Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή την κλιμακούμενη κρίση στις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, οι ισλαμιστές κυβερνώντες της Άγκυρας κάνουν συχνές αναφορές στην «παρατεταμένη κοροϊδία» που υφίσταται η Τουρκία από τις Βρυξέλλες.
Το Σάββατο ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ, σε δηλώσεις του από τα Δαρδανέλια, αναφέρθηκε για μια ακόμη φορά στην «κοροϊδία» που υφίσταται η χώρα του από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Μπιναλί Γιλντριρίμ σχολίασε, ότι πολλές χώρες που ξεκίνησαν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις μετά την Τουρκία εντάχθηκαν στην Ε.Ε., ενώ δεν ήταν σε καλύτερη θέση από την Τουρκία.
«Όταν δέχθηκαν την Ισπανία, την Ελλάδα, την Ιταλία, η θέση μας δεν ήταν χειρότερη από εκείνους. (..) Θα δεχθείς την ελληνοκυπριακή Διοίκηση και στην Τουρκία θα κάνεις νάζια. Και μετά θα πεις “Να λύσουμε το Κυπριακό”. Πώς θα γίνει; Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της Ε.Ε. είναι να κοροϊδεύει την Τουρκία στην πόρτα. Έτσι φτάσαμε μέχρι σήμερα» προσέθεσε.
Προφανώς ο Τούρκος αδυνατεί να καταλάβει, ή ακόμα κι εάν το καταλαβαίνει δεν το λέει, ότι ούτε η Ισπανία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ιταλία όταν εντάχθηκαν στην τότε ΕΟΚ και μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν δικτατορίες με ανύπαρκτα τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα.
Ούτε ήταν χώρες θρησκευτικού φονταμενταλισμού και μάλιστα ενός αλλότριου προς τα ευρωπαϊκά έθη, του ισλαμικού, που διακηρύττει ότι στόχος του είναι να εξισλαμίσει και να κατακτήσει την Ευρώπη.
Ο Τούρκος πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι η άθλια οικονομική του κατάσταση που τον κρατά εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ο αλαζονικός νεο-οθωμανισμός του, η ψευδαίσθηση ότι αποτελεί υπερδύναμη, η επιθετικότητά του προς τους γείτονες και συμμάχους του, η προκλητική ασέβεια προς τα σύνορα και η περιφρόνηση προς το Διεθνές Δίκαιο.
Εξάλλου είναι πλέον κοινό μυστικό ότι η Τουρκία θα ενταχθεί κάποτε στην ΕΕ, ή τέλος πάντων σε ό,τι υπάρχει τότε ως ευρωπαϊκή οικογένεια, όχι ολόκληρη αλλά μόνο εκείνη που μπορεί να ακολουθήσει μια ευρωπαϊκή πορεία. Και αυτό ο Τούρκος μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Εξάλλου το ισλαμικό καθεστώς της Άγκυρας, στην αγωνία του να αποφύγει αυτό που φοβάται περισσότερο, αυτό ακριβώς προκαλεί.
