δημόσια εκπαίδευση δεν μπορεί να στηρίζεται σε “βερεσέ” και προσωπικές θυσίες. Θέλουμε σχολεία που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των παιδιών».

Η εικόνα που περιγράφεται στο Πέραμα δεν είναι εξαίρεση, αλλά καθρέφτης της γενικότερης κρίσης στη δημόσια παιδεία. Μιας κρίσης που δεν μετριέται σε αριθμούς, αλλά στις ανάγκες μαθητών και εκπαιδευτικών που προσπαθούν να κρατήσουν τα σχολεία ζωντανά.