Όταν ο δόκιμος μοναχός Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα π. Κλεόπας, υπηρετούσε ως δεύτερος διακονητής στην εκκλησία της Μονής, ήταν αυτόπτης μάρτυρας μερικών θαυμάτων που συνέβησαν την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην εκκλησία της Σκήτης Συχαστρία.

«Να βλέπατε τι έπαθα με έναν ενάρετο ιερέα, τον π. Καλλίστρατο Μπόμπου. Ως πνευματικός πέρασε κάποτε μια μοναχή, ασκήτρια σε σπηλιά του δάσους. Τότε στα δάση ασκήτευαν περί τους 550 μοναχούς και μοναχές. Αυτή η μοναχή είπε στον π. Καλλίστρατο: «Σε σας δεν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, διότι ακολουθήσατε το νέο ημερολόγιο!». Από τότε ο πατήρ Καλλίστρατος ζούσε με πολλή αμφιβολία.

Μια μέρα, όταν ήμουν βοηθός διακονητής στην εκκλησία, παρετήρησα ότι το πρόσφορο που λειτουργούσε ο Ηγούμενος ήταν άσπρο και γλυκό, ενώ αυτό με το οποίο λειτούργησε ο πατήρ Καλλίστρατος ήταν πικρό και πρασινωπό. Τότε ρώτησα το Γέροντα π. Ιωαννίκιο:

– Γέροντα, γιατί όταν λειτουργεί ο π. Καλλίστρατος, του πρόσφορό του είναι μουχλιασμένο και πρασινωπό;

– Μα, παιδί μου, διότι λειτουργεί με αμφιβολία. Δηλαδή αμφιβάλλει αν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία του Χριστού που ακολουθεί το νέο ημερολόγιο. Πήγε προ καιρού σε μια ερημίτισσα του δάσους και αυτή του είπε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν κατέρχεται στη Θεία Λειτουργία λόγω του νέου ημερολογίου. Του είπα ότι πλανήθηκε, διότι δεν πιστεύει ότι το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας!

Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και, όταν επικαλέστηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει, με έκπληξή του είδε ότι ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα από το δισκάριο και το Αντιμήνσιο. Όταν παρετήρησε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, είδε ανθρώπινο Αίμα. Τότε με κάλεσε και μου είπε:

– Αδελφέ Κωνσταντίνε, έλα εδώ κοντά! Τι βλέπεις;

– Πώ πω πάτερ Καλλίστρατε! Η Θεία Κοινωνία έγινε κρέας και αίμα!

Τότε έστειλα να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Ηγούμενο. Όταν ήρθε ο στάρετς, έβαλε μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριο στον χορό και είπε:

– Εεε πάτερ Καλλίστρατε! Πιστεύεις τώρα ότι κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα και μεταβάλλει τα Δώρα ή όχι;

– Συγχώρησέ με πάτερ! Κι έπεσε στα γόνατά του κλαίγοντας.

– Πρόσεχε! Κατήλθε το Άγιο Πνεύμα. Μετεβλήθη το Σώμα του Χριστού σε κρέας! Μετεβλήθη το νερό και κρασί σε Τίμιο Αίμα Του! Γιατί πλέον αμφιβάλλεις πάτερ;

– Πιστεύω γέροντα. Σε παρακαλώ συγχώρησέ με!

– Πιάσε σφιχτά τα Τίμια Δώρα!

Κατόπιν με ένα σκαρπέλο άνοιξε μια οπή στη βάση της Αγίας Τράπεζας, διότι συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου μας και έθαψε εκεί τα Άγια Μυστήρια, όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας. Το Άγιο Ποτήρι το αγίασε εκ νέου και το έπλυνε μαζί με το Αντιμήνσιο στο χωνευτήρι. Στάθηκα εκεί μέχρι να τελειώσει όλο το Ψαλτήρι. Κατόπιν άρχισα πάλι τη Θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας από την Προσκομιδή: « Εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε…». Έτσι τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και δεν επαναλήφθηκε πάλι αυτό το θαύμα.

– Τώρα πιστεύεις; Τον ρώτησε πάλι ο στάρετς.

– Πιστεύω πάτερ!

Μετά ο πατήρ Ιωαννίκιος τον επετίμησε με αποχή από τη Θεία Λειτουργία 40 ημέρες, λέγοντάς του: « Σου έλεγα να πιστεύεις ακράδαντα, αλλά εσύ πήγαινες στις ερημίτισσες του δάσους να διδαχθείς για το ημερολόγιο!»

Αυτό συνέβη το 1932. Τον ίδιο καιρό ήμουν μάρτυς κι ενός άλλου θαυμαστού γεγονότος κατά τη Θεία Λειτουργία.

Κάποια φορά, όταν λειτουργούσε ο πατήρ Ιωαννίκιος, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, έπεσε από το Άγιο Ποτήριο μια σταγόνα Αίματος του Χριστού πάνω στο Άγιο Αντιμήνσιο. Εκείνη άρχισε να λάμπει και μετά να μεταβάλλεται σε ακτίνα. Τότε ο στάρετς Ιωαννίκιος με φώναξε γρήγορα:

– Αδελφέ Κωνσταντίνε, έλα δω κοντά!

Και συνέχισε:

– Τι βλέπεις εδώ στο Άγιο Αντιμήνσιο;

– Βλέπω μια σταλαγματιά από το Άγιο Αίμα. Ακτινοβολεί τόσο δυνατά, που δε μπορώ να την αντικρύσω από κοντά!

Τότε ο στάρετς μου είπε:

– Βλέπεις, Ποιον εμείς οι αμαρτωλοί υπηρετούμε; Γι’αυτό να στέκεσαι με μεγάλο φόβο και ευλάβεια μπροστά στην Αγία Τράπεζα!

Κατόπιν, ο στάρετς Ιωαννίκιος κοινώνησε αυτή τη σταλαγματιά του Αγίου Αίματος του Χριστού.

Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, σ.57π.

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

Λίγα λόγια για το μακαριστό γέροντα:
Ένας σύγχρονος όσιος Πατέρας της Εκκλησίας που γεννήθηκε και έδρασε στην Ρουμανία. Εφάμιλλος των γνωστών και αγαπητών μας Γερόντων (Παϊσίου, Πορφυρίου κλπ.) ασκήθηκε με αυταπάρνηση και ζήλο και διακόνησε ιεραποστολικά το έθνος του και όχι μόνον. Ήταν η πνευματική παρηγορία και το στήριγμα, η γνήσια πατερική φωνή και ο απλανής οδηγός, ο ευλογημένος πατέρας και διδάσκαλος χιλιάδων πιστών που πρόστρεχαν κοντά του για να αναπαυθούν κυρίως στα δυσκολότατα χρόνια του αθεϊστικού καθεστώτος. Οι λόγοι του και το παράδειγμά του αλλά κυρίως οι ιερές του πρεσβείες συνεχίζουν να βοηθούν όλων τον κόσμο.

poimin.gr