Την ώρα λοιπόν που η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με τους δανειστές για την επιβολή νέων μέτρων βαριάς φορολογίας, απολύσεων στο δημόσιο και νέων περικοπών στις συντάξεις, παράλληλα βρίσκει τρόπο να καλύψει τα χρέη του Λαμπράκη και του Ψυχάρη.
Η τροπολογία είχε ψηφιστεί από τις 12 Φεβρουαρίου του 2016 και σήμερα, 10 Φεβρουαρίου 2017, επισημοποιήθηκε. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την ανάληψη και ένταξη στο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης από 1η Ιανουαρίου 2017 του ανεξόφλητου κεφαλαίου της (από 22 Δεκεμβρίου 2003) δανειακής σύμβασης αρχικού ποσού των 150 εκατομμυρίων ευρώ που έχει συναφθεί από τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών ( ΟΜΜΑ) με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
Τι σημαίνει αυτό; Πως η κυβέρνηση στέλνει δηλαδή το… λογαριασμό των «κόκκινων» δανείων του Λαμπράκη και του Ψυχάρη στον ελληνικό λαό.
Όπως προβλέπεται στην απόφαση το ανεξόφλητο κεφάλαιο πλην των επιβαρύνσεων από τόκους, την 1η Ιανουαρίου 2017 ανέρχεται στο ποσό των 112.292.421,23 ευρώ το οποίο και ουσιαστικά αναλαμβάνει το δημόσιο. Ημερομηνία λήξης για το ποσό της πρώτης εκταμίευσης του δανείου είναι η 15.12.2028 ενώ για το ποσό της δεύτερης εκταμίευσης ημερομηνία λήξης είναι η 15.06.2030. Τα επιτόκια των δύο εκταμιεύσεων του δανείου είναι σταθερά 4,77% ετησίως και 3,59% ετησίως αντίστοιχα.
Η παρακολούθηση, ο προϋπολογισμός και η εξυπηρέτηση των ανεξόφλητων υποχρεώσεων από την 1η Ιανουαρίου 2017 αναλαμβάνονται από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους ( Ο.Δ.ΔΗ.Χ) .
Όπως σημειώνεται στην απόφαση προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού για τα οικονομικά έτη 2017 έως και 2030 η οποία θα καλυφθεί από τις σχετικές πιστώσεις εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.
Πρόκειται για κάτι πρωτοφανές στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Την ώρα που Τσίπρας και Καμμένος πουλάνε τα δάνεια των πολιτών σε ξένα funds, παράλληλα προχωράνε στην κρατικοποίηση των χρεών του Μεγάρου Μουσικής, συμφερόντων του Ιδρύματος Λαμπράκη και του Σταύρου Ψυχάρη.
Πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας έβγαινε στα κανάλια και έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να φορτωθεί ο ελληνικός λαός τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής το οποίο επιβάρυναν οι διοικήσεις του Λαμπράκη και του Ψυχάρη. Θεωρούσε αδιανόητο να κρατικοποιηθεί το Μέγαρο Μουσικής και διεμήνυε πως οι εκδότες και οι ολιγάρχες πρέπει επιτέλους να πληρώσουν.
