Όλοι ακούσαμε την συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία στον ΟΗΕ της 16χρονής ακτιβίστριας Greta Thunberg …

Πόσο όμως θα μπορούσε να αλλάξει η καθημερινή μας ζωή αν ο κόσμος έπρεπε να ακολουθήσει τις συμβουλές των ακτιβιστών του κλίματος για να επιτύχει την οικολογική ουτοπία της Thunberg;

Για να δοθεί κάποια προοπτική στο θέμα αυτό, πολλοί οικονομολόγοι μίλησαν στο πρακτορείο RT για να μοιραστούν τις σκέψεις τους για το πώς οι προτεινόμενες αλλαγές θα μπορούσαν να επηρεάσουν την παγκόσμια οικονομία και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Ορυκτά καύσιμα

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό για να σταματήσει η αναφερόμενη υπερθέρμανση του πλανήτη είναι η επιβολή φόρου άνθρακα στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, καθώς αυτός ο τομέας είναι ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ωστόσο, «ο φόρος άνθρακα και / ή η εξαναγκαστική εκποίηση από ορυκτά καύσιμα θα καταστήσει τελικά το είδος της φθηνής, ποικίλης και αποδοτικής μεταφοράς που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συνηθίζουν εξαιρετικά ακριβό και πιο περιορισμένο», προειδοποιεί ο Peter C. Earle, από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών.

Εκτός από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα αυτοκίνητα θα μπορούσαν επίσης να γίνουν λιγότερο προσιτά στα περισσότερα άτομα. Εάν λοιπόν οδηγείτε στη δουλειά χωρίς δεύτερη σκέψη, ο φόρος άνθρακα θα μπορούσε να διπλασιάσει ή να τριπλασιάσει ξαφνικά το κόστος της ημερήσιας διαδρομής σας, σύμφωνα με τον αναλυτή.

Η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μπορεί να έχει πολύ πιο σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις, δήλωσε ο Pierre Noël, Ανώτερος Συνεργάτης Οικονομικής και Ενεργειακής Ασφάλειας στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS).

«Προβλέπει να αναπροσανατολίσουν τις επιλογές κατανάλωσης και επενδύσεων μακριά από αυτό που οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις θα κάνουν αυθόρμητα», είπε. Ενώ η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορεί να θεωρηθεί ως ευπρόσδεκτη αλλαγή, η τελική μείωση των εκπομπών μπορεί να διαρκέσει χρόνια και να οδηγήσει σε σημαντικές οικονομικές προκλήσεις.

«Η μείωση των εκπομπών στο μηδέν θα απαιτήσει μια σχεδόν πλήρη αναθεώρηση του μετοχικού κεφαλαίου σε όλη την οικονομία», γράφει ο Noël. «Η» ακρόαση της επιστήμης «, όπως συνιστά η κυρία Thunberg, θα σήμαινε ότι θα γίνει γρήγορα, σε λίγες δεκαετίες το πολύ, θα είναι πολύ δαπανηρή».

Γεωργία

Ο ενεργειακός τομέας είναι ένας προφανής στόχος για τους οικολόγους, αλλά ένας άλλος κρίσιμος τομέας δεν αναφέρεται συνήθως. Η γεωργία θεωρείται ένας άλλος σημαντικός ρυπογόνος παράγων, ο οποίος είναι υπεύθυνος για περίπου το 15% όλων των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών.

Εκτός από το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το οποίο έρχεται στο μυαλό όταν οι άνθρωποι μιλάνε για αέρια θερμοκηπίου, τα ζώα παράγουν μεθάνιο (CH4), το οποίο είναι ακόμη χειρότερο για το όζον και νιτρώδες οξείδιο (N2O). Σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA), ο συγκριτικός αντίκτυπος του CH4 είναι περισσότερο από 25 φορές μεγαλύτερος από το CO2 σε μια περίοδο 100 ετών, ενώ 1 λίτρο Ν2Ο στην θέρμανση της ατμόσφαιρας είναι σχεδόν 300 φορές μεγαλύτερο από την αντίστοιχη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα.

Ωστόσο, ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς και υπάρχει ανάγκη αύξησης της γεωργικής παραγωγής για τη διατροφή όλων. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη μείωση των εκπομπών που προκαλούνται από τη γεωργία.

Αναπτυσσόμενα έθνη

Το μεγαλύτερο μέρος της σχετικής συζήτησης προέρχεται και επικεντρώνεται στον αναπτυγμένο κόσμο, αλλά οι αναπτυσσόμενες χώρες θα είναι οι πρώτες που θα αισθανθούν τον αντίκτυπο του οικολογικού προστατευτισμού, σημείωσε ο Earle.

«Σε πολλές περιφέρειες που πλήττονται από τη φτώχεια, οι βιομηχανικές δραστηριότητες με μεγάλα αποτυπώματα άνθρακα συνιστούν σημαντικές βελτιώσεις στο βιοτικό επίπεδο, τη μακροζωία, τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας, την καλύτερη υγειονομική περίθαλψη, την παιδεία και την αυξημένη επιλογή των καταναλωτών τις τελευταίες δεκαετίες» έγραψε. «Απομακρύνετέ τους και θα υπήρχε ανθρώπινη τραγωδία καταστροφικών διαστάσεων».

Οι αναπτυγμένες χώρες ενδέχεται επίσης να μην είναι πρόθυμες να επιβάλουν μέτρα για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος, επισημαίνει ο Noël.

«Πρόσφατα, στη Γαλλία, οι πιο βίαιες μαζικές διαμαρτυρίες σε πενήντα χρόνια προκλήθηκαν από την αύξηση του φόρου άνθρακα. Πριν από λίγα χρόνια, επίσης στη Γαλλία, ένα πρόγραμμα χρέωσης οδικών φορτηγών έπρεπε να ακυρωθεί καθώς οι μικρές επιχειρήσεις εξεγέρθηκαν. »

Έτσι, ενώ ένας σημαντικός αριθμός πλούσιων χωρών νομοθετούν για την πλήρη εξάλειψη των εκπομπών τους μέχρι το 2050, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν πολιτικές επιπτώσεις για τις επιλογές τους, πιστεύει ο Noël. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να προσαρμόσουν το φορολογικό σύστημα «για να μετριάσουν τις επιπτώσεις και να αποφύγουν δυσανάλογες επιπτώσεις στις οικογένειες με χαμηλότερα εισοδήματα», αλλά και να αποτρέψουν το «τι έχει απομείνει από τη βιομηχανία τους» από τον εξωραϊσμό.

«Όλα αυτά θα είναι δύσκολα, βρώμικα, ατελή και θα περιλαμβάνουν άσχημες αντιπαραθέσεις μεταξύ και εντός των χωρών», ανέφερε ο Noël. «Αυτές οι αντιπαραθέσεις θα μπορούσαν να καταλήξουν σε ένα επίπεδο μείωσης των εκπομπών λιγότερο από ό, τι είχε αρχικά προβλεφθεί.»