Τι σημαίνει η «AUKUS» για τις διεθνείς ισορροπίες όχι μόνο στον Ειρηνικό αλλά και παγκοσμίως; Είναι πράγματι μια μετατόπιση του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος ή είναι κάτι, που αναμέναμε, ότι θα συμβεί απλά μέχρι πρότινος δεν ήταν σωστές οι συνθήκες;

Ο Μιχάλης Κωσταράκος, Στρατηγός, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και πρώην Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ, επιχείρησε να σκιαγραφήσει την αμυντική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας και πώς αυτή επηρεάζει τις σχέσεις και τις ισορροπίες στη διεθνή κοινότητα με σχόλιο που ανήρτησε στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook.

AUKUS: "Ξηλώνεται το πουλόβερ" των σχέσεων Ευρωπαίων Ηγετών με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ-Μπαράζ εξελίξεων

Είναι της άποψης ότι η συμφωνία AUKUS, αποτελεί μια σημαντική γεωπολιτική εξέλιξη της οποίας οι πραγματικές διαστάσεις και τα τελικά και οριστικά αποτελέσματα, δεν είναι ακόμα ορατά. Η διαταραχή και η όποια διάσπαση έγινε στο Δυτικό στρατόπεδο, είναι πολύ δύσκολο να αναστραφεί ή να θεραπευτεί σε σύντομο χρόνο.

Ουσιαστικά τώρα βλέπουμε ένα συμβάν που δεν είναι μεμονωμένο, το οποίο έρχεται να μετατοπίσει, εμπράκτως πλέον, τη γεωπολιτική στόχευση των ΗΠΑ στην Ανατολική Ασία, με κύριο αντίπαλο τη Κίνα.

Υπάρχουν αυτή τη στιγμή τρεις πυλώνες: Ο ένας είναι το “five eyes”, μια αρκετά παλιά συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών και συνεργασίας, με τους παραδοσιακούς συμμάχους της Αμερικής στην Ασία. Έρχεται τώρα το AUKUS, και ίσως, η πιο ενδιαφέρουσα ακόμα εξέλιξη, είναι το λεγόμενο QUAD, το οποίο περιλαμβάνει την Ινδία και την Ιαπωνία. Το παιχνίδι θα γίνει πιο σοβαρό και πιο επικίνδυνο, όταν διευκρινιστεί ποιος θα είναι ο ρόλος της Ιαπωνίας. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ανατολική Ασία, αμερικανοκεντρική, η οποία δεν είναι ΝΑΤΟ. Δεν έχουμε ΝΑΤΟ.

Στην Ευρώπη έχουμε το συλλογικό σύστημα. Γίνεται επίθεση σε ένα κράτος, σημαίνει επίθεση σε όλα τα κράτη και όλα μαζί πρέπει να συνδράμουν. Στην Ασία έχουμε ένα σύστημα που είχε χαρακτηριστεί ως “hub and spokes”, δηλαδή ένα κέντρο και ακτίνες. Κέντρο η Αμερική, διμερής συμφωνία με την Ιαπωνία, διμερής συμφωνία με την Κορέα, διμερής συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Ταϊβάν κλπ. Βλέπουμε ότι διαμορφώνονται ξαφνικά ομαδοποιήσεις, σε ένα σύστημα πιο κοντά σε αυτό που έχουμε στην Ευρώπη. Υπάρχουν κάποια δομικά στοιχεία τα οποία διαμορφώνονται. Δεν έχουμε φθάσει ακόμα εκεί. Αλλά νομίζω ότι η κατεύθυνση είναι προς τα εκεί.

Άρα η κατεύθυνση, είναι να δημιουργηθεί κάτι που θα έχει ως στόχο, τη συλλογική άμυνα και θα είναι «δεμένο» με συμφωνίες τύπου άρθρου 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ;

Είναι επικίνδυνο να κάνουμε τέτοιες προβλέψεις, αλλά πιστεύω ότι διαμορφώνεται μια τέτοια τάση. Μεγάλο ρόλο σε αυτό θα παίξει, προφανώς, η Κίνα. Πως θα αντιδράσει η Κίνα. Την τελευταία δεκαετία υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για το τι θέλει η Κίνα, συγκεκριμένα σε σχέση με την Ταϊβάν. Θυμίζω ότι η Ταϊβάν ήταν μια επαρχία της Κίνας, στην οποία όταν το εθνικιστικό κόμμα έχασε τον εμφύλιο από τους κομμουνιστές, έχτισε ένα καινούριο καθεστώς και ουσιαστικά η Ταϊβάν είναι ένα de facto κράτος, δεν είναι de jure, δεν αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά έχει πολύ στενές σχέσεις με την Αμερική.

Τρίβει τα χέρια του ο Ερντογάν με τις κόντρες ΗΠΑ-Ευρωπαίων στο ΝΑΤΟ

Πολλοί πιστεύουν σε αυτό που σκιαγράφησε ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος,  ότι η θέση της Ρωσίας, είναι ξεκάθαρη δίπλα στη Κίνα. Ο Πρόεδρος Τραμπ προσπάθησε να προσεγγίσει τον Πρόεδρο Πούτιν, στην αρχή της θητείας του χωρίς αποτέλεσμα. Σκοπός του ήταν να απομονώσει την Κίνα αλλά απέτυχε. Η Ρωσία απομονωμένη από την υπόλοιπη Ευρώπη, στηρίζει την οικονομία της στην εξαγωγή υδρογονανθράκων και η Κίνα είναι ο κυριότερος και σίγουρα ο σπουδαιότερος πελάτης της. Για να ξεκαθαρίσει τη θέση της ( Ρωσία ), προσκάλεσε το κινεζικό ναυτικό σε κοινές ασκήσεις στην Αγία Πετρούπολη το 2017, και οι ΗΠΑ άλλαξαν κεφάλαιο στην στρατηγική τους καταφεύγοντας στη «διπλή ανάσχεση» των δύο υπερδυνάμεων, ρίχνοντας ουσιαστικά τη μία στην αγκαλιά της άλλης.

Ο Πούτιν αισθάνεται απειλούμενος, διότι  αυτή η Ρωσία είναι η απειλή για τη Δύση. Ανοίγεται σίγουρα προοπτική για συνεργασία. Η Κίνα έχει την ατυχία γενικά να περιβάλλεται από χώρες που γενικά δεν τη συμπαθούν, δεν την εμπιστεύονται. Αναπόφευκτα θα αναπτύξει σχέσεις με τη Ρωσία, η οποία βέβαια έχει τη δική της ατζέντα. Θα μπορούσαμε να πούμε, πώς αναπόφευκτα  οι  δύο χώρες θα έλθουν ακόμα πιο κοντά.

Πέρα από την Ταϊβάν, πως έχει αντιδράσει ως αυτή τη στιγμή η Κίνα για όσα έχουν συμβεί ως τώρα, δηλαδή την AUKUS;

Το θέμα είναι ότι το AUKUS, θα δημιουργήσει μια αρκετά αποτρεπτική κατάσταση για την Κίνα, σε περίπτωση που θέλει να επιλύσει το πρόβλημα της Ταϊβάν στρατιωτικά. Η Κίνα δεν έχει βγάλει από το τραπέζι τη στρατιωτική λύση του ζητήματος της επανένωσης. Είναι πολύ μεγάλη αποτρεπτική παρουσία τα 12 πυρηνοκίνητα υποβρύχια για μια ηγεσία, για ένα ΚΚ που είτε από λάθος εκτίμηση, είτε εσκεμμένα, θα αποφασίσει ότι τώρα ήλθε η ώρα της επανένωσης.

Από την άλλη έχουμε έλθει σε μια φάση, όπου οι νέες δυνατότητες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού έχουν φέρει πιο κοντά την ικανότητα της Κίνας να πετύχει μια στρατιωτική λύση. Τώρα αυτό που αναρωτιέμαι είναι,  επειδή αυτά τα υποβρύχια δεν θα βγουν στη θάλασσα, αύριο το πρόγραμμα έχει βάθος δεκαετίας,  αν η Κίνα γνωρίζει ότι σε οκτώ-δέκα χρόνια θα έχει να αντιμετωπίσει και τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια, γιατί να μη φέρει το στόχο (της Ταίβάν) πιο κοντά.

AUKUS και κάποια διδάγματα και για την Ελλάδα

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, ανήκει και πρέπει να ανήκει στη Δύση. Αν υπάρξει κάποια μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ, προφανώς θα πρέπει να ακολουθήσει. Μπορεί να παίξει και ένα ρόλο σύνεσης εκεί μέσα. Να πει περιμένετε, να δούμε ξανά τις σχέσεις μας με τη Κίνα συνολικά. Επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο, να αρχίσει μια κατάσταση αποκλιμάκωσης.

Προσωπικά ανησυχώ για το θέμα της Ταϊβάν. Ανοίγονται περιθώρια για λάθη. Για λάθη ανάγνωσης των δυναμικών, των καταστάσεων, των περιστάσεων, του τι ακριβώς είναι διατεθειμένη να κάνει μια χώρα ή όχι. Δεν θα μου κάνει εντύπωση, να υπάρξει μια στρατιωτική εντατικοποίηση περί τη Ταϊβάν από τη Κίνα. Σίγουρα είναι μια κίνηση που έρχεται να δημιουργήσει ένταση. Και η Κίνα δεν πιστεύω ότι θα το αφήσει έτσι. Δεν μπορεί.

Του χρόνου είναι το συνέδριο του ΚΚ, όπου αναμένεται ο Σι Τζινπίνγκ να εκλεγεί για τρίτη θητεία. Και αυτό είναι μια μεγάλη αλλαγή εσωτερική. Οι προηγούμενοι  γ.γ. του κόμματος έμεναν για δύο θητείες. Ο Σι Τζιν πινγκ, θα σπάσει αυτό τον άτυπο κανόνα που υπήρχε και θα εδραιώσει το στίγμα του, στη πολιτική ζωή της χώρας. Για έναν φιλόδοξο ηγέτη ο οποίος θέλει να μείνει στην ιστορία, ως ένας από τους μεγάλους ηγέτες μαζί με το Μάο, ένα πράγμα είναι το πιο σημαντικό: η επανένωση με τη Ταϊβάν.

Αν πιστέψει ότι τώρα είναι η ώρα, τη στιγμή που μεγάλοι αντίπαλοι της Κίνας ομαδοποιούνται, αλλά δεν έχουν ολοκληρώσει την ομαδοποίησή τους, εκεί θα είναι το μεγάλο λάθος, ενδεχομένως, το οποίο θα οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Πρέπει να υπάρξει αποκλιμάκωση. Πρέπει να γίνουν μια σειρά από συναντήσεις, ανάμεσα στο Σι Τζιν Πινγκ και τον Μπάιντεν και να αρχίσουν να κλείνουν μέτωπα. Να κλείσουν το μέτωπο του εμπορικού πολέμου και το μέτωπο των εντάσεων στην Ανατολική Ασία. Διαφορετικά ανοίγουν τα σενάρια πολύ.