Το 1971 κυκλοφόρησε η ταινία «Ευδοκία» του σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανού. Η 15χρονη Κύπρια ηθοποιός Μαρία Βασιλείου, υποδυόταν μια πόρνη, την Ευδοκία, και ο 21χρονος Γιώργος Κουτούζης, τον λοχία Μπάσκο, ο οποίος την ερωτεύεται και την παντρεύεται, αγνοώντας τις αντιδράσεις της κλειστής κοινωνίας στην οποία ζει.
Ο Κουτούζης δεν ήταν ηθοποιός. Εργαζόταν ως οικοδόμος στην Καβάλα και ήταν προσωπική επιλογή του σκηνοθέτη. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε μια επαρχιακή πόλη, όμως στην πραγματικότητα τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Αττικής.
Η διασημότερη σκηνή της ταινίας, είναι η στιγμή που ο λοχίας Μπάσκος χορεύει ζεϊμπέκικο σε ένα ταβερνάκι για την Ευδοκία. Όπως είχε αποκαλύψει ο Κουτούζης, ενώ χόρευε, ο Αλέξης Δαμιανός, του φώναζε: “Ψηλά το κεφάλι, τα χέρια ανοιχτά. Μόλις πήγαινα να σκύψω ή να κοιτάξω κάτω, μου φώναζε ψηλά το κεφάλι, κοίτα τα μάτια της Ευδοκίας τίποτε άλλο…”.
Η σκηνή γυρίστηκε σε μια ταβέρνα στην Κάτω Κηφισιά. Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε το θρυλικό ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Ο Μάνος Λοίζος έγραψε τη μουσική για την ταινία του Δαμιανού χρησιμοποιώντας ένα παλιό τζουρά και όχι μπουζούκι.
Στη συνέχεια συναντήθηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και του ζήτησε να γράψει τους στίχους. Ωστόσο ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε, καθώς η μουσική ήταν καθηλωτική και θεώρησε περιττούς τους στίχους. Πράγματι, η μουσική του Λοίζου μάγεψε το κοινό και μέχρι σήμερα θεωρείται το κορυφαίο ζεϊμπέκικο της ελληνικής μουσικής.
Το 1985, η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.), ανακήρυξε την «Ευδοκία» ως τη σημαντικότερη ελληνική ταινία όλων των εποχών. Τα επόμενα χρόνια το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας έκανε τεράστια «καριέρα», ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για τους πρωταγωνιστές. Ο Γιώργος Κουτούζης δεν ασχολήθηκε ξανά με την υποκριτική. Εργάστηκε στα καράβια και στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος και η Βασιλείου αποτραβήχτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας και μετακόμισε στη Λονδίνο, όπου πέθανε το 1989 από καρκίνο.
thecaller
