Με μια ανάρτηση στα Facebook ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, αντιναύαρχος ε.α. Αλέξανδρος Διακόπουλος, παρεμβαίνει στις εξελίξεις μετά την υπογραφή των Συμφωνιών με ΗΠΑ και Γαλλία. Στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης με τρόπο που εμμέσως αποκαλύπτει και την προσωπική του εμπλοκή στην προετοιμασία των συμφωνιών.

Επιμένει δε στην ανάγκη εστίασης στη “μεγάλη εικόνα” της γεωπολιτικής πραγματικότητας στην περιοχή μας, στη σημερινή γεωπολιτική και ιστορική συγκυρία. Ας δούμε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο…

Επειδή μέσα στον ορυμαγδό της καθημερινότητας, χάνουμε πολλές φορές την μεγάλη εικόνα. Επειδή πολλές φορές βλέπουμε τα πράγματα μεμονωμένα και αποσπασματικά. Επειδή ακούω και διαβάζω πολλά «ναι μεν αλλά…», θα ήθελα να πω μερικά πράγματα:

1) Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε σα χώρα συνάψει συμφωνίες ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία, έχουμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στο Ιόνιο, έχουμε συνάψει Συμφωνίες Στρατηγικής Συνεργασίας με Γαλλία και Εμιράτα, έχουμε επεκτείνει και εμβαθύνει την Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας με ΗΠΑ (MDCA), ενώ πέρασε σχεδόν απαρατήρητο πως χθες υπογράφηκε μια Συμφωνία ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Αίγυπτο, τεράστιας, κατά τη γνώμη μου, γεωπολιτικής, ενεργειακής και οικονομικής σημασίας εφόσον υλοποιηθεί. Έχουν γίνει δηλαδή σε δύο μόλις χρόνια, όσα δεν είχαν γίνει στα προηγούμενα 45!

2) Οι παραπάνω συμφωνίες αλληλοσυμπληρώνονται και δημιουργούν ένα ενιαίο σύνολο που ενισχύει και αναβαθμίζει τη θέση της χώρας μας όχι μόνο ως προς την Τουρκία αλλά και γενικότερα στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή!

3) Οι Συμφωνίες αυτές δεν είναι «στατικές», αλλά δημιουργούν ένα πλαίσιο και παράγουν μια δυναμική που λειτουργεί σε πολλά επίπεδα και σε βάθος χρόνου. Εξ ου και η λογική του «τι δώσαμε-τι πήραμε» (που θυμίζει το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο) είναι τελείως λανθασμένη και παρωχημένη.

4) Η χρονική διάρκεια της MDCA ανανεωνόταν κάθε χρόνο και αυτό ήταν αντιπαραγωγικό αλλά και μια τεράστια υποκρισία. Σε μια περίοδο 30 χρόνων δεν υπήρξε (με οποιαδήποτε Κυβέρνηση) καμία περίσταση που να τέθηκε ζήτημα ανανέωσής της. Όμως η μικρή χρονική διάρκεια δεν επέτρεπε στο Κογκρέσο επενδύσεις σε υποδομές για ευνόητους όσο και τυπικούς λόγους! Όσο πιο πολύ επενδύει μια χώρα όπως οι ΗΠΑ σε σένα, τόσο ανεβαίνει η γεωπολιτική «αξία του οικοπέδου» σου. Όσο βασίζεται σε σένα-όσο επενδύει πόρους και μέσα, τόσο περισσότερο την συμφέρει να σε στηρίζει για να μην αποσταθεροποιηθείς. Όσο ευθυγραμμίζεις τα συμφέροντά σου με μια ισχυρή χώρα, τόσο αυτά ενισχύονται!

5) H επιστολή του Μπλίνκεν είναι εξαιρετική και στηρίζει τις θέσεις μας ειδικά με την αναφορά της στο Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά δεν είναι η «επιστολή» που θα ανασχέσει την Τουρκική επιθετικότητα (όπως δεν την ανέσχεσε η «περίφημη» επιστολή Κίσινγκερ στο παρελθόν). Είναι η εμβάθυνση των σχέσεων ανόητε. Είναι η σύμπλεξη των συμφερόντων. Είναι τέλος η προσωπική σχέση που δημιουργείται. Την περίοδο των προκλητικών ερευνών του Ορουτς Ρεις, ο Πομπέο (τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ) μετέβαλε το πρόγραμμά της περιοδείας του για να συναντήσει τον Έλληνα ΥΠΕΞ, Νίκο Δένδια στην Βιέννη και να τον στηρίξει.

6) Τέλος σε ό,τι αφορά τις περιοχές «που δώσαμε», θα πρέπει να επισημάνω την τεράστια σημασία της αμερικανικής παρουσίας (και αμερικανικών επενδύσεων) στην Αλεξανδρούπολη! Η εκεί παρουσία των ΗΠΑ, οι κοινές ασκήσεις που κάναμε πέρσι, ερεθίζουν τη Τουρκία όσο τίποτα άλλο. Όσοι δεν καταλαβαίνουν το γιατί (αυτοί που ζητάνε «ανταλλάγματα») ας ανοίξουν ένα χάρτη…