Όλοι μας έχουμε ακουστά ιστορίες και μαρτυρίες για συναντήσεις με παράξενα πλάσματα του νερού. Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι τρομακτικά και τεράστια αρχαία θαλάσσια τέρατα. Όχι όμως η γουνοφόρα πέστροφα (ή γούνινη πέστροφα).
Σήμερα είναι ευρέως αποδεκτό ότι πρόκειται για φάρσα, αλλά κάποτε κάποιος βασίστηκε σε παλιούς θρύλους και ιστορίες για να την διαδώσει.
Τα πρώτα αρχεία για τα γούνινα ψάρια προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική τον 17ο αιώνα. Σύμφωνα με αυτές τις ιστορίες, η πέστροφα είχε γούνα για να διατηρεί τη θερμότητα του σώματος της στα κρύα νερά του Βορρά. Αναφέρθηκαν για πρώτη φορά σε μια επιστολή ενός Σκωτσέζου μετανάστη προς τους συγγενείς τους. Στην επιστολή, αναφέρει ότι υπάρχει αφθονία «furred animals and fish» (ζώων με τρίχωμα και ψαριών) στο Νέο Κόσμο. Οι συγγενείς του, παρεξηγώντας προφανώς τα λόγια του, του ζήτησαν να τους στείλει ένα παράδειγμα αυτών των «furred fish» (ψαριών με τρίχωμα). Εκείνος τότε κατάλαβε τη σύγχυση και αποφάσισε να στείλει ένα που έφτιαξε ο ίδιος. Η ιστορία για τα ψάρια με τη γούνα σύντομα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Το 1900, εμφανίστηκε μια ιστορία στην Ισλανδία που ανέφερε την Icelandic Lodsilungur, την τοπική έκδοση της πέστροφας με τη γούνα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, αυτό το ψάρι ήταν μέρος της ισλανδικής λαογραφίας για πολλά χρόνια.
Σύμφωνα με τις περισσότερες ιστορίες, οι φανταστικές γούνινες πέστροφες βρίσκονται συνήθως στις κρύες λίμνες και τα ποτάμια του Αρκάνσας στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ισλανδία.
Με τα χρόνια, πολλοί μύθοι και απίστευτες ιστορίες έχουν εμφανιστεί για τις γουνοφόρες πέστροφες. Μερικές απ’ αυτές είναι πιο αξιόπιστες και πιθανώς εφευρέθηκαν μαζί με τα ψεύτικα δείγματα ενώ μερικά είναι καθαρή μυθοπλασία, ξεκαρδιστικές και απίστευτες ιστορίες.
Μερικές από τις πιο αστείες ιστορίες
Ένας ισλανδικός μύθος είναι από τους πιο παράξενους. Η Lodsilungur (τριχωτό ψάρι) είναι βρώσιμη και ζει σε ποτάμια. Στους ισλανδικούς μύθους, αποτελούν τιμωρία για την κακία των ανθρώπων. Έχει ειπωθεί ότι αν κάποιος φάει γουνοφόρα πέστροφα, τότε θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει από το… όσχεό του.
Οι περισσότερες από τις ιστορίες για τις γουνοφόρες πέστροφες προέρχονται από τις ΗΠΑ.
Σε ένα τεύχος του περιοδικού Montana Wildlife του 1929, ο J.H. Hicken λέει ότι όταν αλιεύεται μια τέτοια πέστροφα, «η αλλαγή της θερμοκρασίας από το νερό στην ατμόσφαιρα είναι τόσο μεγάλη, που τα ψάρια εκρήγνυνται μόλις βγουν από το νερό και η γούνα και το δέρμα τους βγαίνουν ολόκληρα, καθιστώντας τα τέλεια για εμπορική χρήση».
Μια άλλη ιστορία ειπώθηκε από κάποιον Wilbur Foshay, έναν Αμερικανό επιχειρηματία που κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ της εποχής. Κατ’ αυτόν, οι πέστροφες εμφανίζουν γούνα τους χειμώνες, ενώ καθώς η θερμοκρασία του νερού αυξάνεται το καλοκαίρι, την χάνουν.
Σύμφωνα με μια ακόμη εκκεντρική ιστορία από το Μαίην των ΗΠΑ, η γούνινη πέστροφα είναι υπό προστασία. Αν κάποιος κατάφερνε και έπιανε κάποια, θα την σύγκριναν με το πόδι του ψαρά. Αν ταίριαζε, τότε ο ψαράς θα μπορούσε να την κρατήσει και να κάνει γούνινα παπούτσια από το δέρμα της.
Στον Καναδά, υποτίθεται ότι αλιεύτηκε μια τέτοια πέστροφα στη λίμνη Σουπίριορ και ταριχεύτηκε από κάποιον Ross C. Jobe. Ο άνθρωπος που την αγόρασε ήταν τόσο σίγουρος ότι ήταν αυθεντική που αποφάσισε να την δώσει στο Βασιλικό Μουσείο της Σκωτίας. Αργότερα έμαθα ότι ήταν φάρσα. Ήταν απλά ένα κανονικό ψάρι τυλιγμένο σε γούνα κουνελιού.
Εκτός από αυτό το μύθο, δεν υπάρχουν πραγματικά παραδείγματα γι’ αυτά τα είδη πέστροφας. Υπάρχουν μόνο κάποια ψεύτικα δείγματα. Ωστόσο, μια περίεργη μούχλα μολύνει μερικές φορές τα ψάρια που μπορεί να δώσει την εντύπωση γούνας. Η λοίμωξη ονομάζεται Saprolegnia και προκαλεί την εμφάνιση της γούνας στο σώμα του ψαριού. Μετά από παρατεταμένη μόλυνση, το ψάρι πεθαίνει και η γούνα συνεχίζει να αυξάνεται στο σώμα του. Τα νεκρά ψάρια ξεβράζονται στις ακτές και έτσι μπορεί να θεωρηθεί εσφαλμένα ότι πρόκειται για πραγματικά. Ίσως αυτή να είναι η πραγματική προέλευση όλων αυτών των ιστοριών.
