Εχοντας ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και δείχνοντας απόλυτη αυτοκυριαρχία, ο Απόστολος Βακάκης έφτασε στο γραφείο του στις 11.30 το πρωί. Αμέσως έδωσε οδηγίες για την τρέχουσα καθημερινότητα και ζήτησε να υπάρξουν δύο ανακοινώσεις.

Η πρώτη ήταν επαγγελματική και αφορά τα πολύ θετικά -στα όρια της πρόκλησης για την κρίση που η Ελλάδα και οι περισσότερες επιχειρήσεις βιώνουν- οικονομικά αποτελέσματα του ομίλου του. Ποιος εξάλλου έχει καταγράψει πωλήσεις 401,9 εκατ. ευρώ με καθαρά κέρδη 81,41 εκατ. ευρώ μόλις σε ένα εξάμηνο; «Να ανακοινωθούν άμεσα. Εχουμε υποχρέωση στους μετόχους», διέταξε κι έτσι έγινε.

Η δεύτερη, λακωνικότερη, ήταν περισσότερο προσωπική, στα αυστηρά όρια όμως που ο ίδιος ήθελε να θέσει. Μέσω του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου η οικογένεια Βακάκη ξεκαθάρισε: «Ο Θεός μάς ζητά να διαχειριστούμε το αδιανόητο και να ζήσουμε με το αφόρητο. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές θέλουμε να εκφράσουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας και στις υπόλοιπες οικογένειες και να ευχαριστήσουμε για τη συμπαράσταση όλων στον θρήνο μας για την τραγική πρόωρη απώλεια τριών νέων ανθρώπων και ενός παιδιού».

Για τους συναισθηματικούς Ελληνες τέτοιου είδους ψυχραιμία αντιβαίνει τον παραδοσιακό μεσογεια­κό θρήνο. Ομως ο Απόστολος Βακάκης περισσότερο θυμίζει Βορειοευρωπαίο. Εναν άνθρωπο με χαλιναγωγημένο συναίσθημα που ξέρει να κρύβεται και να μη μοιράζεται όσα σκέφτεται και όσα νιώθει. Ισως αυτή η διάθεσή του να τον οδήγησε στην απόφαση να κηδέψει τον μονάκριβο γιο του παρουσία μόλις 5 ατόμων στο Κοιμητήριο του Βύρωνα, αποκλείοντας όλους όσοι θα ήθελαν να απευθύνουν ένα ύστατο αντίο στον φίλο ή συγγενή τους Γιώργο.

Ο Γιώργος Βακάκης. Η κηδεία του, σύμφωνα με την επιθυμία του πατέρα του, έγινε παρουσία μόλις πέντε ατόμων στο Κοιμητήριο του Βύρωνα και η σορός του αποτεφρώθηκε στη Βουλγαρία

Από την Αίγυπτο στην Κίνα

Ο Απόστολος Βακάκης πάντως είναι μαθημένος στα δύσκολα. Για την ακρίβεια, ανέκαθεν η ζωή του χαρακτηριζόταν από αυτό που θα λέγαμε σκοτσέζικο ντους. Κρύο τη μία, ζέστη την άλλη. Ο ίδιος γεννήθηκε το 1954 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας του Γεώργιος (το όνομα του οποίου έφερε ο άτυχος 24χρονος) ήταν ένας εύπορος βιομήχανος στην Αίγυπτο, ο οποίος παρήγαγε διογκωμένη πολυστερίνη, που αποτελούσε το βασικό μονωτικό υλικό της εποχής εκείνης για ψυγεία και κτίρια.